Het was gisteren wel een zeer bijzondere ontmoeting met de kopers van onze caravan. Het klinkt misschien raar, maar het was net alsof het een soort weerzien was. Het klikte van beide kanten direct. Het was zelfs zo, dat het erop leek alsof wij hun caravan een tijd geleend hadden en hen nu weer teruggaven. Tenminste, zo was de sfeer. Het leidde ertoe dat ik hen een korting gaf. Niet alleen daarom, maar ook omdat zij als enige bereid waren om zo'n afstand te gaan rijden. De rest van de geïnteresseerden vond een reistijd van 1 uur veel te ver. Dus was een brandstofvergoeding wel op z'n plaats, vond ik.
Net zoals wij zijn de kopers ook maatschappelijk sociaal actief. Dus dat gaf nog een gemeenschappelijke band.
Het afscheid was net als die bij familie. Ik ben er nog steeds van onder de indruk. Zo bijzonder was het.
's Avonds zat ik aan tafel met een mevrouw naast me, die oorspronkelijk uit Anna Paulowna afkomstig is. Toen ik haar vertelde dat mijn schoonzus daar woont, vroeg ze waar? Ik vertelde zonder familienaam te noemen eerst over de Nieuweweg. Ze onderbrak mij en zei : "Daar heb ik ook gewoond!" Toch was dit en het feit dat haar ex bij de Marine werkte en zij ook een liefhebber van honden is voor haar geen reden voor een 'gezellige' avond. Later hoorde ik dat ze in de regel als een zeer chagrijnig iemand wordt ervaren. Dat was me niet echt opgevallen. Geen klik dus.