Toen ik op therapeutische basis werk verrichtte, kreeg ik er ook mee te maken : tijdsdruk. De post moest binnen een bepaalde tijd bezorgd zijn. Bij overschrijding zou ik gekort worden op het loon. De tijdsduur die ik voor mijn wijken opgelegd kreeg was telkens weer te krap bemeten. Omdat ik niet voor het geld hoefde te werken, trok ik me niets aan van de vooraf bepaalde tijdsduur van de bezorging. Ik deed het in mijn eigen tempo, want ik mocht niet onder tijdsdruk werken.
Later hoorde ik soortgelijke opmerkingen van chauffeurs die goederen bij de loods bezorgen. "O jee, ik sta hier al twee minuten te lang!", zei en van hen bezorgd. In bijna alle beroepen speelt de factor tijd (=geld) een primaire rol. Zo moeten groenwerkers en schoonmakers een x aantal m2 doen binnen een bepaalde tijd. De werkwijze is overgewaaid uit Amerika, waar meer slechte zaken vandaan komen. Daar is zelfs de bezorging van een pizza een kwestie van seconden geworden.