Vaak overschatten mensen hun eigen prestaties of kunnen. Het Dunning-Kruger effect noemt men dat. Zelf besef ik telkens weer, dat ik geen vakman ben als het op klussen aankomt. Ik zeg dat ook bij elk kennismakingsgesprek. Er zijn klussers die zich wel presenteren van deskundig, terwijl ze dat niet zijn. Het is ook een kwestie van ervaren, zien en erkennen, dat de echte deskundige het werk soms anders maar vaak beter doet dan ik. Wat dat aangaat ben ik niet arrogant of overmoedig in mijn manier van werken. Ik geef daarom ook geen garantie op het werk. En... ik leer graag van de echte deskundigen.
In gevallen van verslaving vinden veel verslaafden zich niet verslaafd. Daarbij gat het niet alleen om drugs, maar ook om alcohol. Dat veel mensen na het gebruiken van alcohol van zichzelf vinden dat ze nog heel goed een auto kunnen besturen is een typisch voorbeeld van het Dunning-Kruger effect.
Vooral op het gebied van pc gebruik ben ik quasi deskundigen tegengekomen, die doodleuk onzin vertelden en hun werk niet goed gedaan hadden. Zelf vonden zij zich deskundig. Twee van hen hadden enkel een cursus Windows gevolgd in een wijkgebouw. Die werd gegeven door iemand die niet in het vakgebied IT gewerkt had. Hij sprak vanuit zijn eigen kennis opgedaan door ervaring en niet door studie. Het was zoiets als wat tegenwoordig veel plaatsvindt met de delen van kennis over smartphone gebruik : De ene aap leert de andere een truc. En iedereen vindt zichzelf deskundig.
Het Dunning-Kruger effect kom ik ook in de politiek tegen. Daar zitten ministers die van toeten noch blazen weten, maar denken en doen alsof ze deskundig zijn. Deskundig in hun retoriek, hol taalgebruik, dat is het. Het ergste geval vind ik Hugo de Jonge.