Natuurlijk vond ik als kind de Bijbelse verhalen prachtig. Hoe vaak ik niet de woorden Israël en 'het beloofde land' heb moeten aanhoren is niet te tellen. Een gevolg van mijn christelijke opvoeding. Maar in mijn jonge tienerjaren hoorde ik andere verhalen over de inwoners van 'het beloofde land'. In die periode was het nog een taboe om daarover te berichten in het beschaafde, christelijke westen.
Ooit regende het manna op de dolende Joden. Nu regent het Karma. In Israël zelf is weinig verzet tegen de genocide. Veel Joden slaan op de vlucht. Misschien is het beter een Duitse deelstaat toe te wijzen aan de Zionisten. Als zij zich daar zouden misdragen, dan weten de Duitsers daar wel raad met hen.