Medewerkers van de Belastingdienst voelen zich gekwetst (natuurlijk) door de serie Toeslagenaffaire. De ambtenaren schijnen meer te lijden dan de feitelijke slachtoffers. Ze zijn van mening dat de tv serie een verkeerd beeld schetst van datgene wat voorgevallen is.
De kwestie doet mij denken aan twee ervaringen die ik tijdens mijn loopbaan heb opgedaan. In een ervan werd ons (systeemontwikkelaars) gevraagd een code in het uitzendkrachtenbestand op te nemen, die de huidskleur van de betreffende persoon aangaf.
Wij als uitvoerders hebben toen geprotesteerd tegen deze opdracht, uit oogpunt van discriminatie en racisme. Omdat de opdrachtgever in eerste instantie weigerde de opdracht terug te nemen, hebben we toen een brief opgesteld met een kopie van de opdracht en deze klaargelegd voor verzending naar een aantal landelijke dagbladen. Pas toen werd de opdracht ingetrokken.
In een ander geval was het nota bene een vakbond die ook met een dergelijke code werkte. Maar die werd aangepast in een regiocode. Die was 'normaal' of 'middellandszeegebied'.
Ergo, als medewerkers hadden de ambtenaren zelf ook actie kunnen ondernemen. Dat hebben zij op een klokkenluider na, nagelaten. Dus zijn naar mijn mening ook zij die vinden dat ze niets gedaan hebben in de fout gegaan.