We waren vanmorgen rond 10 uur net de N305 richting Zeewolde opgereden. Ik reed vrij rustig, volgens mijn snelheidsmeter net geen 80 km/uur. Het was rustig op de weg, ook achter ons. Totdat ik in de spiegels een auto met zeer hoge snelheid achter ons zag aankomen. Er werd met de lichten geknipperd, dus dacht ik te maken te hebben met een of ander spoedgeval. Dichterbij gekomen zag ik een paar zwaaiende armen in mijn spiegels. Toen de auto bijna op de bumper van de Matrix was aangeland, wees de bestuurder naar zijn voorhoofd. Hij bleef bovenop onze bumper rijden. Het mag dan zondagochtend zijn, ik besloot gewoon even te stoppen om een gesprekje aan te gaan. Toen ik uitgestapt was, er kon daar niet ingehaald worden, stapte uit de zwarte BMW Suv een jongeman die tegen mij schreeuwde, tierde en raasde. Een behoorlijk opgewonden standje dus. Het ging erom, dat ik volgens hem langzamer dan 80 reed. Dat zou vanwege een afwijking wellicht een 2 of 3 km geweest kunnen zijn, maar ik reed volgens mij 80.
De aso bleef schreeuwen en schelden, dus besloot ik weer in te stappen en door te rijden. Dit keer helemaal op mijn gemak. Hij bleef met zijn BMW bovenop mijn bumper zitten.
Ik zei tegen Sonja dat ik hem bij de rotonde zou laten passeren. Ik had geen zin in zo'n aso achter me.
Zo gezegd, zo gedaan. De reis verliep daarna zonder gedonder, totdat we op de A27 plots een enorm lawaai hoorden. Alsof je over de witte geribbelde streep reed. Het was zowel hoor- als merkbaar rechtsachter. Ons beider conclusie : een lekke band!
In de regel kijk ik ook geregeld naar het wegdek. Een gewoonte vanwege mijn motorfietsleven. Ik heb niets zien liggen, waar we overheen gereden zouden kunnen zijn. We hoorden en/of voelden ook niets wat daarop leek; geen klap of knal.
Omdat naast de vluchtstrook een vangrail was, besloot ik met de alarmverlichting aan over de vluchtstrook zachtjes de Matrix zo'n 200 meter verderop te parkeren. Daar hield de vangrail op en zouden we bij calamiteiten gemakkelijker van de plek des onheils kunnen wegkomen. Ik had rustig gereden om de velg niet te beschadigen. Terwijl Sonja een gevarendriehoek plaatste en het verkeer in de gaten hield, heb ik de band gewisseld. Tot mijn verbazing zag ik aan de binnenkant van de band twee grote gaten zitten! Alle vier de banden zijn 2 jaar jong. Nieuwe banden vormden een onderdeel van de onderhandelingen bij de aankoop van de auto. Ik zag onder de auto niets bijzonders. Gezien de schade dacht ik aan een losgeraakt onderdeel. Maar ik zag niets.
Tijdens het demonteren en monteren van de wielen, moest ik met weemoed denken aan de persluchtsleutel in de loods. Daar was het simpel vier keer prrrrrt en de wielbouten waren gelost. Nu moest ik het met handen en voeten doen! 😁
De Matrix heeft geen thuiskomertje, maar gewoon een extra wiel. Dus konden we de reis weer op snelheid vervolgen. We waren blij dat het ruim voor Lunetten gebeurde. Dat verkeersplein oversteken met zo'n 20 km/uur werd ons dus bespaard.
Na een probleemloze terugreis ben ik toch maar even naar de loods gereden. Daar heb ik de auto opgekrikt en de onderkant nogmaals bekeken. Maar er vielen geen bijzonderheden te zien; geen losgeraakte of verdwenen onderdelen. Het wordt dus een nieuwe band met de vraag aan de bandenboer of zo'n gat hem soms bekend voorkomt.
