Luxe koken en grillen

oude kooktoestel

In de camper hebben we tijdens de herinrichting een eenvoudig kooktoestel van Campingaz geïnstalleerd. Iemand wilde dat ding toen voor een tientje kwijt. We zijn bijna tevreden met dat toestel. Het is wat klein van formaat en heeft geen deksel. Dat laatste doet menigeen denken dat deze Indo altijd kook-klaar is. Haha! Vergelijk het maar met de mensen die de frituurpan een vaste plek op het aanrecht hebben gegeven. Klaar voor de frikandellen, patat en kroketten. Nee, daar doen wij dus niet aan. Voor het oude toestelletje heb ik later nog een gratis windschermpje gescoord.
Afgelopen week besloot ik de heleboel van het kastje te vegen en te vervangen. Ik wilde een kooktoestel op gas, dat ik na gebruik wat netjes (voor het oog) kon achterlaten. Ik zag al bladerend op het internet kooktoestellen in een metalen koffertje. Het koffertje vormt een geheel met het kookgedeelte. Er waren nog twee eisen. De aansluiting van de gasslang moest aan de linker kant zijn en het formaat moest passen op het blad van de ladekast bij de deur.

nieuwe toestel

Uiteindelijk hebben we gekozen voor een toestel met grill in het midden. Dus drie warmtebronnen in plaats van twee. De plaat steekt iets over de rand, maar dat wordt geen probleem. Aan de kant van de schuifdeur is erg veel (loze) ruimte over. Het deksel kan mooi als windscherm fungeren.
Het oude toestel stond op supermagneten, die het op z'n plaats hielden. Die magneten zijn inderdaad heel super! Die krachtige magneten kan ik voor het nieuwe toestel helaas niet gebruiken. Ik ga het nieuwe toestel daarom met speciale snelspanklemmen op de kast vastzetten. Dan zit ie niet alleen muurvast, maar is ook gemakkelijk vast- en los te maken. We willen immers ook buiten kunnen koken.

Eigen schuld?

Die vraag kwam bij mij op, toen ik het nieuws hoorde dat in Swifterbant een man/vader is omgekomen door een vuurwerkbom. Hij maakte jaarlijks zelf vuurwerkbommen. Ook dit jaar. Onder aanwezigheid van anderen, waaronder zijn vrouw en kinderen(!), wilde hij de bom ontsteken; met fatale gevolgen. Op een rijtje : illegaal vuurwerk, knoeien met vuurwerk, afsteken buiten de geldende uren en mensen eromheen.
Ik heb gemengde gevoelens bij het bericht. Er wordt al zo lang en zo vaak gewaarschuwd voor dit soort geknoei. Ik ben blij dat er geen andere slachtoffers zijn gevallen, al zal een aantal getraumatiseerd zijn geraakt. Wat een dommigheid, zeg. Ongelooflijk triest. Het vuurwerk is niet meer wat het geweest is. Het is van een mooie show uitgegroeid tot een grote gevaarlijke ergernis. Verbieden dat spul!

Kroketten en bitterballen!

Eindelijk is het zover! De hele dag aan de kroketten en/of bitterballen. Zou je denken. Nee, zelfs op een dag als vandaag dus niet. Alles met mate. Ik heb geen zin me vandaag vol te proppen en het nieuwe jaar beginnen met een opgeblazen gevoel.
Ik eet dus met mate twee of drie kroketten. Daar laat ik het dan bij. Het moet leuk en lekker blijven. Sonja heeft appel- en ananasflapjes gemaakt. Ze heeft ook een zakje oliebollen gekocht bij de kraam. En dat is het dan. Mocht je geïnteresseerd zijn in het elf maken van lekkere kroketten, dan moet je maar HIER even op klikken.

Het was een goed jaar

voor de rozen. Nog een mooi nummer dat door George Jones bekend werd. Tja, dat soort teksten, die zo mooi aansluiten op de muziek, hoor ik tegenwoordig niet meer. Gelukkig is er nog YouTube.

A good year for the roses

I can hardly bare the sight of lipstick
On the cigarettes there in the ashtray
Lyin' cold the way you left them
At least your lips caressed them
While you packed

And a lip print on a half filled cup of coffee
That you poured and didn't drink
But at least you thought you wanted it
That's so much more than I can say for me

Chorus
It's been a good year for the roses
Many blooms still linger there
The lawn could stand another mowin'
Funny, I don't even care
And when you turned and walked away
And as the door behind you closes
The only thing I know to say
It's been a good year for the roses

After three full years of marriage
It's the first time that you
Haven't made the bed
I guess the reason we're not talkin'
There's so little left to say,
We haven't said
While a million thoughts
Go raisin' through my mind
I find I haven't spoke a word
And from the bedroom those familiar sounds of our one baby's cryin'
Goes unheard

But what a good year for the roses
Chorus

Een terugblik op 2017

Het was natuurlijk een zeer bijzonder gebeuren, toen wij nota bene op oma Sonja's verjaardag nog een kleinzoon kregen. Die gebeurtenis staat wat 2017 betreft bij ons bovenaan genoteerd.  In april kwam een voormalige vriendje uit de Resedastraat op bezoek. Het was erg leuk om hem na bijna 60 jaar weer te zien. Hij is de oudere broer van onze CdK. In juli weer een hereniging, toen ik een voormalig HBS-klasgenoot van mij weer terugzag.

We hebben dit jaar een voor ons vroege vakantie gehouden, omdat er wat medische zaken gepland waren. We hebben met de camper een trip gemaakt naar Roemenië. Dit keer was sprake van een valse start. Ik was totaal vergeten dat de camper nog een apk keuring moest ondergaan. Gevolg was dat we een week later vertrokken dan gepland. Een andere bijkomstigheid was, dat we vanwege een afspraak in de maand juli weer op tijd terug moesten zijn. Als we die afspraak zouden verschuiven of missen, dan werd de hele behandeling met een aantal maanden opgeschoven, zo werd ons medegedeeld. Gevolg was wel, dat het een trip werd met relatief veel kilometers per dag. Zeg maar een beetje gehaast. Neemt niet weg dat we heel erg genoten hebben en blij waren ons doel zonder problemen bereikt te hebben. Ook de terugreis verliep probleemloos. Wat hebben we heerlijk liggen slapen in die bus. Luisterend naar de nachtelijke geluiden van krekels en daar heel zacht tussendoor het knisperend geluid van een Fiat-roestmonstertje. Maar ook dat laatste kon onze pret niet drukken.
Wat denk je wat er gebeurde toen we na ruim 3.500 km weer thuis waren? Worden we gebeld met de mededeling, dat de eerste afspraak met een week verschoven is! Shit happens, dachten we toen maar en stonden even met een mond vol tanden.
De trip heeft ons veel geleerd. Vooral dat het een mooie route is met veel mogelijkheden om onderweg wat langer op plaatsen te verblijven en te gaan fietsen.
Het jaar is wat de kids betreft in onze ogen ook goed verlopen. Sommigen hebben flinke knopen doorgehakt, om hun dagelijks leven en/of hun toekomst wat aangenamer en kansrijker te maken. Als je zelf veel meegemaakt heb, dan hoop je dat de kids dat niet hoeven. Maar ja, daar heeft niemand echt grip op.
We hebben de desk top computer weggedaan en een laptop gekocht. Helaas is bij de migratie het bestand met e-mail adressen verdwenen. Dus....
Afgezien van dit alles hebben we veel geklust en anderen wat gelukkig gemaakt. Kortom, 2017 was een mooi jaar. Nog ruim een dag. Doe voorzichtig en geniet van de Oudejaarsdag!

Tot de dood ons scheidt

Een oude hit van George Jones met een schitterende tekst.

Maling aan geld

Diverse loterijen maken reclame omdat er miljoenen gewonnen kunnen worden. Het zal allemaal wel. Oké, geld kan het leven wat gemakkelijker maken. Ik heb een keer gekeken naar een tv programma over zeer rijke mensen. Wat denk je? Ik vond het helemaal niets. Wat een decadentie, zeg. Ik bedoel, wat moet je nou met 12 auto's? En een huis dat veel weg heeft van een luxe hotel, met legio kamers, die zeer luxe zijn ingericht? En waarom moet alles van goud zijn? Ik schaamde me voor die mensen, die uit gekheid niet meer weten wat ze met hun geld moeten doen.
Ik ben waarschijnlijk nogal beïnvloed door mijn jeugd. Mijn ouders moesten telkens weer zien de eindjes aan elkaar te knopen. Elke stuiver omdraaien voordat het uitgegeven werd. Geld had iets beangstigend voor mij. Iets waar je zorgen van kreeg. Aan de andere kant wilde ik veel geld hebben, om mijn ouders te helpen. Niet voor mezelf. Ik had geen gedachten in de zin van een lijstje met materiële wensen. Of nee, die had ik wel, maar dat had geen enkele prioriteit. Misschien is die gedachte voortgekomen uit : geld maakt niet gelukkig.
Als ik die loterijprijzen zie, dan denk ik steevast : wie zouden daarmee geholpen kunnen worden? Soms lees ik wat vergoelijkende teksten over miljardairs die miljoenen aan goede doelen schenken. Dan denk ik : "Ja en?" Ik denk dat velen met een veel lager inkomen dat verhoudingsgewijs ook doen, maar dat zij dat niet aan de grote klok hangen. Geld is net als het geloof : het zorgt voor veel ellende en een beetje vreugd.
Misschien heeft dit liedje uit mijn jeugd ook een rol gespeeld?

Het reservewiel

rek naar beneden

Natuurlijk heb ik na de aanschaf ook het reservewiel goed bekeken. Bij de Ducato hangt dat extra wiel onder het chassis aan de achterkant. Het hangt in een scharnierend rek, dat met twee klemmen omhoog getrokken wordt. Als de achterportieren geopend zijn, zijn twee ronde gaten in de vloer zichtbaar. Daar bevinden zich de bouten, waarmee het rek los of vastgedraaid kan worden. Bouten, reservewiel, onder de wagen, weinig gebruikt, allemaal indicaties over de mogelijke toestand van het geheel. De bouten waren net niet vastgeroest. Ik heb ze met WD40 ingespoten en na enige tijd van inwerken, kon ik ze losdraaien. Dat ging vrij moeizaam; een paar slagen los en dan weer terug. Net zo lang totdat de bouten eruit waren. Ik heb beide bouten met klemmen goed schoon geborsteld met een staalborstel. Daarna weer in de WD40 gezet. Helaas heb ik geen tapset voor zo'n grote maat, anders had ik zowel de bouten als de houders daarmee even schoon gedraaid.
De velg van het reservewiel was behoorlijk vies en wat roestig. De band was ietwat verouderd. De velg heb ik schoongemaakt en opnieuw gelakt met zwarte antiroestverf. Het rek zelf was door de roest- en vuilduivel flink te grazen genomen. Dat heb ik ook geborsteld en in de antiroest gezet. Na droging ook gelakt. De montage van het wiel in het rek verliep zeer soepel. De bouten draaiden als een tierelier, zo soepel! Ik kon ze met de pijpsleutel met de hand vastdraaien.

antiroestlak

Later, nadat de trekhaak gemonteerd was, heb ik het reservewiel nogmaals verwijderd. Dat moest op een wat andere manier, want de wat lager gemonteerde trekhaakbalk zit wat in de weg. Ik moet de wagen eerst aan de achterkant een klein beetje omhoog krikken (zo'n 5 cm) om het wiel eronder vandaan te kunnen krijgen. Dus eerst het reservewiel eruit, pas daarna kan ik een wiel vervangen. De band heb ik later ook vervangen. Overigens heb ik overwogen dat wiel helemaal weg te laten en een bandenreparatieset in de bus te doen. Aan de andere kant, een extra wiel is toch handig.
Ik ga geregeld de boel controleren om te voorkomen, dat we onderweg voor nare verrassingen komen te staan.

Vuurwerk! -2-

Je zou denken dat vluchtelingen uit nota bene oorlogsgebied niets met vuurwerk te maken zouden willen hebben, maar dat is dus niet zo. Ze knallen er flink op los en houden zich daarmee dus ook niet aan de voorschriften. Een goed begin....?
Afgezien van de dieren hebben ook veel mensen last van het vuurwerk. Neem nou de gezinnen met kinderen. Vooral de kleintjes, die 's middag nog slapen en 's avonds vroeg naar bed gaan. Dat geknal is voor hen ook erg vervelend.
Tot slot is er nog het gejammer over ons milieu. Onze overheid huilt krokodillentranen als het om het milieu gaat. Ze is zo inconsequent bezig. Aan de wolken fijnstof in en rond de grote steden doet men weinig tot niets, ondanks de Europese regelgeving. Het verbod voor oude voertuigen in bepaalde steden is slechts een druppel op de gloeiende CO2 plaat. Het vuurwerk is nog steeds geen probleem. Hoeveel vervuiling levert zo'n jaarwisseling eigenlijk op?

Take it or leave it!

Haaks boren

Vanmorgen was ik in de loods aan het uitvogelen waar en hoe ik de DRL's het beste zou kunnen monteren aan de voorzijde van de camper. Voor de aanschaf had ik al zo'n exercitie gedaan. Waarom? Ik wilde natuurlijk geen lampen kopen, die achteraf te groot zijn om ze ergens op een mooie manier te monteren. Dat was dus in de ventilatie-openingen van de bumper.  Dus kocht ik lampen, die 11 cm lang zijn. Met die afmeting passen ze mooi in de bestaande bovenste ventilatie-openingen in de voorbumper. Dat bleek vanmorgen gelukkig ook zo te zijn.
Het monteren van de lampen is een heel ander verhaal. Om de DRL's te kunnen bevestigen, moet ik voor elke lamp twee gaten boren in de kunststof bumper. Normaal is dat zo gepiept. Maar dit keer moet ik in een ruimte die 14 cm breed en 7 cm hoog is boren. Dat kan alleen met een haakse boor. Maar die zijn weer net te groot. Natuurlijk. Met de Dremel (lange boorslang) lukte het ook al niet. Pfff! Ik ben toen maar eerst wat andere dingen gaan doen, terwijl ik nadacht over de uitdaging.
Na veel gepieker heb ik besloten die gaten erin te branden. Ik grijp een dikke ingekorte spijker met een tang beet en ga de punt flink verhitten. Zodra hij roodgloeiend is druk ik hem met de punt door het kunststof. Een andere oplossing heb ik niet gevonden.

Verkeerd besluit

Meneer Trump gaat Oekraïne van wapentuig voorzien. Een wat vreemd en in mijn ogen ook gevaarlijk besluit. Aan de ene kant strijdt Trump tegen corruptie in zijn land. Maar met de corrupte regering van Oekraïne zaken doen, lijkt hem geen probleem. Het zal wel weer met geld te maken hebben. Of hoopt men op het uitlokken van een oorlog met Rusland? In Oekraïne kan alles, als je maar betaalt. De Amerikaanse wapenindustrie wordt trouwens onrustig vanwege het feit, dat er minder oorlogen zijn.
Trump had beter geld kunnen steken in de armoede in zijn eigen land. De erfenis van nota bene Democraat Obama is wat dat betreft een rampzalige. De video laat een deel van Los Angeles zien ten tijde van het presidentschap van Obama. Dit is slechts één wijk van de ruim 10 in die stad. Er zijn nog veel meer Amerikaanse steden, waar daklozen in kampementen verblijven. Het zal je landje maar wezen.

Dagrijlampen

Ik heb toch een set gekocht van twee dagrijlampen (DRL) voor de Ducato. De verlichting is voorzien van leds, die per DRL slechts 1 watt trekt! Da's wat anders dan de reguliere 2x 60/55 watt lampen en de 2x 21 watt. Ik hoef straks niet meer met de gewone verlichting te gaan rijden.
Afgezien van de beide lampen, heb ik ook een speciaal schakelkastje gekocht, dat de lampen op de juiste manier bedient : de DRL's gaan aan zodra het contact wordt aangezet en uit zodra andere verlichting aangaat. Ik heb van het internet ook de regelgeving en inbouwvoorschriften van die DRL's  opgezocht en afgedrukt. Om me heen zie ik dat veel oudere auto's niet conform de regels DRL's gemonteerde hebben en/of  voeren. Een beetje onverstandig, want zo'n afwijking van de regels kan nu eenmaal geld gaan kosten. Onder de overtreders zijn ook mensen die een led strip in de koplampunit op de reflector hebben geplakt. Dat mag dus ook niet. Zo'n koplampunit is wettelijk gekeurd en toegelaten zoals die op dat moment was; dus zonder zo'n strip. Zo'n strip kan ook het effect van de reflector negatief beïnvloeden.
Hoe dan ook, ik ga ze conform de voorschriften monteren en gebruiken. Aan mijn lijf geen polonaise.

Vuurwerk!

...wat hoor ik?!

Vanmiddag wilde ik Fenna weer met de bal laten rennen. Toen we bij het veld aankwamen stak iemand ergens vuurwerk af. Dat was dus gelijk einde oefening, want Fenna is als de dood voor dat soort geknal. Ze loopt in deze periode vel meer aangelijnd. Als ze schrikt gaat ze er als een haas vandoor. Ze luistert dan ook helemaal niet meer.
Ze rent weliswaar richting huis, maar ze moet dan eerst een drukke weg oversteken. Dat laat ik haar liever niet doen. Dan bestaat de kans, dat ik ik een knal hoor die ik liever helemaal niet wil horen. Na zo'n vuurwerk-knal blijft Fenna erg angstig. Ze trekt aan de riem om mij naar huis te slepen. Ik heb geregeld heel lang stil gestaan, maar ze komt niet tot rust. Ik hoop dat men het afsteken van vuurwerk gaat verbieden.

Herkenning

In een blad voor Indo's las ik bij toeval het volgende berichtje :

"Mijn moeder was een Indo, maar voelde zich Nederlands. Ze wilde het liefst haar roots ontkennen. Zelf ben ik in Nederland geboren en opgegroeid en nu pas snap ik dat mijn problemen met aanpassing alles te maken hebben met een als Hollands gepresenteerde opvoeding, die in feite een voortzetting van de Indische mores was. Heel verwarrend. Ondanks mijn 61 jaar heb ik daar tot op heden veel last van."

Met enig gevoel voor humor dacht ik gelijk : "Hé, was er in mijn jeugd soms nog iemand in huis?" Ja, zo herkenbaar was dat berichtje voor mij. Toen ik het oma voorlas, herkende ook zij de situatie en het gevoel. Oma is als tiener na de oorlog hier ondergebracht bij haar Nederlandse oma en opa. Ze had al vaker verteld over 'die vreemde, koude wereld' waarin ze toen terechtgekomen is. Nog steeds heeft ook zij daar last van.
Soortgelijke situaties doen zich voor bij mensen met een adoptie-achtergrond. Er kriebelt of zelfs jeukt iets wat niet nader te benoemen is. Ik denk dat het ergens in de genen zit opgeslagen. En dat het onrustig blijft, omdat het de omgeving niet herkent en het erg lastig is daar deel van uit te maken.

Na de Kerst

Het waren twee leuke dagen. Ook druk, maar bovenal gezellig. De eerste dag hebben we uitgerust van de zondag. Toen hadden we de familie bijeen. Ik heb niet de hele tijd daar doorgebracht. Helaas, maar het is niet anders.
Gisteren, Tweede Kerstdag, kregen we een aantal buurtbewoners aan de dis. Ook dat was erg gezellig. Die avond was een stuk korter. De gasten kwamen rond 4 uur en vertrokken rond half negen, na een uitgebreide gourmet. Met een van hen ben ik meegegaan om een lamp in de slaapkamer te vervangen. Meneer had het ook prima gevonden wanneer ik de volgende dag pas zou langskomen, maar ik vond dat hij het niet nog een nacht zonder een werkende lamp moest doen. De klus was zo gepiept.
Vanmorgen is Sonja met een buurtbewoonster weer naar een wellness gegaan. Ik heb dus het rijk bijna alleen. Bijna, want er is nog Fenna en een rode dakhaas, Tom. Tijdens het gourmet kwamen ook zij ter sprake. Het betrof een gesprek over eetgewoontes. Er zijn culturen waar honden en katten op het menu staan. Er zijn ook culturen waar dieren heilig verklaard zijn. Maar ik heb nog geen protesten gehoord van mensen uit India tegen het feit, dat men hier naast de inwoners ook koeien leeg melken en rundvlees eten. Het is en blijft een rare wereld.

Over de Van Imhoff

Afgelopen week heb ik de documentaire over de ramp met de Van Imhoff gezien. Het betrof een oorlogsmisdaad van Nederland jegens onschuldige burgers met een Duitse nationaliteit. Het geheel blijkt veel erger te zijn dan ik gedacht / verwacht had. Er werd op alle fronten gelogen en gezwegen over deze misdaad. Niet alleen door de KPM, ook door een aantal ministeries, omroepen (met de VARA voorop) en onderzoekscentra.
Een eerder gemaakte documentaire van journalist Dick Verkijk  in begin jaren 60, werd zodoende geblokkeerd. Het was een indringende documentaire, waarin de kleindochter van de verantwoordelijke kapitein Hoeksema op zoek ging naar antwoorden. Aan de andere kant was een kleinzoon van een van de omgekomen Duitsers, Heindl,  ook op zoek naar antwoorden. Het voorval is een van de vele, waarin ons land liever de doofpot hanteerde, dan de rug te rechten, de waarheid te vertellen en excuses te maken. Ik ben ervan overtuigd, dat in de kwesties rond de treinkaping en de ramp met vlucht MH17 op soortgelijke wijze door onze overheid wordt gehandeld. De doofpot staat nog immer naast het bureau van onze overheid.

The Boxer

Het blijft een schitterend nummer :

Nog meer familie

pa bij het monument dat door zijn neef is ontworpen

Het internet blijft voor mij een prachtig fenomeen. Ik heb het al zoveel informatie weten te ontfutselen. Onlangs ook weer. Dit keer een familielid van mijn oma's kant, een Van Suchtelen van de Haare! In de tijd dat hij op Nieuw Guinea woonde, maakte hij kennis met onze oom Henk Oudshoorn (Apeldoorn). Later ontmoette hij pa, die uitgezonden was (april 1955- oktober 56). Pa is diverse keren bij zijn familie op bezoek geweest. Een leuk detail is te weten, dat pa voor een monument gefotografeerd is, dat zijn neef Van Suchtelen vd H ontworpen is! Informatie die mij niet eerder bekend was. De vader van Jos is een broer van mijn oma Oudshoorn - van S vd H.
Hier een fragment uit de e-mail wisseling :

Wat was de functie van jouw Pa in Hollandia Nw-G? Hij kwam vaak bij ons thuis. Een rustige grote man. In 1957 (?)had ik een eindfeest van de MULO. Iedereen gaat in lange pantalon.  Maar ik had  alleen één lange broek, gekregen van mijn 10 jr oudere broer. Toen heeft jouw Pa mij geleerd hoe je een broek moest perzen, want mijn Ma deed dat niet. Dat ging dus op de primitieve manier met een vuurkooltjes strijkijzer en een theedoek. Perfect hoor.
Heb je ook nog jouw Oom Henk gekend ?  Zo rustig als jouw Pa was, zo riboet was Henk. Wij woonden toen nog in Soerabaja. Er kwam een Ned.Marine vloot. Op een dag, ik speelde buiten op straat, kwam een groepje matrozen naar me toe. Eéntje vroeg hoe ik heet, toen hij mijn  naam hoorde gaf hij me een hand met de woorden : Mooi dan benne we neefjes van elkaar, want mijn Ma is een grote zus van jouw Pa.  Later is hij nog vaak op bezoek geweest.Het was kort na de oorlog, alles ging op distributie bonnen. Dat wist hij. Hij bracht altijd lekkere dingen voor ons mee. Soms ook Marine rantzoen denk ik. Hij ging graag uit met mijn 2 grote,knappe zussen. Stoer doen, hij zat altijd vol grappen.

Van en aan de ketting

Vanmorgen hebben Mike en ik even zijn fiets bij het station van de ketting bevrijd. Hij is de sleutels verloren van het hangslotje. Het was een kwaliteitsslot, dus dat viel niet door te zagen. De ketting wel, zij het met de nodige moeite. Een schakel zo los in de hand doorzagen valt niet mee. De fiets ging daarna in de bus om weer naar hier gebracht te worden. Van het standaard fietsslot waren nog wel reservesleutels aanwezig. Vreemd dus.
Thuis heb ik het Abus slot in de bankschroef geklemd en alsnog opengebroken. We hadden al nieuwe hangsloten gekocht, dus de stationsfiets kan straks weer aan de ketting. Ik zal de fiets een dezer dagen eens goed nakijken en wat onderhoud plegen. Hij staat soms weken buiten te wachten en het weer is vochtig. Zijn fiets in Groningen was al eerder bevrijd. Door iemand van de gemeente die met een betonschaar kwam aanzetten. Hij heeft het hangslot kunnen kraken, zodat Mike enkel een nieuw slot nodig heeft. Dat kan hij straks meenemen als hij weer naar het noorden reist.

Dronkaard Juncker

Hij wordt de man van de EU genoemd, alcoholist Jean Claude Juncker. Het is onvoorstelbaar dat Juncker nog steeds de EU kar trekt met zijn drankprobleem. Hier waggelt meneer Juncker rond in het voorjaar van dit jaar in Rome om het 50 ste verjaardag van het Verdrag van Rome te vieren.

Bakken met een lasapparaat

Vandaag ben ik weer even met het lasapparaat bezig geweest. Het frame van een fauteuil had het begeven. Toen we de stoel hadden overgenomen bleek er een scheur in het V-vorm frame te zitten. Ik heb die toen gerepareerd door er een plaatje op te lassen. Hoewel, lassen is een wat erg groot woord voor mijn bakaktiviteiten met dat oude lasapparaat. Dat apparaat heb ik ooit in de vorige eeuw, ruim 30 jaar geleden, gekocht in Schoonhoven. Maar hij doet het nog steeds goed. Tenminste, als er een echte lasser mee aan de slag gaat.
Thuis heb ik de poot los gemaakt van de stoel en ben toen naar de loods gereden. Daar ligt o.a. ook het lasapparaat. Ik heb eerst het oude plaatje weggeslepen. Daarna heb ik de V vorm terug gebogen in de originele stand. Ik heb op de uiteinden van de V een lange waterpas gelegd en ben toen net zo lang gaan buigen met een forse lange tang totdat de beide uiteinden waterpas waren. Erg handig als je een zoon hebt met veel gereedschap.
Toen ben ik de afstand tussen beide uiteinden gaan opmeten en heb een stuk plat ijzer genomen en dat op maat gekort. Het paste precies strak tussen beide uiteinden in. Daarna de boel plaatselijk wat geschuurd, zodat er tijdens het lassen, sorry bakken goed contact gemaakt kan worden.
In eerste instantie bleef de elektrode nogal plakken, maar na wat gedraai aan de grote knop (meer of minder spanning) kreeg ik een mooie lasvlam te zien door mijn pikdonker gluurvenstertje van het lasmasker. Ik heb beide zijden goed vast kunnen bakken. Niet met een mooie rups, maar als eentje die eruitzag alsof iemand erop gestaan had. Haha! Ik heb de lasnaden schoon gebikt en wat glad geschuurd.
Ook na het laswerk waren de uiteinden nog steeds waterpas. Weer thuis heb ik de stoel weer op de poot gemonteerd. Nu staat die oude stoel weer mooi recht!

Het kattenluik van Oom Tom

Tom kan vrij de woning in en uitgaan. Meneer heeft een eigen deurtje. Tom kan wel van binnen naar buiten, maar als ie weer thuiskomt, gaat het klapdeurtje alleen los als ie zijn halsband met magneet om heeft. Afgelopen week heeft Tom zijn klapdeurtje vernield. Als Tom in de vensterbank zit en hij ziet een kat die te dicht bij het huis komt, dan vliegt als een raket naar buiten. Dan horen we dat klepje flink tekeer gaan. Soms wordt Tom opgejaagd door andere katers. Dan vliegt ie ook bijna dwars door zijn deurtje om weer binnen te komen. Door een van die haastige akties is het kunststof deurtje gebarsten.
Fenna gebruikt het deurtje ook. Maar dan enkel om even naar buiten te kijken. Ik heb na de lasklus de behuizing uit de voordeur gehaald. Dat ging niet zo gemakkelijk, want ik lag op de grond met een nieuwsgierige Emma liggend naast mij in een piepkleine halletje. Maar het lukte me toch het luikje te demonteren. Sonja heeft daarna het klapdeurtje vervangen door een nieuw exemplaar. Je wilt niet weten hoeveel vuil er in de lijst zat. Tom is een ware smeerpoe(t)s. Maar ja, dat luikje zit er al bijna 5 jaar in. Toen ik terugkwam van de lange wandeling met Fenna, was het luikje al weer teruggeplaatst door Sonja. Tom, hij kan weer!

Eng hoor!

Men heeft een App gelanceerd, bedoeld om ongewenst seksueel getint (dat getint heeft niets met huidskleur van doen! Ik moet tegenwoordig alles benadrukken en/of toelichten om mogelijke aanklachten of zuur commentaar te voorkomen.) gedrag te melden. Ik weet niet wat daar verder achter steekt, want de politie is onderbezet, is met ziekteverlof of heeft geen zin om op te treden.
Ik weet trouwens ook niet hoe zoiets in de praktijk werkt : Terwijl een onverlaat haar bij de borsten beet heeft, probeert het slachtoffer haar iPhone in haar handtasje op te zoeken : "Momentje, meneer! Ik moet even mijn iPhone pakken!" Of wordt hiermee het gebruik van dat apparaatje op straat en in het verkeer nog meer gestimuleerd? Trouwens, wat wordt als ongewenst beschouwd? Er lopen aardig wat feministische bitches rond. Er zijn er bij, die verongelijkt kijken als ze vriendelijk gegroet worden door iemand van de andere sekse. Ik heb zelf een paar keer "Dat kan ik zelf wel, joh!" en "Ik mankeer niets aan mijn handen!" toegesnauwd gekregen toen ik uit ouderwetse beleefdheid een deur voor een quasi vrouwspersoon openhield. Mag ik nog wel vriendelijk zijn tegen vrouwen? Of wordt dat vertaald in ongewenste opdringerigheid? Ik beloop dus de kans, dat na een "Goede middag!" met glimlach 100 meter verderop plotsklaps een paar handhavers om mijn nek hangen, die mij vervolgens per ongeluk wurgen. Gelukkig voor hen is er dan nog altijd een rechter, die de verdediging van het 'slachtoffer' gelijk geeft : door een overdosis aan liefde voor de medemens is het slachtoffer in ademnood geraakt en overleden. Eng hoor. Ik overweeg toch maar zelf ook een iPhone te gaan gebruiken. Of is er nog geen App die mij voor ondankbare medemensen waarschuwt?

My Xmas Carol

Wat dacht je anders?

Thierry Baudet

In ons land kan men niet genieten van andermans succes. Wie met zijn hoofd boven het maaiveld uitkomt, is hem in no time kwijt. Zoef! We moeten allemaal grijze muizen zijn en blijven en uiteraard in een hokje passen. Zo gaat dat in ons land. En o ja, je moet tegenwoordig niet meer zeggen waar het op staat, want dan ben je 'politiek incorrect' bezig. Of wel : je kunt beter vaag zijn of de doofpot gebruiken. Dat de Tweede Kamer zeer sober bezet is tijdens besprekingen, is algemeen bekend en al decennia het geval. Met de komst van Baudet wordt 'opeens' nadrukkelijk op zijn aan- en afwezigheid gelet. Wat een kinderachtige houding.
Deze week is Thierry Baudet (Forum voor Democratie) gekozen tot politicus van het jaar. Weer iemand, die dankzij anderen met zijn hoofd boven het maaiveld verschijnt. Erger, het is iemand met een duidelijk rechtse denkbeelden, zoals ik. Met dit verschil : ik noem de mijne liever oprecht of althans een serieuze poging daartoe, dan rechts.
Baudet schijnt gesproken te hebben met een rechts radicaal iemand uit Amerika. Onder vier ogen ergens in den lande in een hotel. Zijn tegenstanders gebruiken dit voorval om hem eveneens tot racist te verklaren. Interessant.
Zelf heb ik een hekel aan aso's. Ik heb in het verleden heel vaak met aso's gesproken. Enerzijds bedoeld om hen op andere gedachten te brengen, anderzijds om te vernemen hoe ze zijn en denken. Bedoeld om mijn eigen beeldvorming uit te bouwen en/of te controleren en te corrigeren. Nu heb ik naar aanleiding van de conclusies van tegenstanders van de FvD het gesprek tussen Baudet en die racist begrepen, dat ik dus in wezen ook een aso ben geworden. Ik namelijk met aso's gesproken. Openlijk, maar ook onder vier ogen. Ik heb zelfs met beroepscriminelen gesproken. Erg hè? De opmerkingen van Baudets opponenten geven aan hoe griezelig mensen kunnen zijn, als de afgunst toeslaat of wanneer ze hun verlies niet willen nemen. Brrr!

Ons bent zunig

Oké, soms ben ik gewoonweg te zuinig of te voorzichtig met geld. Dat trekje heb ik altijd al gehad. Dat dubbeltje voor de kermis verdween in mijn spaarpot. Geld naar de kermis brengen vond ik zonde. Toen al. Dat was in de tijd dat aan het eind van de Resedastraat - BG Cortslaan nog een kermisterreintje annex ijsbaan was. Later kwam daar de Chr. Ulo school, waar menige tiener zich ook op glad ijs begaf of in een draaimolen terechtkwam.

Er zijn situaties waarin ik soms maanden lang nadenk of ik iets wel of niet zal kopen. En dan gaat het niet eens over honderd euro of meer hoor. Misschien is dat gedrag verder aangewakkerd door mijn beroep. Ik moest immers ook budgetten beheren en bewaken. Het was en is nog steeds telkens weer een kwestie van kosten en baten. Ook wat salarissen betrof. Zolang er maar aan een personeelslid verdiend werd. Ach ja, een werknemer is immers ook een hulpmiddel voor de productie. Die moet zijn loon meer dan terugverdienen. Zo werkt het. Het zijn de minder intelligente managers, die roepen dat salarissen louter kosten zijn.
Ik kan ook best wel doortastend zijn. Vooral als de aanschaf van iets een preventieve werking heeft. Zoals voor de camper en andere vervoersmiddelen. Beter thuis iets vervangen dan onderweg gestrand. Eigenlijk ben ik daar soms wat te snel mee. Misschien uit onzekerheid. Of vanwege de wet van Murphy. Ik overweeg deze maand mijn aanvullende ziektekostenverzekering te beëindigen. Ik zal wel moeten, want het geld moet uit de breedte of lengte komen. Zo simpel is het. Misschien moet ik eens de Hanway weg doen. Ik vind het allemaal geen probleem hoor. Ik zie zo nog mijn lieve mamma zuchtend haar centjes tellen aan de eettafel bij het raam. Die kreeg het ook voor elkaar. Dus waarom ik niet?

#she too

Op zich een goed initiatief, maar soms ook wel wat overtrokken dat #me too gebeuren. Er komt 'op eens' van alles en nog wat naar boven borrelen. Eens was dat seksuele gedoe goed voor haar loopbaan, maar achteraf gezien ongewenst. Maak dat de kat(er) maar wijs. Ik sta ook paf als ik iemand hoor zeggen : "Hij zit telkens aan me". Dat woord telkens, wekt bij mij de indruk dat de klager die aanrakingen blijkbaar toch wel op prijs stelt. Een trap in het kruis na de eerste keer lijkt me een betere en duidelijker houding dan verkeerde signalen afgeven.
Maar goed. Onder de mannen leven ook klachten. Met name onder de vaders. Eerder gaf ik daar al mijn mening over. Over hoe vaders buiten de opvoeding van hun kids worden gehouden door hun partner. "Bemoei je er niet mee!" of "Laat haar/hem met rust!" zijn de veel gehoorde reacties wanneer pa zich met een van de kids bemoeit. Opvallend is dat in veel van die situaties pa op dat moment dezelfde grenzen wil handhaven als moe. Maar pa moet gewoon zijn mond houden.
Die moeders klagen dan ook nog, dat ze na het werk ook nog voor de kids moet zorgen. Terwijl pa denkt : "Ik mag me toch nergens mee bemoeien? Het zijn toch jouw kids?"
Ik begrijp best wel dat je als vader in zo'n situatie zo reageert. Ik weet nog steeds niet waarom vaders buitengesloten worden als het over opvoeden gaat. Of worden gedurende een zwangerschap hormonen aangemaakt die het bezitterig gevoel stimuleren? Of zijn die vaders na hun missie als zaadschieter overbodig geworden? O nee, er is ook nog zoiets als geld, gesjouw en reparaties. Het zal mij niets verbazen indien dit een van de redenen is om te gaan scheiden. Wordt het niet tijd voor  #she too?

Een knullige verkeersregelaar

Vanmorgen zagen Fenna en ik een verkeersregelaar, die behoorlijk knullig bezig was. En het was al bijna 9 uur. Het betrof geen jonge knul, maar een oude. De situatie ter plekke was, dat (voor ons) de rechter rijbaan was afgesloten ter hoogte van een vluchtheuvel. Men had er een rood-wit hek geplaatst. Op de vrije middenstrook had de verkeersregelaar zijn auto geparkeerd.
Meneer stond pontificaal midden op de rijstrook. Een positie die mij deed vermoeden, dat er verkeer op de rechter aankwam. Dat zou namelijk even moeten wachten voordat het van rijbaan kan verwisselen om hun reis voort te zetten. Maar nee dus. Het verkeer kwam hem tegemoet. Voor dat verkeer was er niets aan de hand, het zou gewoon door mogen / kunnen rijden.  Omdat dit heerschap midden op hun weghelft stond, minderden de auto's hun snelheid. Toen de auto's bijna stilstonden begon de verkeersregelaar heel druk met zijn hand te wenken. Het bekende 'kom eens' gebaar, zoals mijn moeder dat deed vanachter het raam als ik binnen moest komen. Een heel ander gebaar dan die gebruikt wordt om verkeer door te laten rijden, want dat is een zwaaiende armbeweging van schouderhoogte naar beneden. Logisch dat de bestuurder van de voorste auto aarzelde., vooral omdat meneer midden op de rijbaan stond. De handgebaren werden wat driftiger en de auto's reden op. De voorste automobilist werd vervolgens aangesproken met de voor mij nog net hoorbare vraag "Waarom stopt u eigenlijk? U kunt gewoon doorrijden hoor!"
Nou, in mijn optiek is het antwoord heel simpel : "Omdat u zo lekker knullig bezig bent, meneer de verkeersregelaar. Ga eens lekker aan de kant staan zwaaien met je gifgele lijf! Je blokkeert het verkeer!"
Even later (Fenna was druk aan het snuffelen, dus had ik alle tijd) parkeert een wegwerker zijn combi dwars op de vrije rijstrook om even te gaan zitten kletsen met de verkeersregelaar. Een automobilist werd zodoende onnodig gehinderd, wat getoeter opleverde. Reden voor de verkeersregelaar om weer geïrriteerd te reageren. Toen hij onze kant opkeek, schudde ik maar meewarig mijn hoofd. Fenna ook, maar dat kwam vanwege de druppels, die uit de bomen op haar kop vielen.

Een eerste stap?

Natuurlijk ben ik blij met het bericht, dat de CIA Poetin heeft geïnformeerd over een mogelijke aanslag in Rusland. Hoera! De reactie van Poetin is ook positief. Zo zie je maar weer, het kan ook anders. Er zijn meer belangen die beide landen gemeenschappelijk hebben en die tot samenwerking zouden moeten leiden. Zoals wapenbeheersing, vrede, het milieu enz.
De reactie van Rutte op de opmerkingen van de Russische ambassadeur over het MH17 onderzoek, vind ik erg teleurstellend, zo niet boosaardig. Rutte had op zijn minst moeten vragen naar een detaillering van de Russische bezwaren. Weer een gemiste kans, maar wel passend in de vooropgezette tunnelvisie van Rutte c.s. Die willen hun visie / leugens rond de ramp met MH17 coute que coute overeind houden. Het is al weer een tijdje geleden toen ik een Nederlandse deskundige (een prof) kritiek hoorde uiten op de manier waarop onze regering en onderzoekers te werk zijn gegaan. Hij is van mening, dat Rutte blufpoker speelt als hij beweert binnenkort een rechtszaak te gaan starten tegen de Russische daders. Ja, men heeft een telefoongesprek opgenomen. Zo'n bandje kan zelfs ik nog maken. Een kwestie van imitator Robert Paul even erbij halen. Het geheel hangt van allerlei vaagheden en veronderstellingen aaneen. En dat alles om Rusland te grazen te nemen. Mark Rutte c.s  begint steeds meer op onze grootste vijand te lijken.

Even bellen

Een mooie cover. Vind ik.

Op één lijn

Vorige week sprak ik een tiener, die sinds kort te maken heeft met een stiefvader. Ik ken de verhalen over stiefmoeders (zijn geen sprookjes), maar stiefvaders kunnen er ook wat van. Niet allemaal, maar sommigen. Maar goed. Stiefpappa had een grote koffer meegenomen, waaruit niet alleen zijn hebben en houden tevoorschijn kwam, maar ook een boekwerk met nieuwe huisregels. Zijn huisregels.
Gevolg was dat binnen de kortste keren de pleuris uitbrak tussen de nieuwkomer en de kids, met bio-mamma als lijdzame toeschouwer. Tot dan beperkte ik me tot luisteren, hummen en wat met het hoofd knikken en/of schudden. Toen werd mij de vraag gesteld wat ik in zo'n geval zou doen.
Aan de ene kant een lastige vraag, aan de andere kant ook weer niet. Kinderen zijn op een gegeven moment gewend aan huisregels. Helemaal wanneer ze al tieners zijn. Dan moet je als nieuwkomer annex vreemdeling niet aan die regels gaan zitten tornen.
Ik zou eerst als nieuwe ouder op één lijn willen komen met de bio-ouder en bij voorkeur de heersende regels willen accepteren. Daarnaast zou ik de bio-ouder aanwijzen als eerste in rang en haar steunen. Toen kreeg ik de vraag of ik soms ook een stiefvader was. Haha! Nee hoor, ik ben iemand die bij voorkeur zijn boerenverstand wil gebruiken en op grond van eigen kennis en ervaringen redeneert. En ik weet ook niet alles en heb ook niet altijd het gelijk aan mijn kant.
Ik heb ervaren wat de gevolgen zijn als ouders niet op één lijn zitten. Daar maken kinderen misbruik van. In veel gezinnen zijn zodoende kinderen de baas. Kinderen zijn vaak slim. En soms zelfs sluw. Ik blijf erbij, wie het over zijn kids heeft, heeft het over zichzelf.
Ps. Wij gingen niet in bijzijn van de kids ook niet over opvoedingskwesties praten. Zoiets kan de handhaving ook ondermijnen. En ja, vaders doen het anders dan moeders. Zolang het maar allemaal binnen de afgesproken kaders blijft. En die kaders gelden voor alle kids, niet een uitgezonderd. En o ja, bij ons gaan dingen ook fout.

Het Mysterie van Defensie

Pienter boesoek op 'zijn' YP 408

Zoals verteld ben ik gekeurd voor de militaire dienst. Een raar gedoe (zie blog Zandhaas). Ik zat nog op school en moest me in Delft melden. Toen ik na een jaar uitstel in Zuidlaren aankwam, dacht ik werk op niveau te gaan doen. Ik was immers geslaagd voor mijn HBS diploma. Maar nee. Bij Defensie vond men mij blijkbaar veel te slim. Ik werd opgesloten in een stalen pantservoertuig, een YP408, met allemaal bouwvakkers! Toch lukte me het later om in de Contactcommissie van onze compagnie te komen. Die onderhandelde met onze kapitein over allerlei zaken. Van langer haar tot prestatieverlof en de groetplicht. Pas tijdens die gesprekken kwam ik erachter hoe het met het intelligentieniveau van de kapitein gesteld was. Toen begreep ik waarom Defensie geen gebruik wenste te maken van mijn opleidingsniveau : Je mag nooit slimmer zijn dan een hogere in rang. Mysterie ontrafeld.

De jeugd van tegenwoordig

Zaterdag, tijdens de bijeenkomst op het pleintje, sprak ik onder de parasol die als paraplu dienst deed een tiener. Ik denk dat ze ongeveer 15 jaar is. Wat mij verraste was, dat ze precies wist wat ze later wilde gaan doen. En hoe ze dat doel via welk onderwijs wilde gaan bereiken. Ze hield weliswaar een slag om de arm, "je weet nooit iets zeker", maar toch. Ik vertelde haar dat ik zelfs op mijn 20 ste nog niet wist wat ik wilde gaan doen. Het is voor mij allemaal vanzelf gegaan. Niet helemaal vanzelf, want ik trok wel zaken naar me toe, die ik leuk vond. Ach ja, ik probeerde er telkens weer iets van te maken. Gelukkig werden mijn talenten ontdekt en ging ik jarenlang met plezier naar werk. Ook op de maandag.
We spraken ook over andere zaken. Blijkbaar vanwege mijn begrip voor bepaalde situaties, vroeg ze mij of ik goed overweg kan met de jongere generatie. Tja, dat had ze beter niet kunnen vragen. Nee hoor, grapje. Over het algemeen gaat het best wel goed tussen mij en de jongere generatie. Al vind ik het soms wel lastig hun gedachtewereld en handelen te begrijpen. Ik ben op een bepaalde manier opgevoed. Ik heb daaruit veel overgenomen en een aantal andere zaken veranderd of laten vallen.
Wat mij opvalt bij de jongere generatie is dat het lijkt alsof zij geen voorbeelden hebben meegekregen. Alsof veel zaken hen overvallen, nieuw voor hen zijn. Er wordt dan nogal stuntelig en emotioneel gereageerd in situaties die om een adequate aanpak vragen. Zowel zakelijk als privé. Zou mijn / onze aanpak dan toch helemaal verkeerd geweest zijn? Misschien wel, al ben ik zelf overtuigd van het tegenovergestelde. Maar ik blijf zoeken naar het waarom. Zoeken naar het antwoord op vragen als waarom een aai over het bolletje in plaats van correctie? en waarom roken in plaats van sporten? of waarom een app als soufleur voor je leven? of waarom eerst een pilletje voordat het leuk wordt?

Op weg naar het einde

Van dit jaar. De drukke week is achter de rug. De komende dagen is het weer een stuk rustiger. Gelukkig maar, want dat heb ik nodig om te recupereren, zoals de Belgen dat zo mooi zeggen. Ja, ja, de jaren gaan tellen. Neemt niet weg dat ik kan terugzien op weer een mooie en leerzame week en daar gaat het om. Gisteren was het dus met recht een rustdag voor ons.
Omdat de kerstdagen dit keer niet in een weekend vallen, hebben we de zondag uitgekozen voor het familiediner. Daar is geen ruzie of onmin voor nodig, maar wel een stuk betrokkenheid en saamhorigheid. We hebben de kinderen altijd vrijgelaten voor wat betreft de feestdagen. Dus geen verplichtingen in de zin van 'dan moeten jullie bij ons zijn / eten' of andere dwingelandij. Dat vinden wij als ouders nergens voor nodig. Het is voor menigeen al druk genoeg, en op nog meer stress zit niemand te wachten.
Zondag dus. Er is sprake van een stukje taakverdeling. De een zorgt voor dit, de ander voor dat. Zelf zorg ik voor lekkere trek. Haha! Hoe dan ook, we gaan ontspannen naar het eind van dit jaar. Hopelijk doet goed voorbeeld volgen.

Algemeen bekend en toch...

dus minder abortussen...eh...??

Ligt het aan mij? Of is het inderdaad zo, dat de jeugd steeds meer gaat roken? Is de intelligentie van die rokende pubers /tieners zo hard achteruit gehold? Ik bedoel, het is toch algemeen bekend, dat roken schadelijk is voor de gezondheid (van jou en anderen om je heen) en het milieu. Wat dat laatste betreft, ik zie overal peuken en lege pakjes liggen. Of zijn die rokende jeugdigen allen asociale mensen? Ik krijg telkens weer een afknapper, als ik zo'n tiener zie roken. Opvallend is dat de meesten van hen het MBO volgen. Wordt het hen daar geleerd of ligt dat ook in het verlengde van de intelligentie?
Het aantal tienerzwangerschappen daalt, zo zegt de overheid. Uiteraard vermeldt de overheid er niet bij dat het aantal abortussen in ons land stijgt. Er wordt beweerd dat elke 20 minuten een jong leven vroegtijdig wordt beëindigd. Om wat voor reden dan ook. Het is toch algemeen bekend dat er voorbehoedsmiddelen zijn en dat veilig vrijen ook beter is voor de gezondheid (van jou en anderen). Om maar te zwijgen over het ongeboren mensje. Het lijkt erop alsof abortus een achterafbehoedmiddel geworden is.

De kerstboom is compleet

Het is gelukt! Dit keer kregen we hulp van een paar buurtgenoten, die in elk geval ik al een beetje kende. Sonja heeft samen met mevrouw de versnaperingen klaargemaakt. Meneer en ik hebben de buitenboel in orde gemaakt.
Om de vooraf opgewarmde glühwein, chocomelk en erwtensoep op temperatuur te houden heb ik de tuin bbq naar voren gesleept. Op dat ding was ruimte zat. De aparte  kookpit hoefde niet eens gebruikt te worden. De versnaperingen en het eetgerei werden op een grote tafel geplaatst. De doos met de kerstversiering werd bij de boom gedeponeerd. De zelfgemaakte vuurkorf (van een oude rvs droogtrommel) heb ik met hout gevuld en aangestoken. Klokslag 16.00 uur kwam de eerste groep. Dat waren kinderen. Ik heb hen eerst gevraagd wie het veterdiploma heeft. Ik zag twee gezichtjes wat betrekken. Dat waren inderdaad de kids zonder diploma. De ballen moesten namelijk met een touwtje aan de takken geknoopt worden. Toen ik vroeg wie van de gediplomeerden het Veterdiploma A had, werd het stil en keken er nog meer wat verschrikt. Haha! Maar goed, ze mochten allen hun gang gaan, zolang ze maar niet op de huishoudtrap gingen klimmen. Daarna kwam er steeds meer bezoek. Even druppelde het wat, maar we hadden de grote parasol opgezet. Dat ding is 4 x 2 meter en vormde zodoende een flink dak. Gelukkig stond er weinig wind, zodat men ook dicht bij het vuur kon plaatsnemen.
Al met al werd het een gezellige bijeenkomst bij ons op het pleintje. Het was een lopend buffet, dus daar hadden we zelf nauwelijks omkijken naar. De kerstboom is helemaal af en het kerstpakket bijna leeg! Rond 18.30 uur namen we afscheid van de laatste gasten en hebben we de boel weer opgeruimd. Daarna hebben we nog even met onze hulpen wat gedronken en nagepraat. Het was weer een geslaagd buurtevenement. De komende weken is het genieten van een mooie kerstboom.

De zin en onzin van ons milieu

Over het milieu is veel te doen. Ik ben zelf best wel bewust bezig met ons milieu. Maar ik hol niet zo achter al die roeptoeters aan. Bij de meesten gaat het louter om het geld. Anderen roepen maar wat of zijn erg strijdig bezig, zoals onze eigen overheid.
Steden worden gesloten voor auto's van een bepaald bouwjaar. Schoon of niet, maakt niets uit. Leeftijdsdiscriminatie. Aan de andere kant wil men nog veel meer asfalt aanleggen, terwijl de dure elektrische auto het laat afweten en er flink gesjoemeld wordt met de uitstoot van CO2 gegevens. Over de fijnstof in de Randstad praat men liever niet. Veel mensen kopen via het internet, met gevolg dat de pakketpost alsmaar toeneemt. Dus nog meer busjes de weg op. Waarom is er nooit milieutechnisch aandacht besteed aan lpg?
"Denk aan het milieu!", toetert de overheid. Dezelfde overheid (eigenaar van o.a. Schiphol) wil het vliegverkeer uitbreiden (Lelystad) en maakt zich druk over vervuilende scooters. Allemaal erg ongeloofwaardig. Het lijkt me niet zo'n probleem om fabrikanten te dwingen tot maatregelen. Maar ook wel weer een logisch gevolg van de onderlinge relaties tussen overheden en bedrijven. In menig bestuur zetelen voormalige politici. Die relatie ondermijnt een oprechte aanpak, waarin het milieu en dus ook de mens centraal staat en niet het geld en de loopbaan.
In sommige steden wil men de vervuilende (snor)scooters van het fietspad houden. Ze zijn slecht voor de fietsers. Dus mogen de vervuilers naast het fietspad op de rijweg gaan rijden. Hopelijk werkt de wind ook mee. Welke idioten bedenken zoiets?

De huidige aanpak van groene energie is wat dat betreft een lacher van de eerste orde. Het beleid en de maatregelen zijn voor de korte termijn met financieel scoren als hoofddoel. Eens moeten al die elektrische auto's en zonnepanelen gesloopt gaan worden. En kijk eens naar het aanbod op de elektronica markt. Alles schijnt elektrisch te moeten gebeuren. Leve het milieu!
Het ware beter zinvolle en direct effectieve maatregelen te nemen, zoals het vliegverkeer binnen Nederland en Europa te verminderen. Ga maar lekker met de trein. En waarom niet het gebruik van LPG gepromoot in de jaren 70? O nee, niet Shell aanpakken. Ook zogenaamde milieupartijen doen aan het circus van idioterie mee. Ik zag laatst een oproep van Greenpeace met een ingekleurde foto van een paar bijeen geplaatste elektriciteitscentrales. De witte stoom was hier en daar zwart ingekleurd. Boeven! Weg draagvlak. Het schiet allemaal helemaal niet op.
Als de overheid over het milieu praat, gaat het in wezen over de portemonnee van Shell, Unilever, Tesla, NAM enz. en de leuke baantjes voor ex-politici. Die verwevenheid begint met het financieel steunen van politieke partijen door bedrijven. Onze overheid doet erg weinig op het gebied van alternatieve energie. Het zijn enkel mensen die een steentje willen bijdragen aan ons milieu. Zij gebruiken alternatieve energie vanwege hun opvatting, niet vanwege het geld.
Ons land heeft veel mogelijkheden vanwege het water en de wind. Maar daar doet men nauwelijks wat mee. En dan zijn er ook nog gewoon de natuurverschijnselen. Door de eeuwen heen is het klimaat aan het veranderen. Maar ja, men wil alles verklaren en er iets aan doen.
Er is in mijn beleving maar één groene energie en dat is de energie die ik niet gebruik.

Kerst in de tropen

Dit nummer herinnert me aan ons verblijf op Curaçao. Toen maakte ik voor het eerst een Kerst in de tropen mee. Heel erg vreemd. Die kerst riep een sterk gevoel van heimwee op. Gelukkig scheen de zon.

Onze EU papegaai

Nieuws uit Brussel. Hij heeft weer eens stoer gesproken. Onze EU papegaai. Ik heb het over Mark Rutte in Brussel. Daar moest meneer even gaan hielen likken vanwege zijn toekomstig baantje bij de EU. Dus moest Hongarije het ontgelden vanwege zijn vluchtelingenbeleid. Meneer Viktor Orban durft tenminste voor zijn volk en land op te komen en heeft een rechte rug. Hongarije wil best wel hulp verlenen, maar op een (ook in mijn ogen) veel betere manier : lokaal. Dus in Afrika zelf. En niet via regeringsleiders want die zijn corrupt. Net als veel westerse, anders ga je geen geld geven aan boeven.
De EU heeft aan de regering van Oekraïne veel geld gegeven om...... de corruptie te bestrijden! Hahaha! (als een boer met kiespijn). Waar zit het verstand? Dat is net als geld aan een verslaafde geven met de opdracht dat ie daarmee zijn verslaving moet beëindigen. En wat doet de regering van Oekraïne? Ze heft de commissie die strijdt tegen de corruptie op. Dat gebeurt onder dwang van de corrupte kliek. Die corrupte kliek vormt het machtsblok in dat land. Er zijn al miljarden euro's, waaronder ons belastinggeld, weggegeven aan dat boevenland. De uitslag van het referendum dat hier werd gehouden, was vooral het gevolg van de corruptie in dat land. Maar onze EU papegaai Mark Rutte c.s. vinden dat blijkbaar geen probleem. Ach ja, soort zoekt soort; boeven onder elkaar. De weg naar nationale vrijheid is richting decentralisatie.
Rutte werd ook quasi boos op de reactie van Rusland op het MH17 onderzoek. Weinigen weten dat er bijna 50 vragen nog onbeantwoord zijn. Vragen die o.a. Nederland en Oekraïne moeten beantwoorden. Een kwestie van inlezen in de materie en je niet laten leiden door de main stream media.

Laat me,

ik heb het altijd zo gedaan. Sommige teksten zijn door de jaren heen mij steeds meer gaan aanspreken. Dit is er een van :

Palestijnse ruitentikker

Ik zat even vreemd te kijken toen ik de beelden zag waarop die Palestijn de ruiten van een of andere eettent stond te vernielen. Niet zozeer de vernieling, maar vooral het aanwezige publiek in de vorm van twee politieagenten verbaasde mij. En ook weer niet. Die twee handhavers van onze wetgeving stond daar als slome minkukels de vernieling te volgen zonder in te grijpen. Als ik die houding vergelijk met die van een agent die een fietser zonder licht aanhoudt, dan zie ik een wereld van verschil. Ik begrijp nog steeds niet waarom die idioot huh?... ik bedoel Palestijn zo zijn gang mocht gaan.
Nog idioter is de argumentatie van de Palestijn. Hij was boos op de regering van Israël vanwege de kwestie rond Jeruzalem. Volgens mij had meneer beter het nieuws moeten volgen en naar een Amerikaanse hamburger of fried chicken tent moeten gaan. En dan de opmerking dat hij niet anti joods zou zijn. Daar geloof ik helemaal niets van. Maar ach, ik houd het maar op misvattingen. De meeste Arabieren hier spreken zeer slecht Nederlands. Zoals te doen gebruikelijk in ons landje is deze agressieveling annex vernieler met zijn theedoekje weer op straat los gelaten.

Eenzijdig voedsel

Er was een tv programma waarin mensen die eenzijdig aten centraal stonden. Het was een min of meer ver van mijn bed gebeuren. Onlangs ontmoette ik mensen die een soortgelijke gewoonte eropna hielden. In hun geval aten ze dag in dag uit pasta's. Hoewel pa liever groentes at, kreeg hij die nauwelijks voorgeschoteld. Een keer had meneer stiekem prei gekookt. Zijn vrouw beklaagde zich dagenlang over de prei-stank (!) in huis.
Ik kreeg de indruk, dat de pasta een hoofdrol heeft gekregen vanwege de sportieve activiteiten van de gezinsleden, waarin moeder bepaalt wat er op tafel komt. Helaas zijn zodoende de typisch Hollandse groenten in dat gezin nooit aan bod gekomen. Raar, maar waar.

Artsen zonder Grenzen

Artsen zonder (morele) Grenzen bericht wel over het omkomen van meer dan 6 duizend Rohingya. Jammer dat die zich onafhankelijk noemende organisatie haar mond dicht hield, toen Rohingya de afgelopen decennia boeddhisten afslachtten. Ook AzG komt mij net als Amnesty nogal onbetrouwbaar en eenzijdig over met haar berichtgeving. Selectieve berichtgeving dus van deze overigens verder nuttige organisaties. Je kunt je afvragen, waarom het buurland Bangladesh de gevluchte Rohingya liever geïsoleerd wil huisvesten op een eiland. Tja, wie doet nou zoiets? Maar vooral als eerste : waarom? Zoekt en gij zult het antwoord vinden.

Gehaat en geliefd

Vanwege de grote golf immigranten ontstaan vreemde, zelfs bedreigende situaties met name door de culturele verschillen. Met de komst van een golf aan immigranten in buurland Duitsland zijn er nu positieve geluiden over Hitler en zijn regime te horen. Hitler heeft er immers voor gezorgd, dat zo'n 6 miljoen vijanden van die roemende moslim immigranten, Joden, zijn omgebracht. Zal het zover kunnen komen dat Hitler straks als een katalysator zal zijn voor nog grotere tegenstellingen of misschien erger?
Menige moslimgemeenschap staat achter de ideeën / Mein Kampf van Hitler. Weer een teken van hoe moslims in deze wereld staan. Kan het zo zijn, dat het boek Mein Kampf dan toch maar weer in de winkel komt te liggen? We leven in een democratie (zegt men), dus ben ik benieuwd hoe westerse regeringen met dit soort verschijnselen zullen omgaan.

De kerstboom

Er ligt een flinke boom in ons tuintje. Hij maakt het tuintje nog kleiner en zichzelf nog groter. In de gang staat een kerstpakket. Beide attributen komen van de gemeente. A.s. zaterdag gaan we een klein kerstevenement organiseren. Daarbij wordt niet alleen de boom opgetuigd, maar ook de doos aangesproken. In die doos zitten allerlei versnaperingen inclusief glühwein en erwtensoep!
De aankondigingen zijn al de deur uit. Hopelijk werkt het weer komende zaterdag wat mee.
Voor het zover is gaan we de boom alvast op het pleintje neerzetten en de verlichting aanbrengen. Het versieren met slingers en ballen mogen de bezoekers doen.

Recruitment Days 2017

Ik heb mijn verjaardag weer overleefd. Hoera! Gisteren was de laatste dag van Mikes project Recruitment Days 2017 in Groningen. We waren uitgenodigd daarvan een deel bij te wonen. Dus reden wij richting het noorden om hem in de Martiniplaza te ontmoeten. Een leuke rit van zo'n 130 km, die het motorblok van de Ducato weer even flink opstookte. De tank was vol en ik heb er maar weer wat spul ingegoten om de injectoren en overige zaken te reinigen. De laatste keer was voor het vertrek richting Roemenië.
Als we na lange tijd weer bij de roemruchte rotonde van Joure aankomen, is er geen rotonde! Voor ons was het gewoon rechtdoor rijden. Weliswaar door een gebied waar duidelijk nog aan de weg wordt getimmerd, maar het geeft al een goede indruk hoe het er straks zal uitzien. Er zijn ook fly-overs om het verkeer zonder oponthoud andere richtingen op te sturen. Het weer en de wegen vielen mee. De sneeuw was bijna overal al verdwenen. Aangekomen bij de Martiniplaza herkende ik plots weer die omgeving. Op hetzelfde parkeerdek stalde ik de leaseauto als ik de vestiging van Centric daar bezocht. Maar dat is al weer zo'n 15 jaar geleden, toen ik nog als Peoplemanager door het land zwierf.

In de ontspanningsruimte was het een druk geroezemoes van veel jonge mensen, waarvan de meesten keurig in het pak / mantelpakje. De afgelopen 8 maanden heeft Mike samen met zes andere studenten hard gewerkt om dit project, een 3-daags evenement waar (grote) bedrijven en (bijna) afgestudeerden elkaar ontmoeten, te realiseren. Mike zelf had als hoofdtaken het bewaken en beheren van de financiën en het vice voorzitterschap. Maar hij verleende ook anderen hand en spandiensten, vooral in de laatste fase toen twee leden wegens omstandigheden niet aanwezig konden zijn.
Het evenement was aanzienlijk uitgebreider dan ik dacht. Er waren 11 nieuwe bedrijven aanwezig op het jaarlijks terugkerend evenement. Een unicum, zo werd ons verteld. Het was niet enkel een kwestie van kennismaking over en weer, maar er werden ook presentaties en sessies gehouden. Daarvoor waren zes aparte ruimtes beschikbaar, die gedurende die drie dagen alle bezet waren. Studenten konden bij bedrijven opdrachten uitvoeren (sommigen duurden bijna 3 uur), die door het bedrijf beoordeel werden of presentaties volgen. Men kon ook in aparte ruimtes een op een gesprekken voeren. De bedrijven konden namelijk gedurende het evenement de krenten uit de studenten-pap halen. Andersom konden de studenten op hun beurt dat ook doen. Pas na de rondleiding van Mike realiseerden we ons wat een enorme klus het was geweest om zoiets te organiseren en tijdens de 3 operationele dagen te begeleiden. We maakten ook kennis met de andere projectgroepleden en merkten al snel dat het een hechte groep was, waarvan elk lid zijn / haar eigen expertise had ingebracht. Van een aantal van hen waren ook ouders aanwezig. Na ruim 3 uur verlieten we Martiniplaza om in het centrum van Groningen samen met de ouders van de andere leden van de projectgroep iets te gaan eten. In het restaurant ontmoetten we nog een paar ouders. Er werd een aantal toespraakjes gehouden. In een van die toespraakjes werden de ouders bedankt voor het feit, dat het de projectgroepleden gegund was hun studie gedurende 8 maanden terzijde te schuiven, om deze ervaring op te doen en die met trots op het cv te kunnen bijschrijven. Het werd voor mij een zeer vermoeiende, maar toch ook weer erg interessante dag. Al moet ik toegeven, dat ik vanmorgen heel vroeg (00.30 uur) bekaf terugkwam in het Drontense, waar Fenna ons in extase verwelkomde. Maar het was allemaal wel de moeite waard.

Een bijzondere dag

Ja, zo beschouw ik mijn verjaardag (dank je). Het is me toch maar gegund. Iemand grapte dat ik volgend jaar een ouwe zak wordt. Dan hoop ik 70 te worden. Ik ben niet zo bezig met mijn leeftijd, het is maar een getal. Volgens cijferwerk ben inmiddels 25.202 dagen op de wereld. Mijn lijf herinnert me er soms aan, wanneer ik weer iets te enthousiast bezig ben. Haha! Of vanwege de pijntjes hier en daar. Het hoort er allemaal bij. Ik geef mezelf als cadeau een (hoe kan het ook anders) muziekje. Ooit een jongensdroom van mij hoe ik mezelf later zou zien :

Een staking

Vandaag is kleindochter Jill bij ons. Het onderwijs staakt, vandaar. De juffen en meesters willen meer geld zien. Alsof dat hen en de kids en ouders gelukkiger zal maken. Ga maar eerst beter je best doen, dames en die paar heren! Begin eerst met het orde houden in een klas. Het niveau van lesgeven vind ik ook bedenkelijk. Ik stel namelijk stiekem vragen aan de kids. En ik heb een stukje opleiding voor basisdocenten gezien : basisschoolniveau!
Ach, het is allemaal veel minder dan vroeger. Docenten klagen over te grote klassen. In feite klagen ze over zichzelf. Over hun gebrek aan voldoende vaardigheden en organiserend vermogen. Logisch dat de werkdruk stijgt. Zelfs in speciaal onderwijs beschikken docenten over onvoldoende kennis en vaardigheden. Ik moest mijn salaris verdienen, waarmaken.  Tegenwoordig is het meer gebaseerd op willen hebben en krijgen.
In plaats van te gaan staken zou een dagje aanvullende opleiding beter zijn. Veel basisscholen barsten van het geld. Daarvan is veel afgetroggeld van ouders via de zogenaamde vrijwillige bijdrage. Ik zie nog zo die betalingsherinnering op de eettafel liggen. Vrijwillig maar verplicht. Laten die scholen meer geld uitgeven aan aanvullende opleidingen voor hun personeel. Daar zou iedereen baat bij hebben; (reputatie van) de school, leraren, kids en ouders.

Fenna in de sneeuw

Als ik Fenna in deze witte wereld uitlaat, is ze helemaal gek. Aan de riem springt ze heen en weer en rent in het rond. Grrr! Als de gelegenheid zich voordoet, maak ik haar maar even los. Dan kan ze even uitrazen.

Gooien met de tennisbal heeft een nieuwe dimensie gekregen. De bal komt nu niet stuiterend neer, maar ploft weg in de sneeuw. Maar Fenna ziet of hoort blijkbaar heel goed waar haar bal terechtkomt. Als ze het warm krijgt, heeft ze gelijk ook een adequate manier om af te koelen : rollen in de sneeuw. Omdat er bij ons gestrooid is, controleert deze halve zool haar zolen, zodra we weer thuis zijn. Eventueel smeer ik op haar zooltjes wat vaseline. Dat strooien doen ze hier erg goed. In menig dorp of stad moet je dat 'goed strooien' met een flinke korrel zout nemen. Het is maar net waar de burgemeester wel of niet komt. Haha!

Politiek en sponsoren

Politieke partijen worden ook gesponsord. Dat zou eigenlijk niet mogen, omdat sponsoring de democratie negatief beïnvloedt. Kijk maar naar andere landen, met Amerika voorop. Als ik zie dat bijvoorbeeld de automotive industrie politieke partijen financieel steunt, dan zet ik daar grote vraagtekens achter. Net zoals achter de handelwijze van het kabinet Rutte inzake de dividend belasting en andere fiscale voordelen voor multinationals. Ons land is een waar belastingparadijs voor bedrijven. Wat mij betreft : Het riekt allemaal naar corruptie. Rutte beweert dat multinationals ons land zouden verlaten, indien die belasting niet zou verdwijnen. Een aantal betrokken bedrijven ontkent dat ten stelligste. Wie liegt er? Ik weet zeker dat Mark Rutte weer liegt.
Wat ik ook kwalijk vind, is het misbruiken van kinderen in reclames en andere campagnes. Niet alleen voor de voeding, maar vooral ook voor het werven van fondsen voor arme landen of slachtoffers van oorlogen en of natuurrampen. Ik weet dat de vader van dat gewonde Syrisch jongetje waarvan een foto overal opdook, daar erg boos over was. Hij had liever hulp gezien. Ik heb  meegemaakt dat Jehova's kinderen lieten aanbellen. In mijn optiek ook een vorm van kindermisbruik. En dan Sint Maarten. Tja, die tandartsen weten het leuk te brengen (grapje, of heb ik nu slapende honden wakker gemaakt?).

Een ander gezicht

De sneeuw tovert de omgeving soms ten goede om. Zoals dit rijtje huizen langs de Fazantendreef, dat door de sneeuw een ietwat nostalgisch tintje heeft gekregen.

Sneeuwvrij

 Op het dakje van de overkapping lag een flinke laag sneeuw. Eerlijk gezegd heb ik niet echt veel aandacht besteed aan het extra gewicht ten tijde van de bouw. Vandaar dat ik vanmorgen het dak sneeuwvrij gemaakt heb. Ik heb daarvoor een hark gebruikt. Dat stuk tuingereedschap heeft de langste steel. Met de tanden naar boven, want je weet maar nooit, heb ik de laag van het dakbeschot getrokken. Veel kunststof wordt bij lagere temperaturen namelijk broos, dus ik moest voorzichtig te werk gaan.
Er kwam behoorlijk wat af. Logisch, want er lag een laag sneeuw van ruim 5 cm. Eraf schrapen is een, opruimen is een tweede. Dus kwam op de grond deze verschrikkelijke sneeuwman ook met de sneeuwschuiver in actie. Het dak is voorlopig weer ontdaan van de meeste sneeuw. Tot vanmiddag, want er wordt nog meer sneeuw verwacht.
Men geeft code geel en oranje. "Dat kende ik vroeger niet", zei opa. De winters waren een stuk strenger en ik herinner me flinke pakken sneeuw. Maar van paniek was niets te merken. Mijn pa moest vanuit Leiderdorp naar het station in Leiden fietsen en vervolgens met de trein naar Den Helder. Ik heb hem noot thuis zien blijven of terug zien komen vanwege het winters weer.
In het algemeen lijkt het erop, alsof men over de generaties heen steeds minder kennis en vaardigheden bezit. Op alle niveaus.

Een gezellige zaterdag

gado-gado met sateh babi

Vanwege een onverwacht zware sneeuwbui, konden de kleinkinderen vrijdagavond niet opgehaald worden. Dus bleef het duo nog een nachtje bij oma en opa snurken. Beiden waren wat verkouden, maar oma's goede zorg bracht daar behoorlijk verbetering in.
Zaterdag kregen we bezoek uit het noordwesten en zuidwesten van het land. De sneeuw was inmiddels verdwenen, maar het bleef koud. Fijn dat men toch de moeite nam om naar Dronten te rijden. Natuurlijk kwamen ook de pappa en mamma van Emma en Luuk, om hun kids op te halen.
Bezoek betekent ook eten. Dit keer hebben we gado-gado gemaakt, met drie verschillende groenten (kool, sperzieboontjes en taugé), tahoe / tofu in blokjes, witte rijst en gebakken kip. Dat alles overgoten met pindasaus. Het geheel smaakte blijkbaar zeer goed, want het ging bijna op. Bijna, dus vandaag gaan we het nog een beetje overdoen. Mmm!

Nog een alternatief!

In mijn onderzoek naar andere energiebronnen voor de camper, ben ik een mogelijkheid totaal vergeten. Foei, Willempie! Al bladerend op het internet zag ik kleine generatoren voorbijkomen. Het betrof in alle gevallen een compacte 'stille' uitvoering met een 4 takt blokje. Zo'n apparaat levert rond de 1.000 watt continu. Da's heel erg veel voor de camper. De afmetingen vallen mij ook mee. Zij zijn rond de 45 x 30 x 40 cm, dus erg compact en wegen nog geen 15 kg met vol tankje. De tankjes verschillen qua capaciteit. Van 1,5 tot ruim 4 liter. De 4 liter benzinetank laat het apparaat zo'n 6 uur draaien.

De vraag die bij mij opkwam was : kan ik hem onderweg ook gebruiken? Het gaat er namelijk om, dat we de koelkast onder het rijden willen laten draaien. De kast trekt krap 100 watt.
Een extra accu met een omvormer (12 naar 230 volt) zou misschien ook kunnen. Maar dan zit ik continu met een fors gewicht extra en minder ruimte in de bak. De accu zal ook geregeld moeten worden opgeladen. Een generator heeft in mijn optiek echter meer te bieden, dan een extra 12 Volt accu. De generator zou ik achterop de wagen een plekje kunnen geven. Op de plaats waar eerder de oude, grote vuilwatertank werd vervoerd. Zij het op een steviger en beveiligde (anders wordt ie onderweg gejat) metalen houder. Qua aanschafkosten komen die van zo'n generator (rond de 350 euro) net zo hoog uit als die van een extra accu en omvormer. In het gebruik hoger, vanwege de brandstof. Maar zoals gezegd, biedt een generator meer mogelijkheden. Zoals een dagje ergens staan waar geen elektra is. Ik laat het idee even bezinken.

Ruiten ontwasemen

aan de buitenkant beslagen

Vanmiddag zag ik een mevrouw in een auto met flink beslagen ramen rijden. Levensgevaarlijk. Ze heeft niet de moeite genomen om de ruiten te ontdoen van vocht. Ik zie het wel meer, vooral 's morgens. Maar dan zijn ze aan de buitenkant beslagen. Ik begrijp niet dat iemand met zo'n beperkt zicht achter het stuur wil zitten. Ik heb een keer met mijn hand een raam schoongeveegd, toen een auto voor me stond te wachten, omdat hij, wachtend voor een fietspad, geen zicht had naar rechts.
Een week of wat geleden heb ik een vochtvreter in de bus geplaatst. Hij staat veilig in een plastic zak in het gootsteentje. Vorig jaar stond ie gewoon in het gootsteentje, maar toen is er wat vocht in het rvs bakje terechtgekomen door het schudden van de wagen. Dat vocht veroorzaakte een roestvlekje. Dus dit keer staat het bakje in een plastic zakje. Het weer is koud en vochtig. De ramen van de bus beslaan nu ook van binnen.
Twee keer heb ik een instructie gegeven om de ramen van een auto te vrijwaren van beslaan. Beide automobilisten reden al jaren, maar wisten niet hoe ze de ramen konden ontwasemen. Een van hen vertelde zelfs op die bewuste dag, dat hij dacht dat het flink mistte! Haha! Ik lach er nu om, maar toen niet. De bedieningsknoppen stonden in de verkeerde stand. Beiden gebruikten een zeem om de ruiten droog te houden. Ik heb ze lukraak zien draaien aan knoppen zonder even te kijken, wat de symbooltjes betekenen. Bij een stand op de voeten en benen zullen de beslagen ramen geen baat hebben. En warme in plaats van koude lucht is ook belangrijk. De ventilator uit stand 0 halen is ook handig.
In de Ducato moeten, voor een goed en snel resultaat, bepaalde ventilatieroosters gesloten worden. Op die manier wordt de warme luchtstroom richting de voorruit en zijruiten sterker. Een anticondensdoekje wil ook wel werken, al is het maar tijdelijk. Nog belangrijker is om vocht te weren uit de auto. Ik doe dat door de luchttoevoer van buiten af te sluiten. De ene auto krijgt meer vocht naar binnen dan de andere.

Jeruzalem

Is het olie op het vuur of een politiek strategische stap? Via een verplaatsing van de ambassade maakt Trump Jeruzalem tot de hoofdstad van Israël. Wil Amerika weer een oorlog uitlokken of is de verhuizing bedoeld om de steun aan Israël te benadrukken? Let wel, in Amerika maken veel rijke Joden de dienst uit.
Eerder stelde ik voor de staat Israël van de kaart te halen. Het westerse land is er niet in geslaagd in het Arabisch gebied te integreren. Het kunstmatig op de kaart gezette land verwachtte eerder een aanpassing van de daar wonende Arabieren. Een opheffing van de staat Israël zal de wereldvrede ten goede komen. Het kan zijn, dat het erkennen van Jeruzalem als hoofdstad van Israël tot een verhoging van de terreurdreiging zal leiden. Wie zit daar nu op te wachten?
Rusland, Iran en Turkije hebben net de IS terroristen uit Syrië weggejaagd, mede omdat de terreurgroep al langere tijd geen steun meer krijgt van de VS.  Een nieuw aandachtsgebied voor de IS lijkt te zijn geboren : Israël. De terreurbeweging zal daarbij grote steun kunnen krijgen. Laten we hopen dat het hele gedoe niet de Amsterdammers wakker geschud heeft. Den Haag is al eeuwen onze hoofdstad.