Oma van de overkant vertelde het een keer. Ze werd door een van haar dochters uitgenodigd voor een uitje naar Zwolle of Assen. Na het uitje weer thuis gekomen, vroeg ze aan haar dochter of ze nog iets van haar zou krijgen. Zo was oma nu eenmaal. Ze vroeg altijd of ze anderen iets schuldig was. Hoewel ze op uitnodiging van de dochter was meegegaan, beet de dochter haar toe : "Wat denk je wel? Mijn auto rijdt niet op water!"
Onlangs moest iemand met spoed naar het ziekenhuis. Hij kreeg een rit aangeboden van een vrouw die hij uit de buurt kende. De patiënt werd met spoed opgenomen en geopereerd. Later vroeg de patiënt aan de vrouw of ze nog iets van hem krijgt. Ze antwoordde van niet. "Maar volgende keer moet je wel betalen. Ik ben geen taxi" zei ze. 😑
Iemand wilde heel graag naar de laatste rustplaats van haar man. Vanwege diens geboortedag. Dat jaarlijks bezoek vond ze heel erg belangrijk. Maar daar kon ze niet met het OV komen. Haar dochter, die haar normaal bracht, was ziek (zei ze). Dus werd haar een rit aangeboden door een aardige buurtbewoonster. Na het bezoek in Almere, bleef er enkel een 'dank je wel' over. Zo belangrijk was het bezoek.
Een soortgelijke ervaring met een ziekenhuisbezoek van een dag in Amersfoort. De patiënt had niemand om hem daarheen te brengen. Ook toen, na terugkeer, geen vraag : "Krijg je nog iets van mij?". Ook de bezoeken aan een polikliniek in Almere bleven verschoond van de bekende vraag.
De ene keer is het antwoord op "Krijg je nog wat van mij?" een simpel 'laat maar', de andere keer '20 cent per km' en soms ' 'Ja, de zenuwen'. Maar het laatste is dan een gedachte. 😂