Wie zijn neus schendt

Vanmorgen weer een boiler ontmanteld. Met als resultaat een enorm koperen vat en twee zakken met piepschuim. Met de slijptol heb ik eerst de metalen buitenwand in de lengte doorgeslepen. Die kon daarna zo van de boiler gepeld worden. Daarna was het piepschuim aan de beurt. Door de warmte en het geregeld krimpen en uitzetten van het koperen vat vloog het schuim er in grote plakken vanaf. Ik gebruik daarvoor een kleine koevoet. Het klusje was binnen een half uur geklaard. Voordat ik de slijptol opruimde, heb ik er een nieuw schijfje ingedaan.
Het staat zo zielig om de tol met een bijna onbruikbaar schijfje achter te laten; niet leuk voor de volgende die hem wil gaan gebruiken. Wat dat betreft is het net als met het laatste velletje wc papier; wel even een nieuwe rol ophangen. Ik was met de Lupo gegaan, omdat ik na dat klusje naar de vuilstort zou gaan. Maar ja, dan moet je wel het pasje meenemen, domme Wimmie!!
Het is trouwens goed oppassen geblazen met de Lupo. Het karretje ligt dermate laag op de weg, dat verkeersdrempels, trottoirs en stootbanden in parkeervakken een regelrecht gevaar vormen. Voor dat je het weet heb je de neus beschadigd. Zelf vind ik het niet zo prettig om zo laag op de weg te zitten. Het zicht is aanzienlijk minder dan dat in de Ducato bus. De bus staat ook aanzienlijk hoger op de poten, zodat we geen last hebben van ophogingen. De neus van de bus is goed zichtbaar, vergeleken met die van de Lupo. Die van de Lupo verdwijnt uitbeeld naar beneden toe.
Soms gebruik is de carrosserie van een auto naast me als spiegel, om te zien tot hoever ik de Lupo naar voren kan rijden zonder de neus te beschadigen. De Lupo is wel super zuinig. Het drie cilinder diesel blokje, verbruikt ergens tussen 1 : 20 en 1: 30 en is ook erg stil. Je hebt nauwelijks in de gaten dat de auto 100 of sneller rijdt. Zo stil. Net zo stil als het nu in Duitsland is.