Vanmorgen regende het licht. Daarom heb ik mijn regenjas maar aangetrokken. Max ging zoals gebruikelijk in zijn bontjas naar buiten. Er liggen weer een paar handdoeken onder de overkapping klaar. Wachtend op onze terugkeer. Net zoals toen met Fenna en al de andere honden als het regende.
Ik moest wel weer even wennen aan de bediening van de flexriem die hier nog steeds hangt. De bediening van het rolmechanisme verschilt per riem. Komt bij dat de lijn altijd ontspannen moet zijn, anders werkt de bediening van deze riem niet.
Als ik de eerste keer met andermans hond loop, laat ik hem zelf de route bepalen. Meestal is het een voor de hond bekende weg. Ik doe dat ook omwille van de hond zelf. Hij is dan minder uit z'n doen. De dagen erna bepaal ik de wandelroute en duur. En loop ik voorop. 😁
Max is net een blok beton wanneer ie plots stilstaat of uitwijkt om aan een boom of struik te gaan staan snuffelen. Hij doet dat niet geleidelijk. Het is meer van "O ja, een boom" of "O ja, ik ga even poepen!" gevolgd door een ruk aan de riem. De riem laat ik dus vrij in de afrolstand. Het scheelt mij een pijnlijke schouder.