APK 2019

Dit jaar heb ik wat vroeg een APK aangevraagd voor de bus. De reden is, dat de bus officieel pas in de maand juli voor deze keuring dient op te gaan. Maar dat tijdstip is ongunstig voor ons. We hopen dan (nog steeds) op pad te zijn. Morgen en wellicht a.s. maandag loop ik de hele bus na als een soort van controle vooraf. Ik gebruik daartoe een oud apk keuringsrapport, waar de controlepunten op vermeld staan. Het maakt financieel nogal wat uit, als ik zelf een lampje of ruitenwisserblad vervang of dat door een garage laat doen. Indien nodig kan ik vooraf banden laten vervangen bij een 'goedkopere' bandenboer. Alles wat ik zelf vooraf kan doen, is altijd goedkoper dan laten doen.
Ik heb geen zin om tijdens een apk voor het blok gezet te worden met een dure reparatie. Als extra controleer ik de bouten en moeren van de dubbele bladveren. Ik heb ze zelf eronder gezet en een extra controle kan geen kwaad.

Woorden met pa

Vandaag, 31 mei, is een bijzondere dag. Op deze dag in de maand mei van het jaar 1985 rond half negen in de avond, had ik woorden met mijn pa. Ik moet er telkens aan terugdenken, want in de regel heb ik nauwelijks woorden met hem gehad. Geen harde, maar wel (te) weinig gewone. Ik werd die avond een beetje boos op mijn pa en gaf hem in mijn beleving flink van repliek. Ik was het namelijk oneens met hem over het feit dat ie niet aanwezig wilde zijn op een bruiloftsfeest.
Ik weet niet in hoeverre hij van mijn reactie geschrokken is en/of ie over mijn woorden heeft nagedacht : op bijzondere momenten als deze moet je als ouder je kind steunen.

Een retourzending

Voor de tweede keer in mijn online winkelen bestaan,  moest ik een gekocht artikel terugsturen om omgeruild te worden. De eerste keer ging het net zoals in een gewone winkel : het foute artikel terugsturen en vervolgens het goede ontvangen. Klaar. Dat was alles.
Via deze webwinkel iets ruilen verliep erg omslachtig. Ik heb het artikel direct en conform de beschrijving inclusief een ingevuld retourenformulier naar Rotterdam teruggestuurd met het verzoek om een ander (tegen zelfde prijs). Op het formulier kon ik eventueel ook aangeven, dat ik enkel mijn geld terug wilde. Maar dat wilde ik niet. Gewoon even het artikel omruilen, dat wast het.
Wat denk je? Na een paar dagen krijg ik een e-mail, met de mededeling dat men mij het betaalde bedrag via mijn bank heeft geretourneerd. Ik ben dus even in de telefoon geklommen, om aan te geven dat ik geen geld terug wilde, maar een artikel (grotere maat tegen dezelfde prijs). Ik kreeg te horen, dat de retourzending naar Duitsland was doorgestuurd. In die zending bevond zich ook het door mij ingevulde retourenformulier. Vanuit die Heimat zou mijn betaling teruggestort worden (het bedrag stond op dat moment nog niet op mijn rekening). Zodra ik het geld had ontvangen, moest ik het juiste artikel opnieuw via de website in Rotterdam kopen en betalen. Huh?! Ik vind het een nogal omslachtige afhandeling.
In een gewone winkel zou die werkwijze inhouden, dat ik na inlevering van het artikel eerst mijn geld terugkrijg en vervolgens weer een aankoop moet doen. Misschien moet ik tussentijds ook nog even de winkel uit. Da's toch raar?  Als klant wil ik zo min mogelijk lastiggevallen worden met interne afhandelingen.
Vanmorgen stond het bedrag weer op mijn rekening. Ik heb het artikel maar nog een keer via hun website gekocht. Wat een gedoe.

Hetzelfde maar anders -1-

Soms wandel ik een heel andere route. Om even rond te kijken hoe andere delen van de wijk eruit zien. Zo ben ik ook over pleintjes gewandeld, die wat aanleg betreft overeenkomen met het onze. Maar wat een verschil! Ik heb nu een paar van die pleintjes gezien, maar het onze spring er toch echt uit. De linker foto's zijn van een ander pleintje. De foto's rechts van het onze.

Hetzelfde maar anders -2-

Gisteren hebben Emma en Luuk heerlijk gegeten. Voor Luuk niets bijzonders, want hij is een alleseter. Emma is wat dat betreft anders. Vanmorgen vroeg ik aan Emma of ze weleens witlof gegeten heeft. 'Ja', zei ze, 'maar dat vind ik niet lekker.'
Wat ze niet wist was dat ze gisteravond witlof heeft gegeten. Zonder problemen. Ze was in de veronderstelling, dat ze stamppot in haar bordje had gekregen en die vond ze lekker smaken. Oma had van de witlof en de aardappeltjes een stamppotje  gemaakt.
Zo zie je maar weer. Een kwestie van presenteren. Zo hebben we een tijdje alles wat groen was spinazie genoemd. Dat was omdat het de enige groente was waarvan een van onze kinderen beweerde dat ie die wel lustte. Op naar de spruitjes. Haha!

In een andere wereld

De uitzending rond de getraumatiseerde veteranen deed een en ander bij mij opborrelen.
"Goede morgen?", wat nou "Goede morgen?!" Ach ja, die tijd heb ik ook gekend. Niets was immers goed en ik kon om het minste of geringste boos worden. Het enige wat ik wilde was rust. Alles wat ik te horen kreeg werd in mijn hoofd vertaald als gezeur, onnodig lawaai en brandstof voor onrust en boosheid. Begrepen willen worden was wel een ding. Maar uitleggen wat ik precies mankeerde, lukte mij niet. Ik trof geen lotgenoten die aan een half woord genoeg zouden hebben. Ook onder de therapeuten bevonden zich geen ervaringsdeskundigen. Hun adviezen sloten niet aan op datgene wat ik hen net verteld of gevraagd had. Alsof een helpende handreiking telkens weer net de mijne mist.
Er waren ook mensen die mij aanspraken op mijn gedrag. Volgens mijn dagboekje heb ik zelfs een paar keer daarvoor mijn excuses aangeboden. Zo verward was ik. Ik kon het die mensen niet kwalijk nemen. Ze begrepen mij immers niet. Ergens was dat maar goed ook, want dat betekende dat ze zelf geen trauma's hebben opgelopen. Ik liet ze maar en begon hen te ontlopen. Voor mijn eigen bestwil.
Achteraf gezien begon de neergang al ergens in het najaar van 1997. Nog verder terug in de tijd een nummer van wijlen Kate Wolf. De jaren 80, waar blijft de tijd?

Een gewone koelkast

In onze bus hebben we een gewone koelkast (tafelmodel) geïnstalleerd. Dus geen speciale, zoals in onze caravan. In de caravan kon de koelkast zowel op 220 als op 12 volt en op butagas draaien. Het formaat van dat kastje met piepklein vriesvakje (goed voor twee -grote!- ijsblokjes) was klein. Zelfs voor twee personen. Toch is zo'n klein ding relatief duur. Voor dat geld kan je ook bijna drie tafelmodel koelkasten kopen. Alle mogelijkheden wat energie betreft maakte dat ding ook storingsgevoelig. Dus : weg ermee!
We hebben nu dus een goedkopere tafelmodel koelkast met fatsoenlijk vriesvak en volop koelruimte. Een stuk degelijker en minder storingsgevoelig. Omdat de kast op 230 volt draait is ie onderweg in principe niet operationeel. Maarrrr, daar gaan we dus wat aan doen. Ik heb al een flinke 2e accu gekocht. Nu nog een nieuwe (zuivere sinus) omvormer kopen, die de 12 volt energie omzet naar 230 volt. De koelkast trekt niet veel : 75 watt. Uitgaande van een piekbelasting van 200 watt (ruim genomen) zal ik een omvormer van minimaal 300 watt willen aanschaffen. Dan heb ik wat vermogen betreft meer dan genoeg.
Zodra we ergens aangekomen zijn waar 230 volt is, kan die accu weer opgeladen worden voor de volgende trip. De extra accu komt misschien toch nog onder de verlaagde passagiersstoel te staan. En anders achterin tegen de achterportieren onder het bed. In een aparte bak. Als ik een noodstop moet maken moet dat ding wel daar blijven en niet in iemands nek terechtkomen. Onder de stoel staat de accu al in een bak, waarin ie geen kant op kan. Alleen recht omhoog tegen de zitting.

Gehackt worden

Het komt veel voor dat accounts gehackt worden. Veel wachtwoorden zijn nogal simpel van aard. Zelf zit ik nog te wachten op mijn eerste hack. Niet op mijn laptopje, maar bij voorkeur via de televisie. Het lijkt me leuk opeens de Noord Koreaanse leider Kim Jong-un in de huiskamer te ontvangen. Maar dan wel met Nederlandstalige ondertitels. Of andere bekende of beruchte mensen, waarvan we het meeste enkel weten van wat de reguliere media ons voorschotelen.
Vooral politici maken zich erg druk over het hacken. Maar gewone mensen weten dat bedrijven als Google en Apple daarin voorop lopen. Die twee bedrijven stelen als de raven. Maar dat is een vorm van hacken, die legaal is of gedoogd wordt. Daarom heet datgene wat zij doen geen hacken. Want wie -volgens de Google en/of Apple formule- eenmaal in de winkel toegelaten is, mag stelen.

Hells Angels

Bandidos, Outlaws, Pagan's enz.

De rechter heeft de motorclub / -bende Hells Angels verboden. De club vormt een gevaar voor de openbare orde. Zoals elke gemeenschap bestaat zoiets uit mensen. Die veranderen door dit verbod niet. Er is al op voorhand een nieuwe club opgericht. Nota bene door iemand die zijn straf uitzit in de gevangenis. Maar ja, tegenwoordig zijn gevangenissen als hotels, zij het dat de gasten huisarrest hebben. Voor de rest mogen ze hun gang gaan, zowel legaal als illegaal zo lijkt het. De eerder verboden club Satudarah had vrij snel een opvolger : Darahbaru. Zo werkt dat.
Justitie heeft voorlopig volop werk te doen. De nieuwe club, MC Hardliners, zal dezelfde leden krijgen als de verboden Hells Angels. Zo'n verbod heeft enkel invloed op het gebruik van de naam van die club. Zelfs de kleding mogen ze nog dragen.

Veteranen en PTSS

Omdat ik toevallig in een flits een YP408 door het beeld zag rijden, ben ik er toch maar even voor gaan zitten. Voor het programma over veteranen die last hebben van trauma's (PTSS). Wat mij direct opviel was de uitspraken van veteranen over hun inzet en werkgever, het ministerie van Defensie. Zij gaven aan nauwelijks (psychisch) voorbereid te zijn geweest op uitzending, dat de uitrusting verre van professioneel was en de psychische nazorg ontbrak. Allemaal zaken die aangeven, dat ons land niet in staat is een militaire organisatie aan te kunnen.
Veel verschijnselen waar zij last van hadden herkende ik wel, vanwege mijn eigen trauma's. Zoals situaties en/of mensen uit de weg gaan om jezelf te beschermen, de zin van het leven niet meer zien en vooral : niet begrepen worden.
Jammer, dat al vrij snel een van de veteranen afhaakte. Naar mijn gevoel ook weer vanwege onbegrip. Tijdens een groepsgesprek zei hij dat hij vanuit de maatschappij op een herkenning en erkenning van zijn situatie zat te wachten. Dat resulteerde in een kleine discussie, waarop de man afhaakte. Logisch, want in zo'n psychische toestand zit je niet op een discussie te wachten. Men had hem beter zijn woordje kunnen laten doen; stoom afblazen, je ei kwijt kunnen. Jammer dat de coach (blijkbaar geen ex-ptss patiënt) daar de plank missloeg.
Al kijkend was ik blij dat ik geen missie heb hoeven mee te maken.

Betty Lou

Zwaar beroep?

Wat is een zwaar beroep? Er zijn beroepen die fysiek en/of psychisch zwaar zijn. Binnen die beroepen zijn er mensen die daar fluitend mee omgaan, terwijl anderen na verloop van tijd klachten krijgen. Er zijn landen, waar men die beroepen genoemd heeft. Nederland kent niet zo'n officiële lijst. En toch, vreemd genoeg, spreekt men hier over zware beroepen als het over pensionering gaat. Mensen die zware beroepen uitoefenen, mogen eerder met pensioen. Leuk, maar welke beroepen dat officieel zijn weet men dus niet. Da's gemakkelijk praten.
Wie niet op zijn/haar taak berekend is, heeft het ook zwaar. Net zoals degene, die een vervelende leidinggevende heeft. Wat dacht je van ouderschap? Dat staat niet eens geregistreerd als zijnde werk, laat staan als zwaar werk. De politiek kletst maar wat zonder dat er sprake is van overeengekomen en vastgelegde uitgangspunten. Dat is dus tijdverspilling.

Koningin Wilhelmina bos

Afgelopen week zijn we er weer even geweest. We komen er niet zo vaak en als we gaan, is het om lekker daar in alle rust tussen het groen te wandelen. Fenna gaat dan ook mee, al moet ze wel aangelijnd blijven. Als we daar wandelen horen we enkel de wind door de bomen en het geluid van vogels. Van koekoek tot en met het gehamer van de specht. Prachtig!
Wat ook mooi is om te zien is de herdenkingsplek (foto) zelf, met in het midden een borstbeeld van Wilhelmina.
Alles wordt daar heel keurig bijgehouden. We hoefden geen vuil of stof weg te vegen om de namen op de glazen panelen te kunnen lezen. In november 2006 heb ik daar met onze jongste zoon en een vriendje van hem drie boompjes geplant; voor mijn beide broers en mijn vader. Toen werden ook de glazen panelen onthuld met hun namen en datum van overlijden. Het bos bevindt zich op zo'n 11 km van hier.

Zelf (aanvullend) pensioen opbouwen

Oké, het is mij niet helemaal gelukt, maar het was in wezen wel een verstandig besluit : zelf een aanvullend pensioen opbouwen. Het deels niet lukken had te maken met het feit dat mij op sneaky wijze woekerpolissen zijn aangesmeerd. Eigen schuld, hoor. Ik had iemand mee moeten laten luisteren en lezen. Maar vanwege een geheugen als een zeef en een zeer beperkt concentratievermogen ontging mij veel. En... ik ben te goed van vertrouwen. Of anders gezegd, de verzekeringsagent maakte misbruik van mij.
Wat mij ook opviel, was dat de ene beleggingspolis weinig tot niets opleverde, terwijl een andere wel een hoog rendement kende. Daarom geloof ik ook, dat het hele pensioengebeuren fout gelopen is door onkunde en spielerei bij de fondsen. Nu de overheid de pensioendatum aan het opschuiven is, kan je je eigen pensioendatum toch in eigen hand houden. Door zelf aan de slag te gaan met een aanvullend pensioen. Gokken op het winnen van een loterij tegen de tijd dat je 65 bent, lijkt me geen goed plan. Maar ja, wie ben ik?

Verwend zootje

Onlangs zei ik het nog : "Ik krijg de kriebels als ik typisch gedrag zie en/of uitspraken hoor, die direct te maken hebben met een verwend iemand." Misschien heb ik daarvan in mijn jeugd een trauma opgelopen, zonder dat ik het merkte. Ik maakte deel uit van een gezin, waarin onderscheid gemaakt werd. Vandaar. In die periode heb ik vaak gedacht : "Waarom hij/zij wel en ik niet?" Het ging dan om aandacht en liefde. Toch ben ik tevreden, zo niet zeer tevreden met de manier waarop ik opgevoed ben. Ik heb mijn eigen boontjes leren doppen, kan incasseren en weet dat ik niet altijd mijn zin kan krijgen. Ik ben ook niet gemakzuchtig, helemaal niet chaotisch en kan ook goed omgaan met stress en emoties. De laatste twee aspecten  heb ik vooral geleerd, toen ik leiding gaf aan veranderingsprojecten. Ik vind het daarom ook niet belangrijk aardig gevonden te worden. Zolang ik mezelf en anderen maar recht in de ogen kan blijven kijken, daar ging / gaat het mij primair om.
Tja, en toch dan die kriebels van vroeger. Vaak geef ik iemand die zich zo gedraagt in gedachte een draai om de oren met de toevoeging 'word eens volwassen!' Voor mij is zo'n reactie niets bijzonders. Ik ben er groot mee geworden. Ik heb een zachte en een harde kant meegekregen. Zelf heb ik de middenweg als levenshouding gekozen, al verlaat ik dat pad soms. Bewust en onbewust.
Het is best interessant te weten welke opvoedingsstijlen er zijn en welke de gevolgen kunnen zijn in de toekomst.

Zonder keppeltje

In Duitsland hebben Joden het dringend advies gekregen vooral geen keppeltje (petje zonder klep) in het openbaar te dragen. Dat is vanwege de toegenomen antisemitisme, dat op zijn beurt weer gegroeid is door o.a. de Israëlische buitenlandse politiek, de immigratie van mensen uit moslimlanden en het opkomend neofascisme. Het is in dit geval eenvoudiger om de schuld bij de Joden neer te leggen, dan de antisemieten aan te pakken. Een laffe houding en een mij bekend verschijnsel. Zo mochten militairen niet meer in uniform over straat, omdat de regering allerlei geboefte in het land toeliet, waaronder terroristen.
Bij een bedrijf waar drie van de ruim tachtig werknemers notoir te laat kwamen, werd een prikklok ingevoerd, in plaats van die drie aan te spreken op hun gedrag in de vorm van drie keer 2x geel is rood.  Een ander bedrijf voerde een beloningssysteem voor hen die op tijd hun administratie inleverden. Omdat 16 van de 210 medewerkers telkens te laat waren. Zo zullen er wel meer van die gekke oplossingen zijn, waarin de schuld verlegd wordt. Voor mij is het weer die typische slappe houding, die ook wel angst genoemd wordt. Opvallend is ook dat men in Duitsland enkel over neonazi's spreekt, terwijl ook immigranten Joden lastigvallen.
Toen ik in de boomgaard werkte, werden rotte appels op voorhand verwijderd en vermalen tot sap.

Quantrill's Raiders

Begin jaren 80 kocht ik een schitterende lp : The Legend of Jesse James. Ik heb dat ding grijs gedraaid. Telkens als die Amerikanen weer op oorlogspad willen / gaan, denk ik aan dit nummer. Erg hè?

Tussen de oren

Wat een overdreven gedoe rond het gender. In plaats van het aanpassen van bordjes, toiletten, paspoorten, mededelingen enz. zouden mensen die zo hun twijfels hebben over hun gender beter naar een psychiater kunnen gaan. Soms voel ik me als een vis in het water. Of zelfs als een goudvis. De andere keer voel ik me zo vrij als een vogel in de lucht. En soms loop ik te ijsberen. Allemaal gevoelens en emoties. Dus kan het ook zijn dat ik me vrouwelijk voel (als ik erg onhandig aan het klussen ben-hahaha!), heel erg mannelijk of helemaal niets voel. Dat alles speelt zich af tussen mijn oren en is dus nogal dynamisch. Zo zou ik dagelijks mijn gender kunnen laten aanpassen.
Fysiek heeft iedereen een geslachtsdeel. Dat lijkt mij bepalend voor het gender. Zelfs wanneer je jaloerse, boze partner in je slaap je slurfje afgehakt heeft, blijf je een kerel. Of ga je tot de operatie een ander gender aan?

Gewoon, eerst leren koken

Wat mij betreft geldt dit voor alle vormen van beelden die tussen de oren zitten. Als vrouwen per se staande en/of mannen zittend willen plassen, kunnen ze dat op hun eigen toilet doen. Daar zijn geen aparte gebouwen en borden voor nodig. Wie problemen heeft met zijn/haar gender gaat via een psychiater naar de OK. Daarna kan je kiezen tussen Dames of Heren. Ik zou niet weten hoe een genderneutraal toilet er uitziet. Misschien een gat in grond waar je bovenop moet gaan liggen?

Fraude via telefoon

Het aantal gevallen van fraude via mobiele telefoons is schrikbarend gestegen. Alsof dat een verrassing is. Gelukkig heb ik daar geen last van, want dat mobiele ding van mij ligt ergens in een lade. De keren dat ik hem meeneem, voor het geval dat, zijn tegenwoordig op jaarbasis op één hand te tellen. Ik gebruikte hem meestal als ik op de motor een eind ging toeren. Als ik hem dan onverhoopt wilde gebruiken, bleek de accu leeg te zijn. Haha!
Ik kan me goed voorstellen, dat het aantal gevallen van oplichting en dergelijke zo stijgt. Als ik zie hoe vaak gebruikers van die apparaten maar wat lukraak intoetsen, dan is een verkeerd tikje zo gebeurd. Voor je het weet heb je iets bevestigd of heb je een of ander jat- of gluurprogramma op je telefoon gekregen. Ik weet zeker dat veel Apps meer bevatten dan verteld wordt. Wederom voorbeelden van het feit dat nieuwe technologie ook erg in trek is bij criminelen.
Tot op heden ben ik blij, dat ik niet zo verknocht ben aan een telefoon. Scheelt mij niet alleen veel ergernis, maar ook veel tijd. Ergens rond 1995 heb ik zo'n telefoon gekocht. Ik werkte toen nog in de detachering en was vaak lang onderweg. Dan meldde ik me even thuis als ik onderweg wat oponthoud had. Dus niet met die stomme vragen als : "Wat doe je?" of "Waar ben je?" Die telefoon was de eerste en laatste die ik gekocht heb. De opvolgers, tot en met de huidige, heb ik gekregen.

Going up the Country

Het zal nog even duren. Tot die tijd maar even wat herinneringen ophalen. Al doet dit nummer mij te veel denken aan de zomer van 69, toen ik op mijn buik onder het zweet met mijn geweer over de hei tijgerde. Ik volgde een opleiding tot (karig) betaald infanterist, terwijl elders de Love & Peace en Flower Power gaande was.

Een bevinkje en alsnog betalen

De woordkeus van meneer Wiebes zegt veel over hoe serieus hij bezig is/was met de gevolgen van de aardbevingen in Groningen. Zijn haastig excuus slaat dan ook nergens op. Dat komt overeen met een 'sorry' van iemand tegen het slachtoffer, dat net een piano van drie hoog op zich gekregen heeft.
De Amerikaans filmregisseur Weinstein heeft besloten al zijn #MeToo slachtoffers te betalen. Het gaat om miljoenen. Is het vanwege de hoogte van de bedragen, geen belediging voor de dames? Ik bedoel, alleen prostituees worden toch betaald voor seks? Ik ben even de draad kwijt. Een echte dame sleept hem toch voor de rechter?
Je zult me eigenwijs noemen, maar van het hele klimaatverhaal geloof ik dus niets. Afgelopen periode heb ik behoorlijk wat gelezen van de klimaatmaffia. Ik las in veel berichten termen als 'misschien', 'we nemen aan', 'men gaat er vanuit', 'naar verwachting' enz. Kortom, niets is met zekerheid aangegeven. Dus geloof ik er niets van.
Waar ik ook niets van geloof is dat de rechter die oordeelde over de dader van een ernstige mishandeling van een NS machinist, enig sjoege heeft van datgene wat het slachtoffer en zijn omgeving aangedaan is. Een taakstraf van 240 uur voor een dader, die eerder betrokken was bij een vechtpartij en iemand ernstige fysieke en geestelijke schade heeft berokkend hoort in de gevangenis thuis.

Als je maar gelukkig bent

Tijdens de opvoeding hebben wij, ouders, het geregeld tegen onze opgroeiende jongens gezegd. Het was ons antwoord op vragen over relaties : "Wat als ik nou met een vriend thuiskom? Stel dat ik verliefd wordt op een ouder iemand?" Wat ons betreft geen probleem, zolang je maar gelukkig bent.
Soms denk ik daaraan terug, als ik hoor over hoe lastig het voor sommigen is om uit de kast te komen bij vooral hun ouders. Jammer dat die ouders hun kinderen hun visie niet eerder hebben geventileerd. Met gevolg dat zo'n kind onnodig lang in de kast blijft zitten met onnodig veel stress. Want in relatief veel gevallen vielen de reacties van de ouders reuze mee. Sommigen zeiden zelfs : "Dat verwachtte ik al." Jammer dat ze ter geruststelling dat niet eerder hebben laten blijken.

Chaos in de tent

Diverse keren heb ik horen zeggen, dat mensen die in een chaos leven / werken ook chaos in hun hoofd hebben. Er zijn zelfs boeken over geschreven. Zelf heb ik het idee, dat die mensen geen of weinig organiserend vermogen hebben. Maar misschien is het beide.
Het is een paar keer gebeurd, dat visite bij ons thuis de vraag stelt : "Is het hier altijd zo schoon?" Mijn primaire gedachte is dan : "Dus bij jullie thuis niet?"
Wij stellen enig opgeruimdheid erg op prijs. Het geeft ons rust. Niet alleen thuis ook op de werkplek streven we naar enige orde, netheid. Het is een kwestie van bijhouden. De keren dat ik gereedschap kwijt ben, moet ik even in Fenna's mand gaan kijken. Die teef gaat er soms met mijn spullen vandoor. Waarschijnlijk met de bedoeling, dat ik het bijltje erbij neer zal gooien en met haar ga spelen.
Toen ik nog werkte stond ik zeer vroeg op. Ik liet de honden uit, at en dronk wat en vertrok. Sonja zorgde voor de kids en het huishouden. Ja,ja, daar had ze verder niemand bij nodig. In die tijd pasten oma's en opa's niet op de kleintjes. Ook niet toen Sonja part time ging werken. Het was allemaal een kwestie van organiseren en de activiteiten goed inplannen.
Dus nadat de kinderen naar school gebracht waren, deed ze op de terugweg (als je dan toch langs een super fietst) de boodschappen. Het lijstje was al veel eerder opgesteld als een levend documentje, dat in de keuken lag en nu nog steeds ligt. Weer thuis deed ze het huishouden totdat de kids opgehaald moesten worden.
Voor een kopje koffie met een vriendin, buurvrouw of kennis was ook nog tijd. Het geheel was zelfs zo goed geregeld, dat Sonja ook parttime kon gaan werken. En ondanks dat baantje waren de huishoudelijke taken gedaan. Het is allemaal een kwestie van goed bijhouden en weinig of niets uitstellen. En vooral : organiseren.
Een buurvrouw, die druk bezig was, vroeg een keer in het voorjaar op ietwat verwijtende toon aan mij : "Moet Sonja niet de grote schoonmaak doen?" Ik antwoordde ad rem : "Nee, wij houden ons huis het hele jaar door schoon." Ik gaf niet zomaar dat antwoord, die buurvrouw had de nare gewoonte ons constant in de gaten te houden. Dat leidde o.a. tot opmerkingen als "je hebt de slaapkamers maar 15 minuten gelucht" of "is er geen was deze week?". Een paar keer vroeg ze mij of Sonja soms ziek was. Op die momenten was ik de was aan het ophangen of afhalen. Tja, en soms heb ook ik niet meer het geduld en de zelfbeheersing, dus zei ik toen : "Nee, ze heeft een heel goed huwelijkscontract afgesloten." Haha!
Er zijn nog vrouwen die het raar vinden wanneer de man iets in het huishouden doet. Zo vroeg ik nogal luid in bijzijn van zo'n iemand : "Son, als ik hiermee klaar ben, mag ik dan even de krant lezen?" Je had het gezicht van die vrouw moeten zien. Hahaha!
Maar goed, we houden nu eenmaal van een opgeruimde, redelijk schone omgeving. Dat is voor ons een fijne omgeving om in te leven en te werken. We leven niet in een pronkkamer of -huis, bij ons is het soms ook rommelig. Even maar. Maar ieder zijn/haar ding.

Vrienden met Rusland?

De PvdA heeft zowaar flink gescoord met de EP verkiezingen. Een flinke verrassing. Is Frans Brusselmans toch maar goed uit de bus gekomen. Maar ach, ons land heeft erg weinig in de pap te brokkelen wat de EU betreft.
Soms hoor of lees ik verschrikte of zelfs vijandige reacties, wanneer politici spreken over een betere band met Rusland. Net als in geval van de EU is het dan alles of niets. Een middenweg is er blijkbaar niet. Wie goed met z'n buren overweg kan, hoeft nog niet bij elkaar de deur plat te lopen en dikke vrienden met elkaar te zijn. Het is een kwestie van leven en laten leven. De vijandige relatie van ons landje met het grote Rusland is tamelijk huichelachtig. Dezelfde regering die zo vijandig doet, bezuinigt zwaar op Defensie en is tegen een Europees leger. Hoezo Rusland gevaarlijk? Rusland is wel goed voor andere zaken, tot zelfs op het gebied van gezondheidszorg toe. In het verre Moskou vinden operaties plaats, die men hier niet kan uitvoeren. Ook op het gebied van ruimtevaart is sprake van samenwerking Zo zijn er meer situaties waarin met Rusland samengewerkt wordt. Niet alleen ons landje, zelfs Duitsland heeft belangrijke banden met Rusland en staat op het punt voor dat land belangrijke energie (gas) van Rusland af te nemen.
Nee, we hoeven geen vrienden te zijn; een gewone relatie volstaat.

Over garages

Binnenkort is het weer zover; de camper moet de APK ondergaan. Net zoals bij veel andere 'vaklui', moet ik ook bij garages goed opletten. Om te voorkomen dat ik bedot word. Vooral wanneer de auto toe is aan de jaarlijkse APK. Er zijn garagebedrijven, die de periodieke keuring gebruiken om een klant weer iets aan te smeren. Vaak door misbruik te maken van ontbrekend technisch inzicht bij de klant of diens vertrouwen.
Het komt zelfs voor, dat een auto die bij dezelfde garage onderhouden wordt, opeens tot schroot verklaard wordt. De garage heeft er eerst veel aan verdiend door allerlei reparaties, zonder de klant vooraf erop te wijzen dat die reparaties weinig zinvol zijn vanwege de algehele staat van de auto.
Toen ik nog in lease-auto's rondreed is mij twee keer overkomen, dat een garage onderdelen of materialen op de factuur had staan, die niet op de auto aangebracht waren. Het ging om het vervangen van bougies en filters en in een geval over het tectyleren van een privé auto. In het laatste geval had men enkel onder de spatborden tectyl aangebracht. Waarschijnlijk omdat het plaatwerk daar zichtbaar was. Maar ja, ik ging later op de grond liggen, om nieuwsgierig onder de wagen te kijken. Het is mij diverse keren overkomen, dat ik ergens in de auto na een servicebeurt of reparatie gereedschap aantrof. Zelfs onder de motorkap.

Ieder zijn ding

Glimlachen of met mijn grijze hoofd schudden. Dat doe ik maar als ik bepaalde stukjes lees. Zo zijn er collega-kampeerders, die van mening zijn dat je met een camper ALTIJD ergens in de bush bush (wild kamperen) of op een camperplaats MOET verblijven. Zo niet, dan ben je geen echte camperaar. Wat kunnen bepaalde mensen toch kinderlijk reageren.
Die opmerkingen komen geregeld naar voren, zodra iemand meldt dat ie met een camper op een camping overnacht of staat of er naartoe gaat. Wij kiezen ook voor een lager risico door enkel op campings te gaan staan. Desnoods op een erf of een oprit van iemand die dat goed vindt, maar niet zomaar ergens. Zelfs niet op een grote parkeerplaats. We hopen zodoende het risico op inbraak enz. te verminderen. Aan de andere kant zijn anderen natuurlijk vrij om zelf te bepalen waar ze met hun camper gaan staan. Mij zal je ook niet horen zeggen, dat camperaars met die witte bakken van 50.000 euro of meer altijd lopen te zeuren over het stageld. Voor hen is 5 euro per nacht al vaak te veel. Ook dat  mogen ze allemaal zelf weten.

Sorry, je bent het niet waard

Laatst zag ik een aflevering van een programma, waarin mensen die ziek zijn dankzij donaties toch medisch geholpen kunnen worden. Of de beschikking krijgen over dure medicatie of speciale hulpmiddelen. Tussendoor werd gesproken over de kosten. Ik hoorde een mevrouw zich afvragen of iemand het wel 100.000 euro waard was geholpen te worden. Huh?! Mevrouw hing zo maar even een prijskaartje aan de meneer met een dwarslaesie. Die meneer (en zijn gezin) was dus geen 100.000 euro waard. Ik zag die man glunderen toen ie zijn speciale robotpak in Berlijn ging ophalen. Met dat pak werd hij weer mobiel. Zou die mevrouw zijn gezicht en dat van zijn vrouw gezien hebben? Ik denk het niet. Ze keek waarschijnlijk toevallig in haar boekhouding, waarin ze zag dat ze een ton bespaard had.
Het is toch erg triest te leven in een maatschappij waar tonnen uitgekeerd worden aan bonussen, bedrijven miljarden winst boeken, de overheid miljarden aan andere landen geeft, loterijen dagelijks tonnen uitdelen en bn'ers nog meer willen, er geen geld is om iemand en diens gezin een beter leven te gunnen. Het wordt tijd dat men tegen deze ernstige kwaal een geneesmiddel gaat ontwikkelen. Ik schaam me soms voor mijn gezondheid.

Examens gestolen

Ik kan me niet heugen dat in mijn schoolperiode zoveel te doen was over examens. Tegenwoordig hoor en lees ik over gesjoemel, diefstal van antwoorden en zelfs hulp van docenten. Weer zo'n voorbeeld van hoe men tegenwoordig 'presteert'; scoren ondanks het gebrek aan kennis en kunde. Iedereen geslaagd, goed voor het imago van de school.
Aan het hoofd van de school werden weliswaar vragen gesteld, maar ik miste een paar belangrijke : "Meneer, legt u mij eens uit hoe dit potverdikke kan gebeuren?! Welke docent haalt het in zijn/haar hoofd zo slordig met de examens om te gaan?! Heeft u hem/haar ontslagen?!" Maar nee, die vragen bleven uit. Ach ja, dat is het grote probleem tegenwoordig : alles is zo gewoon geworden. En je druk maken over gemaakte fouten en ervan leren kost enkel moeite en tijd. En waarom zou men? Er zijn immers toch geen sancties. Tenzij je ramen lappen een straf wilt noemen.

Euforie rond wolven

O, o, wat zijn de kortzichtige deskundigen in hun nopjes met een wolvenpaar op de Veluwe. Het is omdat menigeen geen fatsoenlijk Duits meer kan spreken, anders zouden die enthousiastelingen eens met onze oosterburen moeten gaan praten. Daar, in Duitsland, is men de wolf inmiddels spuugzat. Er ligt zelfs een wetsvoorstel klaar om wolven zonder meer af te schieten. Dat gold al voor kruisingen van wolven met honden. De Duitse bedoeling is de wolvenstand actief te begrenzen, ongeacht of die beesten wel of geen schade aanrichten.
Natuurlijk staan de natuurorganisaties op de achterste poten. Onder hen ook veel wolven, maar dan in schaapskleren. Hoe dan ook, de wolf kent geen natuurlijke vijand en dient daarom wat aanwas betreft begrens te worden. Ik weet niet in hoeverre de maatregel ook voor de grijze wolven gaat gelden....

Een paar maten te klein

Ja hoor, ga ik eens een kledingstuk via het www bestellen, is het te klein! Voordat ik het jack bestelde, heb ik eerst keurig de informatie omtrent de matentabel gelezen. Daar bleef het niet bij. Ik heb ook conform het advies een jack van mijzelf erbij gehaald en dat opgemeten (borst, mouw en rug). De maten kwamen overeen met die van de tabel, die onder S vermeld stonden. In een van de recensies las ik ook dat de maten wat groot uitvielen. Dus ik dacht : het klopt.
Na ontvangst van het jack zag ik na het uitpakken, dat het jack te klein was. Ik kwam tot de conclusie dat ik toch gewoon een L moest hebben. Die zou volgens de tabel eerder onze flinke zoon moeten passen, dan mij. Ik heb het jack volgens de richtlijnen retour gestuurd en om een L gevraagd. Het gevolg is dat ik dit keer anderhalve week moet wachten. Het zij zo.

Stemmen voor het EP

Vandaag heb ik weer van mijn stemrecht gebruik gemaakt. Al was het maar omdat ik anders mijn mond zou moeten houden. Haha. Zoals bekend ben ik niet per se tegen de EU. Ik ben voor meer soevereiniteit van de lidstaten. Nederland heeft trouwens zeer weinig in de EU pap te brokkelen hoor. Dat is dan ook de reden, waarom sommige EP's zo te keer gaan. Een kwestie van aandacht tekort, wat ook weer een voordeel heeft want menig EP'er kan ongebreideld kosten maken en declareren.
Het was voor mij interessant te zien hoe meneer Rutte gisteren tijdens het debat weinig te lachen had. Ik zou graag het gezicht van hem willen inlijsten, dat hij een paar keer trok. Zoals bij de afhandeling van MH17. Helaas gaf Baudet geen grove tijdlijn weer, aan de hand waarvan het rapport en de uitspraken van Rutte c.s. volledig van tafel geveegd konden worden. Ik ben er nog steeds van overtuigd, dat het toestel door een Oekraïens jachtvliegtuig neergehaald is. Van een raket ontbrak een spoor in de lucht. Je weet wel, zo'n witte sliert. Die zou minstens 10 minuten zichtbaar moeten zijn geweest.
Maar niet iedereen wil daarover nadenken. Men holt maar klakkeloos achter de regering aan zonder zelf het gezonde verstand te willen laten werken. Toen Griekenland financiële hulp nodig had, gingen daar miljarden heen omdat "de EU anders ineen zou storten" aldus de politiek. Toen de Brexit bekend werd, hoorde ik daar niets over. Dus....?
Er zijn meer lidstaten, die de euro anders geregeld zouden willen zien. Zwakke landen moeten uit de euro gezet worden. Grensbewaking is ook aan de orde. Dankzij 'dwarsliggende' lidstaten aan de buitengrenzen van de EU, is de stroom migranten fors afgenomen. Hoera voor o.a. meneer Orban! Veel migranten verdwijnen in het instabiele Libië in de slavenhandel. Maar daar hoor ik weinig van.
Het is maar goed dat EU kritische partijen hun krachten gaan bundelen. Met meer kritisch tegenwicht kan de EU misschien als samenwerkingsverband nog wat zinvol worden.

Why me Lord?

Op een van de eerste lp's van Kris Kristofferson die ik kocht (begin jaren 70), stond dit nummer. Vanaf de eerste keer dat ik het beluisterde, deed het mij wat. Het zal wel met mijn opvoeding en geloof te maken hebben. Later, in maart 2001, kreeg het nummer voor mij een nog grotere emotionele betekenis. Sinds juli 2006 stelde mezelf vaak de vraag : waarom ik (niet)? Misschien ligt het antwoord ook opgesloten in de tekst : Maybe I can show someone else, what I've been through myself, on my way back to You.

Harbers en Baudet

Het komt mij aan de ene kant erg vreemd over, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik doel op de reacties van politici op een filmpje van Baudet. In dat filmpje vertellen vrouwen over hoe zij het slachtoffer geworden zijn van een 'vluchteling'. Ze geven de schuld aan de regering en politici.
Opvallend is vooral dat partijen als VVD en CDA daar boos over zijn; men rept over stemming maken. Ergens ook weer logisch zo'n reactie, want die politieke partijen en andere verzwijgen liever misdaden van 'hun asielzoekers'. Harbers heeft natuurlijk niet op eigen houtje gehandeld toen hij crimineel gedrag van asielzoekers verzweeg. Toen de stroom immigranten op gang kwam, werden dat soort afhandelingen al als opdrachten van hoger hand uitgedeeld. De instroom moest immers positief blijven overkomen.
Veel politieke partijen willen doen voorkomen, alsof het AZC vol zit met echte vluchtelingen die zich netjes gedragen. In Ter Apel wordt nu speciaal OV ingezet. Zo'n bus vol AZC-criminelen rijdt daar vrolijk rond. De laatste tijd komen steeds meer verhalen van ordinair crimineel gedrag van asielzoekers naar buiten. Het bekende verhaal van de snelle leugen, die nu achterhaald wordt door de waarheid valt de mensen die het tot dan verdoezeld hebben zwaar. Met dit nieuwe tendentieus gekrakeel doen die klagende partijen nu opeens voorkomen alsof men criminaliteit door AZC'ers niet wil verzwijgen, maar iemand iets daarover  te laten vertellen is wel uit den boze. Helemaal wanneer de politiek als schuldige wordt aangewezen. Overigens is ons landje niet het enige dat zich zo huichelachtig en angstig opstelt ten aanzien van asielzoekers / vluchtelingen. Waarom niet gewoon de boel opengooien en eerlijk nieuws brengen? Nee, Harbers heeft zichzelf opgeofferd voor de huichelaars van nota bene o.a. zijn eigen partij, de VVD.

Markerwaarddijk

Deze week is er weer een dodelijk ongeval gebeurd op de dijk die ligt tussen Lelystad en Enkhuizen. We vinden die weg erg gevaarlijk. Hoewel, de weg is zoals met zoveel wegen weinig mis mee, maar met veel automobilisten en motorrijders wel. Aan hen is de maximum snelheid van 100 km/ uur en de inhaalverboden niet besteed. Ik herinner me nog, dat ik vanwege het gevaarlijke rijgedrag liever een auto voor me had rijden. Zeker als ik daar op mijn motorfiets reed. Zo'n voertuig voor me beschouwde ik als een soort veiligheidsbuffer. Het liefts reed ik dan (op afstand) achter een voertuig dat de verlichting voerde. Dat nam niet weg, dat ik als volger uiteraard ook verder vooruit keek.
De meeste ongevallen vinden daar plaats vanwege veel te snel rijden in combinatie met inhalen. Een oplossing zou kunnen zijn die weg te verbreden tot een vierbaans met een vangrail in het midden. Wegpiraten zijn toch moeilijk te bestrijden en blijven vaak onverbeterbaar.

Nogmaals de afvoer ontstoppen

We waren toch niet zo tevreden met het behaalde resultaat van het ontstoppen van de afvoer in de keuken. Dus besloten we vanmorgen die afvoer nogmaals aan te pakken.
Dit keer maakten we gebruik van een speciale spiraal, die we al draaiend in de afvoer staken. Ik wist overigens niet (meer) dat we zo'n spiraal in huis hadden. De eerste drie meter ging de spiraal vrij soepel door de afvoer. De eerste bocht werd snel genomen en de spiraal kon ik gemakkelijk in de buis voortduwen. Toen voelde ik opeens weerstand. Terwijl Sonja de spiraal draaide (er zit een zwengel aan het begin) porde ik hem heen en weer, totdat de spiraal opeens doorschoot. Hoera!
Aan de kop, lijkt op een schaar van een kreeft, zat smurrie. Toen ik daarna de buis nog een keer doorspoelde met een speciale bruisende ontstopper, hoorde ik niet alleen een bekend rioolgeluid van stromend water maar rook ik ook het hoofdriool. De vorige keer was daar geen

sprake van. Nadat we de zwanenhals weer gemonteerd hadden, hebben we een spoelbak vol water laten leeglopen. Het water werd met een slurpende draaikolk supersnel afgevoerd. Klus geklaard.
Ik sta trouwens telkens weer te kijken van de 90 graden bochten die men gebruikt in rioolsystemen. Zo'n haakse bocht in een riool vraag telkens weer om problemen. Als ik zelf een afvoer aanleg, gebruik ik liever 2 x een 45 graden bocht, dan 1 haakse. Ik zag zelfs onder een woning een t-stuk op het hoofdriool, waarop het toilet van de eerste etage was aangesloten! Het afvalwater met alles erin knalde van bijna 3 meter hoog op het hoofdriool. Daar was de afvoer gaan lekken. Ook het toilet in de gang was met zo'n, t-stuk aangesloten. Niet slim, wat mij betreft. Al ben ik geen rioolrat...-deskundige.

Allemaal aan het werk

Sinds de invoering van de euro zijn de kosten erg hard gestegen. Zo hard zelfs, dat menig huishouden niet meer kan volstaan met één inkomen. Er was een tijd, waarin dat wel kon. Niet alleen de emancipatie, maar vooral ook de hoge kosten van levensonderhoud hebben ertoe geleid dat veel vrouwen buitenshuis zijn gaan werken. Eventuele kinderen werden door anderen opgevangen. Hetzij door crèches, hetzij door grootouders of andere vormen van kinderopvang.
Velen zouden terug willen naar de tijd, waarin het gedwongen werken niet nodig was. Toen er nog sprake was van een vrijwillige keuze. Niet een door de regering gedwongen keuze. De belastingdruk is met meer dan 40% gestegen en als deze regering het wil, zal die blijven stijgen. Een van de middelen daartoe is een klimaatplan.
De lonen staan al langere tijd stil. Volgens deskundigen / werkgevers vanwege de komst van goedkopere arbeidskrachten. Werkgevers zouden een belastingverlaging willen om de lonen te kunnen laten stijgen. Maar de overheid legt de bal weer terug bij de werkgevers. Dat spel kan decennia lang duren en vreet aan de koopkracht.
Er zijn politici, die terug zou willen naar de situatie van toen. Een situatie waarin (voornamelijk) vrouwen geheel vrijwillig zelf kunnen bepalen of ze wel of niet buitenshuis willen werken. Een situatie waarin één hoofdinkomen voldoende is. Er zijn ook politici die beweren, dat die wens inhoudt dat vrouwen weer achter het aanrecht moeten gaan staan, geen baas in eigen buik meer zijn en onderdrukt moeten worden. Is dat een kwestie van niet willen begrijpen of zwartmaken?

Begrijpend lezen met Baudet

De linkse NOS kwam weer met nepnieuws over Thierry Baudet. Velen slikken dat zonder zelf even e.e.a. te controleren. Ik heb het oorspronkelijke bericht gelezen, dat in het Engels was opgesteld. Mijn conclusie is dan ook, dat begrijpend lezen alsmaar lastiger wordt voor velen. Helemaal als een bericht niet in de eigen taal geschreven is. Wederom tendentieuze berichtgeving van onze nationale omroep. En dan de reacties. Men wil hier zo graag overal de Engelse taal inzetten, maar een origineel Engelstalig stuk lezen kan men niet.
Het komt erop aan, dat wanneer ik onder de indruk ben van een detectiveboek en ik daarover een recensie schrijf, ik blijkbaar ook een crimineel ben. Klinkklare onzin dus.

Toiletpot lager maken

Vanmorgen was ik weer op pad. Dit keer om op verzoek een pot van een toiletset wat lager te maken. Zo'n pot hangt aan de muur, zo lijkt het. In werkelijkheid hangt ie aan een metalen frame, dat tegen de muur gemonteerd is. Dat frame staat op verstelbare poten.

een beetje hoog

Om op de standaard hoogte te komen moest het frame 6,3 cm door de poten zakken. Ik ben begonnen met het leegscheppen van het water uit het waterslot. Met een soeplepel. Ik zeg maar niet bij wie ik bezig was, anders wil je daar misschien geen soep meer eten. Haha! Daarna heb ik de spoelmechanisme verwijderd.
Gelukkig was de wand nog niet betegeld en hoefde ik enkel eerst de pot los te maken. Daarna de houten niet betegelde montageplaat, die tegen het frame geschroefd was.
Vervolgens heb ik het frame losgeschroefd van de wand en de vloer. Dat waren vier draadbouten. Pas toen ik het frame wilde verplaatsen, realiseerde ik me dat ik beter eerst de spoelbak had kunnen legen. Dat zou weer een paar kilo gescheeld hebben. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer, dus moest ik wat meer spierkracht inzetten. Daarna heb ik het frame 6,3 cm laten zakken, door de poten eerst los en na het zakken weer vast te zetten. Twee bouten zorgden daarvoor. Vervolgens ging het frame weer op z'n plaats, om de nieuwe plaats waar de bouten in de muur moesten komen af te tekenen. Nameten leverde ook weer de 6,3 cm op. Ik heb eerst maar met een 6 mm betonboor de gaten gemaakt. Daarna ging de 8 mm boor erop. Pluggen erin en het frame kon tegen de muur gebout worden.
Gelukkig vormt het spoelgedeelte een geheel met het frame. Ik hoefde ook niet de valpijp en de watertoevoer aan te passen, want de laatste was met een flexibele slang gekoppeld die lang genoeg was. Alleen de zwarte afvoer moest 6,3 cm zakken. Dat was eenvoudig een stuk van de zwarte pvc bocht afzagen en die weer in het hoofdriool te steken.
De montageplaat moest ook aangepast worden. Alle gaten zaten nu immers 6,3 cm te hoog. Wat denk je? Ben ik met mijn grijze kop bezig om alle gaten opnieuw af te tekenen. Toen ik de decoupeerzaag pakte, keek ik wat vreemd aan tegen al dat krassen en tekenen op die plaat. Toen kreeg ik weer mijn heldere geest terug. Er moest gewoon 6,3 cm van de onderkant afgezaagd worden! Haha! Dus hup een strook van ruim 6 cm eraf en klaar.
Om de spoelpijp en de afvoerbuis soepel in de daarvoor bestemde gaten te laten glijden, heb ik wat vet gebruikt als glijmiddel. Dat heb ik op de uiteinden gesmeerd. Ik weet niet hoe ik op dat idee gekomen ben. Toen ik de pot op z'n plaats schoof, floepten de pijp en de buis elk in hun eigen gaatje.

Hoera! Nadat ik de pot weer vastgezet en het spoelmechanisme geplaatst had, drukte ik vol spanning op de kleine doorspoelknop. Een controle wees uit, dat de boel droog bleef. Toch nog even voor de zekerheid de knop voor de grote boodschap gedrukt. En toen..... zag ik water onder de pot verschijnen! Na het dweilen heb ik de soeplepel weer gepakt en de pot geleegd. Ik zag al snel waar de lekkage zat. Het rubber van de afvoer sloot weliswaar keurig om de rioolpijp, maar sloot hem niet waterdicht af. Gelukkig is er nog zoiets als kit. Ik heb de pijp drooggemaakt en een randje kit erom heen gespoten. De kit zat een halve centimeter voor de plek waar de pijp in het manchet geschoven wordt, zodat het bij het aandrukken van de pot tegen de wand, precies op de goede plek komt te zitten.
Na deze ingreep heb ik even lunchpauze gehouden, zodat de kit wat kon drogen. Na de lunch kwam de tweede test. Na de kleine spoeling bleef het droog. Net als bij de eerste keer. Maar na de tweede grote spoeling... ook! Joehoe! Daarna was het een kwestie van de boel afronden en het gereedschap opruimen. Na weer een test bleef het nog steeds droog. Ik blij, zij (de gebruikers) nog blijer.

Good times, bad times

Tja, GTST kenden we al in de jaren 60. Maar dan van The Rolling Stones : Good Times, Bad Times. Dit nummer laat horen dat niet alleen de 12 snaren gitaar populair was, maar ook de blues harp, beter bekend als het mondorgel.

Hoogtevrees

in een bakkie van een kraan

Mijn klimpartijen waren opeens voorbij. Ik liep over de nok van het dak, klom in bomen en stond op lange ladders. Ik deed soms uit de hoogte en blies soms hoog van de toren, maar dat was anders.
Wat ik wil zeggen is dat ik nooit last heb gehad van hoogtevrees. Ik heb ook nooit hulpeloos aan de dakgoot gesparteld, zoals een buurman. Dat was een raar gezicht.
Het gebeurde tijdens een van mijn klussen, waarbij ik op een uitgeschoven ladder stond. Ik was begin jaren 90 de dakgoot van onze eengezinswoning aan het schoonmaken. Toen ik daarmee klaar was en met mijn emmertje en stoffer weer naar beneden wilde afdalen, sloeg opeens de angst toe. Ik verstijfde ineens. Ik had van het ene op het andere moment hoogtevrees gekregen! Toch ben ik sindsdien een paar keer de hoogte ingegaan. Dat gebeurde al vrij snel na het voorval.
Van onze tweede woning wilde ik het houtwerk gaan schilderen. Omdat het een drive in woning was, zat er nog een etage bovenop. Dat was dus voor mij heel erg hoog. Ik besloot toen een mobiele lift te huren van een buurman. Hij verhuurde dat materieel. Als ik de lift op de zaterdag zou huren, dan betaalde ik slechts de helft van het tarief. Dus dat deed ik dan maar.
De lift is een soort hijskraan met een uitschuifbare arm met een bak aan de top. Na de installatie en een korte instructie liet ik de kraan mij in het bakkie omhoog brengen. De bediening bevond zich in het bakkie, dus ik hoefde niet bang te zijn dat een van de kids daar beneden op knoppen ging drukken. Om hun pa even te grazen te nemen.  Dat omhoog gaan ging erg goed en ik voelde me kiplekker. Totdat ik me in dat bakkie bewoog. De bak bleek erg gevoelig voor bewegingen en begon in mijn beleving hevig heen en weer te zwaaien. In werkelijkheid was de uitslag klein. Maar toch genoeg om mij de stuipen op het lijf te jagen.
Ik heb mijn schilderwerk toch doorgezet. Het bakkie trilde in het begin, maar dat kwam omdat ik trilde. Haha! Gelukkgi was het schilderen geen precisiewerkje. Tijdens het schuren en schilderen raakte ik al snel gewend aan de bewegende bak. Ik was trouwens ook vrij snel klaar. Nee, niet vanwege de angst. Ik hoefde immers de ladder niet telkens te verplaatsen en mijn voeten deden ook geen pijn vanwege de smalle sporten. Dus had ik geen behoefte aan pauzeren.
Later ben ik ook weer omhoog gegaan in zo'n bakkie. Ook met een kraan. Maar die was een forst stuk hoger, tot wel 30 meter! Enkel om een paar mooie foto's te maken van de omgeving van ons (toenmalig) huis. Tja, toch weer over een drempel gestapt. Dat deed ik later vaker. Zo heb ik dus een paar keer in een reuzenrad gezeten en in een bakkie van een kabelbaan gestaan. Maar de hoogtevrees is gebleven.

Zorg(elijke)kosten

Eerder schreef ik over de moeizame manier waarop ik moet inloggen bij mijn zorgverzekering. Ik ervoer dat als dubbelop en overbodig. Men stelt weliswaar dat het vanwege de veiligheid / privacy is, maar wie zegt dat ik het ben die naar mijn gegevens vraagt? Komt bij dat andere zeer gevoelige informatie wel alleen met een DigiD code toegankelijk is. Wat ook meespeelt is dat ik geen mobiele telefoon gebruik, dus aan die Apps heb ik niets.
Tijdens het afhalen van een medicijn, kregen we een briefje. Op dat briefje staat, dat de apotheek 77 cent(!) in rekening heeft gebracht. Dat enorme bedrag zal via de zorgverzekeraar betaald moeten worden. De verzekeraar zal ons hierover informeren. Hallo, wat is dit voor ongein? Het hele gedoe om die 77 cent te incasseren zal rond de 100 euro liggen. Over kosten/baten gesproken. Besteed die 77 cent liever aan een leesbare bijsluiter. De bijsluiter was met een super klein lettertype gedrukt op 2 A4'tjes! Om die bijsluiter te kunnen lezen hebben we een loep nodig. Wat kost zoiets? Wat een zorgelijke toestand.

Economie

Op de middelbare school kreeg ik o.a. het vak Economie voor mijn kiezen. Ik vond het een leuke, interessante leerstof. Veel boeiender dan het vak Recht. Ik herinner me nog dat onze docent, meneer Griffioen, de eerste les uitlegde waar het woord economie vandaan komt.
In de jaren erna ben ik ,uiteraard ook vaak onbewust, met onderdelen van dat vak in aanraking geweest. Voornamelijk met de elementen vraag, aanbod, inkomen en prijs. Ik kon die direct herleiden tot mijn eigen financiële situatie. Maar ja, dat is al weer meer dan 50 jaar geleden (oeps, ik word echt oud!).
Het nationale cijferbureau, CBS, definieert de economische groei als volgt : 

"De economische groei wordt gemeten aan de hand van het bruto binnenlands product. Dit is, afhankelijk van de gekozen benadering, de optelsom van de totale productie, bestedingen of het inkomen van Nederland. De totale waarde van het bbp wordt bepaald met behulp van het systeem van nationale rekeningen. De toename van de waarde van het bruto binnenlands product (bbp) kan worden gecorrigeerd voor inflatie. De uitkomst hiervan wordt volumegroei genoemd en wordt gebruikt als een indicatie van de reële toename van de materiële welvaart, oftewel de economische groei.

Er is sinds mijn schoolperiode blijkbaar heel veel veranderd. Dus zit ik al lange tijd te wachten, totdat de economische groei ook bij gewone en vooral arme mensen terechtkomt.

Geen leuk feestje

Sommige feestjes zijn alles behalve leuk. Dat zijn de feestjes die alleen maar om sterke drank draaien. De notoire drinkers gaan uit van de stelling : hoe meer dronken ik ben, des te leuker. Ze vergeten dat er ook gasten / genodigden zijn die niet of nauwelijks drinken. Sommigen komen van ver en zijn met de auto. Ze huldigen het standpunt niet met een slok(je) op achter het stuur te willen gaan zitten.
In al hun nuchterheid kijken de niet-drinkers wat onthuts naar de aangeschoten mensen. En omdat zij niet meedoen, geven de bierdrinkers hen het gevoel er niet bij te horen. Dat is niet alleen een gevoel, het wordt hen soms ook op snerende toon met een dikke tong gezegd : "Jij drinkt geen bier hè jochie!" Dat moet dan grappig overkomen.
De dronkaards vormen een hecht vriendengroepje. Ze hebben niet eens in de gaten hoe vervelend ze overkomen en dat ze met hun dronkenschap de sfeer verzieken en andere gasten wegjagen. Gasten waarvan sommigen meer dan een uur gereisd hebben. Ze zullen vast gedacht hebben : "Als ik dronken mensen wil zien, kan ik net zo goed in een café in mijn eigen woonplaats gaan kijken." Het ergste vind ik wanneer zich onder die dronkaards ook de gastvrouw en/of -heer bevindt. Dan voel je je helemaal niet welkom geheten.
Als ze de volgende dag van hun kater proberen af te komen, durven deze dronkaards ook nog te zeggen : "Wat een waardeloos feest, iedereen ging vroeg weg!"  Dat hebben ze zelf niets van meegekregen, maar van anderen begrepen. Voor hen was het dus wel een leuk feestje.

F1 Zandvoort

Een wat vreemde gewaarwording, wat mij betreft. Men maakt zich erg druk over de luchtvervuiling en de komende schaarste aan fossiele grondstoffen. En toch komt er de Formule 1 naar Zandvoort. Onder de organisatoren / aanjagers bevindt zich zelfs een lid van het koninklijk huis, die toevallig Bernhard heet. Oké, er wordt geopperd dat de F1 minder vervuilend is dan men zou verwachten. Maar dat is dan wel het verhaal van de F1 zelf. Het verhaal heeft overigens alleen betrekking op de racewagens en wat daar direct mee te maken heeft. Maar het publiek, ruim 100.000 mensen, draagt ook bij tot vervuiling. Al was het maar het aantal toeschouwers dat met de auto of op de motor naar het circuit komt. De NS heeft al aangegeven dat de capaciteit van het OV (treinen en bussen) ontoereikend zal zijn. En dan zijn er nog de vereiste aanpassingen op en rond het circuit. Als raceliefhebber zit ik met een flink duaal gevoel. Het is weer een voorbeeld, waarin het milieubeleid alles behalve consequent is. Hopelijk wordt het komend songfestival dan in Assen gehouden. Aan het jankend geluid van menig songfestivaldeelnemer is men daar al jaren gewend.

Dom, dom, dom

Onlangs schreef ik over het waterverbruik en dan met name het opvangen van regenwater met een automaat. Dat is nodig, want in tegenstelling tot andere bedrijven, willen de drinkwatermaatschappijen mij niet meer water verkopen wanneer dat nodig is. Nee, dan krijg ik te horen dat ik zuiniger met water moet doen en anders gaat de hoofdkraan verder dicht. Of wel : schaarste.
Maar goed, vanmiddag barstte een flinke onweersbui los, compleet met een forse hoeveelheid regen. Ik genoot stiekem van die stortbui, want onze regenton had wat vocht nodig. Toen ik na enige tijd nieuwsgierig een blik in de ton wierp, viel mij op dat er veel water over de grond spoelde richting een rioolputje. Dat regenwater kwam uit onze regenpijp! Ergo, er was iets met de kraan van de automaat. Hij stond keurig open, dus heb ik de slang die naar de ton leidt verwijderd. Toen zag ik pas dat er nauwelijks water uit de kraan kwam. Ik vingerde even in de tuut en ja hoor : verstopt! Allemaal blaadjes. Ik had zowel de goot van de overkapping als die kraan al een keer schoongemaakt. Maar een paar flinke bladeren deden dat klusje volledig teniet. Met een stukje installatiedraad heb ik het inwendige van de kraan gereinigd. Toen ie weer behoorlijk stroomde, hield de regen op.... Nu het dan toch weer droog is, kan ik ook een blik werpen in de goot. Je weet maar nooit. Ik denk dat ik maar een stukje gaas in de goot over de aansluiting met de regenpijp leg. Een overstromende dakgoot valt sneller op, dan wanneer er stiekem regenwater wegstroomt.

Op goede voet

een stevige, zwarte voet

Het maken van een steviger voet voor de tafel in de kampeerbus is gelukt. Met veel dank aan onze Robert. De oude, made in Taiwan, voet (rechts op de foto) vertoonde scheurtjes bij de bevestigingsogen. Die zijn ontstaan door de bewegingen van het tafelblad. Ik heb toen onze zoon gevraagd een steviger voet te maken. De oude was met schroeven bevestigd aan de vloer. De nieuwe komt met bouten vast te zitten. Daartoe ga ik blindklinkmoeren M8 in de vloer aanbrengen. Als dat gebeurd is, staat de tafel als een huis.

Ben ik ouderwets of...?

Soms vraag ik me dat af. Ik kom namelijk uit de tijd, waarin men met een gerust hart een touwtje uit de brievenbus kon laten hangen. We hoefden niet bang te zijn voor inbrekers en/of verslaafden die op zoek waren naar geld en goed. Het fietsslot werd nauwelijks gebruikt. Dat was ook maar een eenvoudig stukje ijzer, dat met wat kippenkracht geopend kon worden. Maar ja, wie steelt er nou een fiets? Dat ding kostte geld en was nodig om te werken, geld te verdienen. Er was ook een grote bereidheid elkaar te helpen.

Ik heb de mini mode nog meegemaakt. De jonge dames in ultra korte rokjes. Dat kon, want wij hadden geleerd onze handjes thuis te houden en de dames te respecteren.
Toen ik mijn eerste motorfiets kocht, kreeg ik te maken met een vakman. Net zoals later, toen ik mijn Fiat kocht. Gewoon op basis van vertrouwen zaken doen. Op de scholen heerste er toen nog orde en discipline. Wie de regels overtrad kreeg straf. Geen psychologisch onderzoek of therapie, maar gewoon straf. Desnoods een pak op je donder. Ik ben er niet slechter van geworden.
Pa ging naar werk en ma deed eht huishouden en zorgde voor de kinderen. In die tijd was er ook sprake van militaire dienstplicht. Daar leerde je niet alleen de kadaverdiscipline kennen, maar vooral ook jezelf. Het was heel  gewoon iemand even op iets te attenderen, zonder een agressieve reactie te krijgen. Het huis werd verwarmd met steenkool, men gebruikte veel glas, papier en blik als verpakkingen. Materialen die gemakkelijk hergebruikt konden worden. In de landbouw en veeteelt deden boeren hun ding, zonder last te hebben van andersdenkenden. Er is veel veranderd. Maar niet alles wat verandert, is beter dan toen.
De deuren, fietsen, auto's gaan op slot. De dames moeten bedekt gekleed gaan en onder begeleiding, de vaklui hebben plaats gemaakt voor leugenaars en bedriegers. Onderwijzers hebben geen gezag meer. Er is altijd wel iemand die het opneemt voor degene die een overtreding begaan heeft; straffen is uit den boze.
Om rond te komen moeten zowel pa als ma werken. De kinderen worden uitbesteed. De militaire dienstplicht ligt in de koelkast; de (zelf)discipline is verdwenen. Mensen zijn nauwelijks aanspreekbaar. Het milieu is vervuild met kunststof. Het wij-gevoel is verdrongen door eerst ikke. In mijn tijd moest een iemand de kost verdienen, nu zijn het er twee. Dus ja, ik ben ouderwets.

Ze is dankbaar

Afgelopen week raakte ik in gesprek met een passant. Ik merkte al snel dat ze behoefte had aan wat sturing. Niet dat ik een gediplomeerd deskundige ben, maar wel een ervaringsdeskundige. We stonden daar bijna anderhalf uur te praten! Zij het meest, ik stelde slechts een paar open vragen en vertelde hoe ik bepaalde zaken opgelost heb. Fenna was er maar bij gaan liggen.
Gisterochtend, toen ik terugkwam met wat materiaal voor de bloembak, zag ik dat we bezoek hadden. Het was dezelfde persoon, die ik toen uitgebreid gesproken had. Ze kwam me bedanken voor het gesprek. Ze vond onze ontmoeting een klein wonder. Ze liep al langer rond met bepaalde levensvragen en wist niet meer wat ze moest doen. "En zie, daar was een wandelaar met een stabij en de benodigde ervaringen", zei ze opgewekt.
Het was weer zo'n moment, waarop droevige gebeurtenissen toch ook positieve kanten kunnen hebben.

Jij moet....

Afgelopen week bekeek ik een paar keer documentaires over natuurrampen. Over modderstromen, orkanen, droogte en buitensporige regenval. Het gekke was, dat ik al kijkend dacht : "Rustig maar. Komt goed, want Nederland gaat het klimaat redden." Haha! Blijkbaar ben ik al zo gedrogeerd met allerlei idioterie van drammers, dat ik automatisch zo'n gedachte genereer.
Ik las dat de gemeente Amsterdam op de vega toer gaat. Ook weer zoiets dwingends. Wie een broodje ham wil, moet er expliciet om vragen. Dan kan men zo'n iemand identificeren en nawijzen en/of indoctrineren.  Nog even en ik word verplicht een zwerfhond uit Spanje en minstens één vluchteling of buitenlandse crimineel in huis te nemen en aan de vega kroket te gaan. Nou, mooi niet.
Mensen schieten zo door. Het is goed bedoeld, hoor. Goed voor het bewust omgaan met de natuur in het algemeen en de levende wezens in het bijzonder. Wat ik vervelend vind, is de manier waarop niet-vega's worden benaderd. Dat is net zoals in de politiek en in allerlei andere maatschappelijke kwesties, waarover mensen verschillende meningen hebben. De ruimte voor een andere mening is alsmaar kleiner geworden. Het zijn voornamelijk de linkse (ja, daar ben ik weer) drammers. Ik heb daar geen respect voor. Ik heb ze van dichtbij meegemaakt. Wat een huichelaars zijn dat. En... ja ook katholiek. Dat schijnt in dat geloof telkens weer samen te moeten gaan : geloof en misbruik maken van.
Dat bezorgde mensen een kijkje willen nemen in een of andere fokkerij, vind ik prima. Maar als het daar volgens de wet geregeld is, dan moeten ze eventuele klachten / mogelijke verbeteringen bij de juiste instantie neerleggen en niet de fokker gaan bekritiseren, pesten of belagen.Men moet eens af van het drammerige 'Jij moet....'. Ik moet helemaal niets. Afgezien van gelukkig en gezond blijven. Dat is in het dagelijks leven al lastig genoeg. Leuke video, maar je mag van mij konijnenbout blijven eten.

Plantenbak met rek -2-

op wielen

Zaterdag hebben we de plantenbak op wielen gezet. Lekker goedkope zwenkwieltjes van de Action voor nog geen 2 euro per stuk. Ja, ja, we moeten nog steeds op de kleintjes letten, ondanks de juichende verhalen over de economie. Het zijn overigens niet de miezerige wieltjes, maar een viertal flinke.

pvc pijpje door de bodem

Omdat het een houten bak is, hebben we de binnenkant beschermd met een laag plastic. Maar ja, waar plastic is, kan geen (regen)water weglopen. Dus heb ik in de bodem met een 16 mm speedboor een paar gaten geboord voor de afwatering. De boormaat kwam overeen met de buitendiameter van het stukje pvc buis (elektra) dat ik door het boorgat ging steken. Om toch wat water in de bak te laten staan (als een soort van grondwaterpeil, maar dan voor de bloembak) liet ik de pijpjes zo'n 3 cm hoog uitsteken. Het overtollige water moet dan boven het niveau van 3 cm onderin de bak stijgen, voordat het wordt afgevoerd. Zo blijft de grond wat vochtig. Om ervoor te zorgen dat de pijpjes (zo'n 10 cm lang) naar beneden zakken, heb ik er dwars doorheen een zinken spijker gedrukt. Daarna ging het plastic in de bak. De uiteinden van de pijpjes heeft Sonja door het plastic gedrukt.

met planten

Vanwege de lengte van de bak heb ik in het midden een verbindingsstuk gemaakt, zodat de zijkanten niet uiteen gedrukt kunnen worden door de aarde / planten.
Toen we de bak op z'n plek hadden gerold, is Sonja een aantal planten dat in aparte potten stond in de bak gaan poten. Het staat nu nog wat kaal, maar over een paar weken zal het voller ogen. Omdat we toch zo lekker bezig waren hebben we de bestaande bak, gemaakt van trespa, ook maar verkast. Die staat nu rechts van de overkapping. Aan die kant willen we ook nog wat gaan doen, maar alles kost centjes.

WNL rechts?

Af en toe zie ik advertenties van WNL voorbijkomen. Daarin stelt de omroep rechts te zijn. Sorry, maar dan moet ik hartelijk lachen. Meestal komen gasten van linkse partijen en/ of met linkse ideeën daar in het linkse kippenhok aan tafel. Zij krijgen overdreven veel aandacht en nauwelijks enig tegengas. Ergens logisch, want WNL is een kind van de nationale omroepzenders en die zijn per definitie links. Als daar iemand aan tafel komt met andere (=rechtse) ideeën wordt ie gekleineerd, afgebekt, vaak onderbroken en/of weggelachen.
Vanmorgen was het weer zover bij het zich rechts presenterend WNL. Na Kuzu mocht nu Jesse Klaver zijn verhaal komen doen. Hij wil IS kinderen terughalen. Klaver is geen vader, dus onbekend met het feit dat die kinderen inmiddels kleine terroristen zijn geworden. Indoctrinatie op jonge leeftijd is het meest effectief.

Criminele asielzoekers

Nou, nou. Nu doet men net alsof men niets wist van het verdoezelen van misdragingen van azc-bewoners. Niet alleen hier ook in Duitsland kregen politie en justitie te horen, dat ze geen negatieve berichten over 'vluchtelingen' mocht verspreiden. Crimineel gedrag moest van hogerhand onder de pet gehouden worden. Er zijn zelfs mensen gestraft, omdat zij 'gelekt' (= de waarheid verteld) hadden. Wie daarover meer wilde horen moest in gesprek gaan met de slachtoffers, waaronder veel winkeliers. Want zelfs in de lokale nieuwsbladen en -zenders werden criminele activiteiten van azc'ers verzwegen.
Opvallend is ook dat in de azc's zich veel criminelen bevinden, die uit veilige landen komen. Ik vraag me daarom af, hoe die gasten in een azc terechtgekomen zijn. Ze hadden direct teruggestuurd moeten worden. De opvang, verzorging en de procedures kosten ons land ook klauwen met geld.

Plantenbak met rek

zo dus, maar dan zonder het doek erachter en op wieltjes

Vandaag ben ik aan de slag gegaan met Sonja's idee. Als het weer het toelaat, gaan de beide voorkanten (zijwanden van een voortent) van de overkapping eraf. Gevolg is wel, dat katten 's nachts en/of tijdens onze afwezigheid een plekje op het tuinmeubilair gaan innemen. Voorheen dekten we de kussens af met een plastic zeil of haalden we ze naar binnen.
Om al deze toestanden te omzeilen, bedacht Sonja een oplossing van rijdende plantenbakken met een rek (gaas) er boven, zodat katten niet onder het afdak kunnen komen.
Ik ben begonnen met het opmeten van de openingen. Daarna heb ik in overleg met Sonja het formaat van de bloembak vastgesteld. Onder de vier poten komen zwenkwielen, zodat we de bak gemakkelijk kunnen verplaatsen. Om het geheel te visualiseren heb ik er een tekening van gemaakt. Die tekening was de basis voor een boodschappenlijstje. Met dat lijstje ben ik vanmorgen naar de bouwmarkt gereden. Daar heb ik het benodigde materiaal gekocht en in de bus gedaan. Handig zo'n bus als je hout van 2,40 meter wilt vervoeren. Vanmiddag ben ik aan de slag gegaan met het bouwen van de bak. Dat verliep vrij snel, ondanks dat ik een keer een fout maakte met het zagen. Zo werd een plankje van 27 cm opeens 37 cm. Haha! Toen de bak klaar was, ben ik het gaas gaan monteren. Het is een groen geplastificeerd paneel, dat precies tussen de staanders paste! Ach ja, ik kan wel passen en meten, maar mijn grijze kop maakt soms interne vertaalfouten. Helaas had ik anderhalve paneel nodig en moest ik er 2

wat er nog over is

kopen. Maar niet getreurd, voor de andere bak hoef ik dan maar 1 paneel te kopen. Als het goed is, houd ik een strook van 10 cm over. Dus dat valt mee. Wat in het algemeen meeviel, waren de restanten hout. Ik heb de hele mikmak dus goed uitgerekend. Deels door naar de standaard maten in de bouwmarkt te kijken en deels door creatief om te gaan met de constructie van de bak. Het is nu aan Sonja de planten naar de bak over te zetten. Ze wil er ook een klimplant in, dia straks langs het gaaspaneel zijn weg moet gaan vinden. Indien nodig willen we de bak wegrijden en hem dan links langs het hek te parkeren.