You're the inspiration (cover)

Nog steeds op de Filipijnen. Dit keer met zanger Bunot, zo'n 6 jaar geleden nog in de periode dat hij als zangtalent ontdekt zou worden. Thuis covers zingen. Je zou maar zo'n buurjongen hebben. Veel leuker en fijner dan het boem boem boem geluid van bepaalde buren.

Even markeren

Citroensap in de thee. Heerlijk, vooral met een beetje honing erbij. Vaak hebben we 'verse' citroenen, die gele bolletjes. Maar we hebben ook zo'n flesje. Handig voor als we onderweg zijn. Niet handig als ik hem wil gebruiken. Het dopje heeft een scharnierpuntje, maar dat zie ik niet snel zitten. Het geheel ziet er als een uit. Dus ben ik met mijn nagel aan het priegelen en voelen waar het dopje opengaat. Vanmiddag was ik het zat. Met een rood markeerstift heb ik even aangegeven, waar ik mijn nagel ergens tussen moet duwen om het dopje te openen. Gelukkig ben ik geen nagelbijter. Ik weet niet of nu ook nog van kracht is, maar ik leerde ooit (voor gesprekken met sollicitanten), dat nagelbijters zenuwachtige types zijn. Maar die typering is achterhaald (zegt men). De verklaring is nu dat nagelbijters : perfectionistisch zijn, niet in staat zich te ontspannen en werk in een gewoon tempo doen. Ze zijn ongeduldig, ontevreden als ze hun doel niet bereiken, gevoelig voor frustraties en ze zijn snel verveeld”. Vroeger was het dus beter. Het is er niet beter op geworden. Een schrale troost : De hedendaagse nagelbijters hebben het dus nog slechter dan ik als ze citroensap uit zo'n flesje willen.

Nepnieuws levert miljoenen op

Laatst liet iemand een foto zien van een demonstrant in Portland, met een bebloed hoofd. Uiteraard het verhaal erbij over gewelddadig optreden van de ordetroepen. Wat de demonstrant zelf uitgevreten heeft blijft achterwege. Gelukkig is er internet waar ook anderen dezelfde situatie digitaal vastgelegd hebben. Daarop is te zien dat het 'slachtoffer' stenen en vuurwerk naar de handhavers gooit. Hij kwam te dichtbij bij het kordon handhavers en kreeg klappen. Boontje kwam on zijn loontje.
Dit soort nepnieuws neemt alsmaar toe. Daarom ben ik blij dat de student Nick Sandmann de media flink laat bloeden voor datgene wat hem als Trump fan is aangedaan middels het verspreiden van nepnieuws. Ergo, aan nepnieuws kan ook veel verdiend worden. Middels claims.

Te oud voor de e-fiets?

"Senioren zijn te onwennig op de e-bike", kopt een krantenbericht. Natuurlijk ben ik het volledig oneens met zowel de kop als de strekking van het bericht. Het is veel te ongenuanceerd. Volgens mij heeft de schrijver ervan zelf nauwelijks op de fiets gezeten. Wij fietsen veel en het is ons niet opgevallen dat ouderen op e-bikes minder goed rijden. Het is wel zo dat het verkeersbeeld chaotischer en veel sneller geworden is. Tel daarbij op de eerst-ikke cultuur. In die chaos lijkt nauwelijks nog plaats voor mensen die zich aan de verkeersregels houden. Niet alleen ouderen ook veel jongeren rijden op een e-bike. Maar dan wel geheel op hun eigen manier. Laatst zag ik nog hoe op een fietspad zo'n jongeman op een e-bike met zeer hoge snelheid een ouder stel inhaalde, terwijl er tegenliggers waren. Mijn inschatting en verwachting was dat de jongeman vaart zou minderen. Nee hoor. Ik zag dat de tegenliggers ook schrokken. En dan al die lui met oordoppen in hun hoofd. Die horen toch niets? Om maar te zwijgen van het gebruik van de telefoon tijdens het rijden. Straks is het weer zover, als de scholen weer gaan beginnen. Ik zie ze hier dan dagelijks voorbijkomen. Ze nemen het hele fietspad in beslag. Als ik ze tegemoet rijd, doe ik alsof ik ze niet zie. Dan maken ze wel ruim baan voor mij. Als ik naar ze blijf kijken gaan ze over tot uitdagend gedrag door gewoon links te blijven rijden. Het is omdat ik zelf probeer goed op te letten (ik maakte onlangs ook een inschattingsfout), anders was ik al veel eerder en vaker betrokken geweest bij aanrijdingen. Zo'n jong lijf kan wel een klap hebben, dus is het oude de pineut. Met als conclusie zo'n artikel?
Natuurlijk zijn er ook eenzijdige ongevallen. Met meer oudere mensen op de fiets, stijgt het aantal ongelukken (helaas) ook.

Max maakt mogelijk

Een mooi initiatief. Arme oudere mensen helpen, die gedurende hun leven hard werken of gewerkt hebben is wel mijn ding. Mensen helpen die enkel hun hand ophouden terwijl ze ook kunnen werken, is niet mijn ding. Vandaar dat ik zo'n initiatief steun. Ook omdat ik geregeld de resultaten terugzie. Zoals gisteren. Die mensen verdienen het geholpen te worden. In tegenstelling tot menig verkwistend levende bon vivant in het zuidelijk deel van Europa en/of corrupte staatshoofden in Afrika.

Welke film?

"Welke film heeft indruk op jou gemaakt?" Nou, het is niet zozeer de film maar meer de titel : Keizerin Sissi. Ik heb die film per abuis midden jaren 50 gezien in een bioscoop. Ja, per abuis. Ik schaamde me dood. Voor iemand die zijn jeugd doorgebracht heeft in een financieel wereldje van centen, stuivers en dubbeltjes was het vinden van een grijs biljet van 2 gulden vijftig een wonder. Ik voelde me miljonair. Maar ik dacht gelijk aan mijn moeder, die vaak zo moeizaam de inhoud van haar portemonnee telde.
Als blijk van dank verraste ze mij door te zeggen dat we samen naar de bioscoop zouden gaan. Het werd geen Tarzan, maar Sissi! Telkens als ik die filmtitel hoor zak ik weer door de grond. Maar mijn lieve mamma heeft ervan genoten. Van de film bedoel ik.

Een nostalgisch uitzicht

Dankzij Rens uit Leiderdorp kreeg ik deze prachtige kopfoto in handen. Toen ik de foto voor het eerst zag, stond ik opeens voor het raam van onze duplexwoning aan de Resedastraat 74a. Toen (jaren 50) zag ik bijna hetzelfde beeld. Bijna, want ik kon ook de Gereformeerde kerk, de woningen aan Doeslaan (deels) en het weidse polderlandschap naar het noorden zien. Op de foto o.. de RK kerk waar mijn buurjongen Fransje lid van was en het witte huis aan de Rijn, waar ik onlangs een herinnering over schreef. Ik vind het een schitterende foto, die vanaf het viaduct over de Rijn gemaakt is in de jaren 60.

Geef God maar de schuld

Gisteren hoorde ik een wanhopig moeder zeggen, dat zij en haar man 5 kinderen van God hebben gekregen. Ze beweerde namelijk dat ze behoorlijk gelovig zijn. Ze deed voorkomen alsof geen van beiden enige zeggenschap heeft gehad over het krijgen van kinderen. Het gevolg is dat zij de kids niet in toom kan houden. Ze zei ook dat ze een hekel heeft aan huishouden, het zorgen voor zoveel kinderen en alles wat daarmee te maken heeft. Ze ging liever leuke dingen doen. Voor zichzelf. Het klonk mij zeer bekend in de ongelovige oren.
Al vaker zag ik geboortekaartjes waarop vermeld stond, dat De Heer hen verblijd had met de geboorte van een kind. Vreemd genoeg denk ik dan primair : "Ja hoor geef God maar weer de schuld."
Deze mensen mogen dan weliswaar gelovig zijn, maar dan wel selectief. Ze geloven namelijk niet in de opvoedplicht die God hen met de kids heeft gegeven. Nee, God heeft hen een kunstje geflikt. Wel vijf keer! Hij heeft hen iets gegeven, waar ze helemaal niet op zaten te wachten. Want pa laat het namelijk ook afweten. "Heb uw naasten lief", maar je eigen kind is duidelijk iemand anders. Dat de kids nog niets weten van 'Eert uw vader en uw moeder', was duidelijk te zien en horen.

Lekker zondigen

Nee, ik ga het niet hebben over de Tien Geboden. Daar probeer ik me aan te houden. Al heb ik wel soms moeite met Gij zult niet doodslaan (vanwege muggen en vliegen) en Gij zult niet begeren wat van uw naaste is (verlaten kroketten en zo). Ja, het gaat weer over eten.
Op weg naar huis rond het middaguur, bedacht ik me wat ik zou gaan eten voor de lunch. Een gewone boterham met pindakaas of iets speciaals? Ik weet dat ik beter niet vlak voor een maaltijd boodschappen moet gaan doen. Foute boel! Maar ja, de regel moest bevestigt worden, dus maakte ik een uitzondering. Iets heel speciaals werd het : pittige kippenlevertjes op geroosterd brood!
Als naoorlogs kind ben ik als alleseter opgevoed. Dat lijkt gemakkelijk, maar leverde ook problemen op. Met name toen de kinderen kwamen. Toen kwam ook nog het 'zonde om weg te gooien' tevoorschijn. Ook iets uit mijn opvoeding. Als de kids wat lieten staan, maakte ik hun bordje leeg. Toen begon ik wat rondingen te krijgen, maar niet op de juiste plekken. Nee, op slechts één plek. Totdat ik in de jaren 80 een officiële waarschuwing kreeg van mijn huisarts ("...geen orgaanvoedsel meer eten!"), heb ik die maar ter harte genomen. Sindsdien is het mondjesmaat. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik die levertjes voor het laatst gegeten heb. Maar dat zegt niets, want ik herinner me heel veel niet meer. Haha! Dus heb ik geen last van een schuldgevoel. Zonder gekheid, het is erg lang geleden. Dus mag het best weer een keer, lekker zondigen. Ik kan me niet voorstellen, dat Onze Lieve Heer producten gemaakt heeft, die weliswaar heel lekker, maar niet goed voor mijn gezondheid zijn. Dat klopt ergens niet. Daar zit vast een duivels plan achter.

Niet dom

schoolplein Kastanjelaan

"Son, weet jij waarom er boven de wc deur twee haken zitten in het kozijn?" Ze kijkt me wat wantrouwig aan en zegt dan : "Die heb je zelf erin gedraaid, zodat je je vest kan ophangen."
Oké. Laatst herinnerde ik iemand aan de indeling van het klaslokaal in de laatste klas van de lagere school. De leerlingen waren op grond van hun prestaties in rijen ingedeeld. Voor de meester bevond zich in de rechter rij de bollebozen. Die zouden naar het lyceum gaan. Dan volgde de middelmaat, geschikt voor het voortgezet onderwijs (Mulo / Ulo) en dan volgden nog twee rijen met de kinderen, die bestemd waren voor de huishoudschool en de lts. Het opvallende was dat de groepen naar intelligentie genoemd werden : knap, gewoon en dom. Ik vond dat raar, want ik had een broertje dat beslist niet dom was, maar op een heel andere manier leerde : door te doen.
Ik herinner me nog mijn entree op de lagere school op Curaçao. Daar zou ik het tweede halfjaar van klas 6 (nu groep 8) doorbrengen. Ik bleek een behoorlijke voorsprong te hebben op de lesstof die daar gegeven werd. Toen realiseerde ik me plots, dat een blond meisje uit Indonesië bij mij in de klas niet dom was, maar een leerachterstand had. Vreemd dat de meesters en juf dat niet beseften. Ik zat soms bij dat meisje achterop haar fiets. Rietine woonde aan de Mauritssingel en fietste via de Hoofdstraat en de Hoogmadeseweg naar de Kastanjelaan. Achterop staarde ik dan naar de sproetjes op haar blanke schouders. Haha.

Ouders van nu

Als opa kijk en luister ik soms verbaasd naar de jongere generatie ouders. Ik hoorde soms dingen, waarvan mijn oren gingen wapperen. En als het bij zien bleef, sprongen de tranen mij in de ogen.
Zo zei een vader tijdens een feestje tegen jongens van zo'n 12 -13 jaar, dat ze beter kunnen gaan werken in plaats van naar school te gaan; "dan heb je tenminste geld."
Een moeder, die tegen haar basisschoolkind over huiswerkbegeleiding zegt : "Dat zoek je maar zelf uit, het is jouw toekomst."
Een ouder die tegen een zoon (brugklasser) zegt : "Het wordt tijd dat jij ook bier gaat drinken. Lijkt me erg gezellig."
En dan kleuters die om half elf 's avonds doordeweeks nog buitenspelen. Die hadden al minstens 3 uur op bed moeten liggen.
Of een moeder die zegt al diverse keren de politie gebeld te hebben, omdat ze bang werd van haar dochter. Van 11 jaar.
"U" zeggen tegen ouders schijnt belangrijker te zijn, dan een kind leren dat het geen alcohol mag drinken, lachgas snuiven of drugs mag gebruiken.
Een kapitein van een vissersschip tegen zijn ambitieuze zoon : "Je denkt toch niet dat ik het roer aan jou overlaat en toekijk hoe jij het schip in de vernieling helpt?" (pa heeft nog niet van coachen gehoord).
"In een 'onbewaakt' ogenblik is mijn kind in het water gevallen. Dat is al de derde keer dit jaar."
"Buurman, heb je mijn dochtertje (2) gezien? Ze is weer weggelopen toen we op bed lagen."
Moeder tilt haar dochtertje (3) bij het hoofd van de grond en roept : "Dat mag niet hoor!" Op de vraag waarom ze dat doet zegt de moeder : "Zo voed je toch ook een hond op? En ik gebruik toch zeker geen riem?"
"Ik heb honger!" Kind krijgt een zak chips. Het heeft een halfuur eerder aan tafel geen hap gegeten, 'want ze had pijn in de buik' .
Deze opa zucht maar eens en schudt zijn grijze hoofd.

Het witte huis

met dank aan Rens

Ze zat bij mij in de klas op de lagere school aan de Kastanjelaan. Ik vond haar iets vertederends hebben. Later, veel later kwam ik er pas achter wat het was. Toen hadden wij honden in huis. Ze had van die lieve trouwe hondenogen. Dat was het.

Een keer vroeg ze of ik bij haar thuis wilde komen spelen. Ze woonde aan de andere kant van de Rijn, in een mooi wit vrijstaand huis. Tegenover de Gereformeerde, zo aan het water. Om de tuin was een hek. En vlak bij die tuin, in het water stond een groot bord met een waarschuwing. Je mocht niet zwemmen in de Rijn vanwege de kans op een gevaarlijke ziekte; kinderverlamming / polio. Er werd in die tijd nog van alles geloosd in de Rijn.
Ik voelde me behoorlijk opgelaten toen ik het mooie huis betrad. Ik voelde ook dat ik daar niet echt paste. Haar moeder kwam naar mij toe en gaf mij een hand. Elsbeth zei enthousiast tegen haar : "Mam, dit is nou Wimmie. Hij is zo grappig. Ik moet heel vaak om hem lachen." Ik lachte wat verlegen en mijn gevoel van ongemak groeide. Toen zei Elsbeth opeens : "Kom op Wimmie, zeg eens iets grappigs!" Maar op dat moment viel ik helemaal stil. Van dat bezoekje kan ik me verder niets meer herinneren. Met de aanleg van de A4 en de bouw van het viaduct annex de brug over de Rijn, verdween ook het mooie witte huis uit ons dagelijks uitzicht. Alleen de bovenkant van de RK kerk in Zoeterwoude, die in het verlengde van het witte huis stond, bleef zichtbaar.

Driewielers met fratsen

Hier zie ik geregeld mensen rijden op een scootmobiel en/of een driewieler. Soms ook in een elektrische rolstoel. Handig die hulpmiddelen als je ze nodig hebt. Ik zou er ook voor kiezen, want mobiel blijven vind ik erg belangrijk. Er zijn er ook die onnodig in een scootmobiel rondrijden. Ze mankeren niets, afgezien van hun aso-mentaliteit.
Wat ik me overigens wel afvraag is het volgende. Het valt mij op dat veel van de eerder genoemde voertuigen een zeer aparte manier van rijden hebben.  Ze rijden midden op straat, ook waar sprake is van een goed wegdek. Velen rijden rond met een brandend knipperlichtje. Anderen hebben de spiegel op zichzelf gericht of naar de grond of naar de lucht. Ze staan ook vaak pal voor ingangen of midden op trottoirs stil. Afgelopen week zag ik iemand die op een driewieler pardoes van de straat de stoep op reed, daar zo'n 50 meter bleef rijden en vervolgens plots hotsend en botsend via de hoge stoep weer de straat op ging. En dat alles zonder vooraf even te kijken. De noodzaak van die manoeuvre ontging mij. De driewieler had ook geen spiegels. Later sloeg de fietser linksaf, ook zonder om te kijken. Gewoon een knipperlichtje aan en karren maar. De bocht werd afgesneden. Dan weer midden op de weg rijden (conditie van het wegdek was heel goed) en af en toe zelfs op de linker weghelft. Raar hoor. Die rare driewielers moeten maar eens goed nagekeken worden. Of eh....?

Geen Truma trauma's

in een tipi!

Wat een ellende allemaal met die extra apparaten in die dure campers. Kijk, basic kamperen is natuurlijk met een tentje, een slaapzak, een kampvuur om te koken en zwart geblakerde pannetjes, die vooraf met groene zeep ingesmeerd moesten worden. Ooit heb ik samen met de ouders van een vriendje zo een aantal keren gekampeerd. Ik vond het schitterend. In het leger kwam daar nog bij poepen en piesen in het bos. Ik groef dan een gat. Niet altijd, want soms had een konijn dat al voor me gedaan. Als kind heb ik vaak voor konijnen gezorgd. Elk jaar tot de kerst. Nooit geweten, dat die beesten zich zo gemakkelijk op hun kop lieten schijten. O ja, en je wassen met water uit een beekje (wel even opletten wie er stroom opwaarts bezig was).
Met de jaren is er veel veranderd. Kamperen met gebruik van moderne technologie. Dus ik zie steeds minder vaak mensen, vanwege de 24/7 tv programma's. Tenten die er van binnen uitzien als luxe bungalows. Weer thuis beweren ze dan dat ze gekampeerd hebben. De mensen die daarvoor kiezen vinden het niets om met een rol wc-papier over het terrein te moeten lopen. Nee, dan maar met zo'n volgescheten tank die je als een soort trolleykoffer achter je aan moet slepen. Denken anderen dan dat je op reis gaat? Nee, tenzij je er een leuke hoes omheen doet. Soms zie ik ze dagelijks met zo'n kakkoffer lopen. Dat krijg je als je opeens zelf gaat koken.
Ieder zijn / haar ding hoor. Wij gebruiken ook een bus en geen paard en wagen. Ik ben een keer met een vriend op de fiets gaan kamperen. We maakten een trektocht door Nederland. Zeg maar het IJsselmeer rond. Onderweg kochten we ook eten bij boeren. Voor dat soort vakanties ben ik nog steeds te porren hoor. Lekker basic. Ik heb nog een puptentje op zolder. Het ultieme is dan natuurlijk slapen in de hooiberg of op een hooizolder. Zonder boerendochter-gedoe hoor, want ik heb al 45 jaar een partner en heb tegenwoordig mijn nachtrust hard nodig.

Mezelf voor de gek houden?

Soms doe ik dat. Dan praat ik dingen voor mezelf goed. Maar dan wel goed onderbouwd. Geen kletskoek. Zoals iemand die beweerde dat ie gestopt was met roken. Hij rookt nu enkel e-sigaretten. Dan zeg ik : "Ik ben gestopt met fietsen. Ik rij nu een e-bike."
Iemand anders voor de gek houden bestaat voor mij niet. Ik houd dan enkel mezelf voor de gek.
Ten aanzien van het virus laat ik me ook niet voor de gek houden. Terwijl Rutte roept dat we mondkapjes moeten dragen, zegt een minister van Volksgezondheid, clown De Jonge, dat die kapjes zinloos zijn. Die CDA clown denkt overigens dat Nederland maar enkele tienduizenden inwoners heeft. Afgaande op het tekort aan testmateriaal. Wat een amateurisme. Het niveau komt overeen met dat van het RIVM. Helaas leert men ook niets van eerder gemaakte fouten.

Portland is a shithole

Een video van bijna een jaar geleden. Het is sindsdien alleen maar erger geworden. Democraten aan de leiding. De bezem moet door de stad; te beginnen aan de top. Portland is niet de enige stad die er zo triest voor staat. Opvallend genoeg hebben ook die steden een Democraat als burgemeester. Misschien is het beter zo'n stad aan zijn lot over te laten.

Koppijn bier

Welk biermerk er ook genoemd wordt, er zijn altijd weer drinkers die direct roepen : koppijnbier! Onzin, wat mij betreft. Als non-bierslurper heb ik veel bierlurkers meegemaakt met koppijn. Ongeacht het merk bier dat ze gedronken hebben. Het ligt vrij eenvoudig. Wie geen maat kan houden (of gebrek heeft aan zelfdiscipline) zal na het drinken van welk merk bier dan ook, last van koppijn krijgen. Of wel, last van een kater krijgen. Koppijn-bier betekent dus iemand die geen maat kan houden. Het heeft verder niets van doen met het merk, maar met zelfdiscipline. Proost!
Iets anders. Iemand beweert dat haar iq de 140 overstijgt. Ik heb zo mijn twijfels, want wie echt zo intelligent is rookt niet en gebruikt zeker geen drugs. Ze zal een typefoutje gemaakt hebben. Haar iq zal wel 14 zijn. Of 41, want met drugs weet je het nooit.

Ook een overkapping

Iemand heeft mij gevraagd of ik voor haar huisje ook zo'n overkapping zou willen bouwen. Ze is zo gecharmeerd van ons afdakje, dat ze ook zoiets wil. Het bouwwerk moet beperkt blijven tot sec een overkapping. Zeg maar een dakje boven haar hoofd.  Maar na het zien van wat foto's heb ik de (bouw)boot maar even afgehouden. Tegen haar woning is een schuurtje gebouwd. Met precies in de hoek van het huis en het schuurtje een raam. Het schuurtje is ook wat lager dan de dakgoot van het huisje. Dat maakt de constructie aan die kant lastig. Ik wilde voor haar wel een globale berekening maken van de kosten op basis van een materiaallijst. Ik denk dat ik een keer op het adres ga kijken, voordat ik definitief antwoord geef.

Verstralers in de bumper -3 en slot-

relais in lasdoosje

Op mijn trouwe fietsie ben ik weer naar de bus gereden in de loods. Daar wachtte mij de laatste loodjes van het aansluiten van de verstralers. Onderweg heb nagedacht over de aansluitingen. Vandaar dat ik toch even 2 lasdoosjes gekocht heb. Bij die winkel was ook net een wat oudere man op zijn e-bike aangekomen. We groetten elkaar en ik zei : "Ik moest wat harder trappen dan u." De man lachte en zei : "Ja, maar ik ben wat ouder dan u." Ik zei hem dat mijn benen nog wel wilden en dat ik hoopte dat ze het lang zullen volhouden. Meneer zelf had last van zijn knieën. Dus ik vergaf hem zijn keus. Haha. Alsof hij zich daarvan iets zou aantrekken.
Lasdoosjes dus. De een voor het wegwerken van het relais, de ander voor de bedrading van de lampen. Als de bumper er weer af zou moeten, kan ik de bedrading van de verstralers loskoppelen. Handig!

Dit keer had ik het aansluitschema van het relais meegenomen. Gisteren bleek ik gelijk te hebben wat de aansluitingen betrof. Op het relais staat ook een schema, dat ik na enige bestudering een idee gaf van de aansluitingen. Maar ik wilde zekerheid en geen kortsluiting of zo. Het lukte zonder tegenslagen de aansluitingen in de lasdoosjes te maken. Tja, en toen kwam het moment suprême : testen.

met aansluitschema

De verstralers kunnen enkel functioneren, als het parkeerlicht brandt. Dat heb ik gisteren al getest en het werkte ook vanmorgen nog zo. Daarna heb ik de verstralers aangezet. En weer met succes. Voor de zekerheid heb ik tijdens het branden van de lampen even aan het relais gevoeld. Dat deed ik omdat het monteren van mistlampen op de auto van mijn pa een keer verkeerd was gedaan. De lampen deden het wel, maar het relais werd heet en de accu liep leeg. Verkeerd aangesloten dus. Maar mijn relais hield het hoofd koel. Het enige wat mij nog rest is controleren hoe het met de stand / lichtbundels van de lampen gesteld is. Zo op het oog zagen ze er vrij goed uit.

klaar!

De bedrading in de motorruimte wil ik nog wat verder fatsoeneren. Maar dat doe ik misschien tijdens een verblijf ergens. Dan heb ik weer wat te doen.

Dallas Cowboys Cheerleaders

Ondanks mijn rug heb ik vrij goed geslapen. Ik had wat moeite het bed uit te komen en de boel weer op gang te krijgen. Nadat ik de zondag de huiskamer binnengelaten had, maakte ik Fenna's ontbijt. Daarna heb ik wat nieuwsberichten gelezen en kwam al zappend terecht bij de Dallas Cowboys Cheerleaders. Stond ik daar met mijn pijnlijke rug te kijken naar de intensief trainende cheerleaders. Ze deden mee aan de selectieprocedure, maar zo te zien was het topsport. Wat een inspannend gebeuren. Niet alleen fysiek, ook mentaal en emotioneel een ware hel. En toch bleven de kandidaten vaak lachen. Voor hen was het stuk voor stuk het ultieme doel in hun leven op dat moment; deel uitmaken van de DCC. Het viel mij op, dat uiterlijk ook heel belangrijk is. Dus voor 'lelijke' (wat heet?) dames is geen plaats. Als ik hen zo bezig zie, dan vraag ik me af hoe feministen tegen zoiets aankijken. Ik bedoel, de dames komen daar op vrijwillige basis en moeten in een stadion met vooral mannelijke fans optreden. Na het zien ervan ben ik zelf maar ook in beweging gekomen. Fenna uitlaten.

Bediening verstralers

vrije plekken voor schakelen en lampje

Sinds de jaren 80 heb ik geen mistlampen meer gemonteerd. De eerste set heb ik op de Fiat 128 geïnstalleerd. Geheel volgens de toen geldende regels. Het relais (is in feite een speciale schakelaar) werd toen via een wipschakelaar op het dashboard in werking gezet als de parkeerverlichting brandde.
Voor alle zekerheid heb ik de regelgeving van de wijze van aansluiten en voeren van mistlampen nog gecontroleerd. Volgens de ANWB is die onveranderd. Dus laat ik het relais via de parkeerlichten schakelen. Ook een controlelampje is nog vereist. In het dashboard heb ik een paneeltje met een aantal drukschakelaars, waarvan er een, die van de binnenverlichting, overbodig is geworden. Ik heb nog de mogelijkheid om loze plekjes alsnog van een schakelaar te voorzien. Een van die afdekkapjes ga ik gebruiken om daarin het controlelampje te monteren.
In de doos met motorspullen trof ik nog een paar controlelampjes aan. Het zijn types die je in een voorgeboord gat moet drukken.

schakelaar en plaatje verwijderd

Vanmiddag ben ik maar aan de slag gegaan. Op de fiets weer naar de loods. Het was vooral veel soldeerwerk, dus kon ik mijn zondagse pak aanhouden. Als eerste heb ik de schakelaar van de binnenverlichting verwijderd. Hij heeft vier pennen en dus moest ik wat testwerk doen om vast te stellen welke twee van de vier ik moest gebruiken. Ik heb er maar een foto van gemaakt, want ik ben niet zo goed meer in onthouden. Daarna ben ik een gat gaan boren in het afdekplaatje voor het controlelampje. Ik was daar wel flink zoet mee, want ik had geen grotere boor dan 10 mm, terwijl het gat 13 mm moest worden. Maar met veel geduld en rust bewaren, lukte mij het toch tot 13 mm te komen. Ik ben met de 10 mm boor het geboorde gat ruimer gaan maken. Wat een monnikenwerk.

op parkeerlicht : hij doet ut!

Terug van de werkbank ben ik in de cabine gekropen om de schakelaar en het lampje te installeren. Ik moest nog twee kabeltjes trekken. Een naar het parkeerlicht en een naar het relais. De overige kon ik onder het dashboard oppikken. Ik heb de schakelaar en het lampje even getest. Gelukkig werkten ze beide. Toen ik zover was om het relais aan te sluiten, bleek ik het schema vergeten te zijn. Haha! De code van mijn telefoon moet ik ook nog ergens noteren. Ja, het schoot niet zo op. Maar goed, alles ligt klaar, ik hoef nu alleen maar de stekkers op de juiste polen te steken. Ik kreeg trek en ben maar weer naar huis gefietst. Morgen hopelijk de boel echt afronden. Ik heb het schema maar alvast in mijn heuptasje gedaan. O ja, die code nog....!

Liever geen caravan

Hoewel ons dorp veel zelfstandige ondernemers kent, zijn er mensen die liever geen busjes en dergelijke voor hun deur willen. In deze periode gaan veel mensen met de caravan op pad. Zo'n bak moet natuurlijk reisklaar gemaakt worden. Toen ik een keer een dag voor vertrek 's avonds de caravan op een bepaalde plaats parkeerde, kreeg ik direct door een paar bewoners op ongeruste toon de vraag voorgelegd of ie daar soms de hele week zou blijven staan. Ik stelde hen gerust. De sleurhut heeft daar nog geen 10 uur gestaan, waarvan 8 uur in het donker.
Ik moest terugdenken aan dat voorval toen ik op dezelfde plek later een monster van een vrachtwagen zag staan. Die staat daar het hele weekend. Zouden die mensen niet terugverlangen naar onze caravan?

Zorgpersoneel eerst!

Het is vreemd dat overkoepelende organisaties in de zorg zich sterk moeten maken om het personeel voorrang te laten krijgen bij het testen op het Covid virus. Ik verwachtte dat het ministerie dat al geregeld zou hebben, vanwege de eerdere ervaringen. Niet dus. Wat een amateurisme! Het optreden van zowel het RIVM als het ministerie heeft veel onnodige slachtoffers gemaakt, ook onder het zorgpersoneel. Alleen al om die reden is de keuze van De Jonge als lijsttrekker van het CDA een klap in het gezicht van velen. De Jonge is voor mij een van de verdachten in de Coronakwestie; dood door grove nalatigheid. Het RIVM is ook verdachte vanwege foutieve / dodelijke adviezen. Ondanks al die blunders, trekt men geen lessen uit het recente verleden.
Ik las ergens dat een of andere IC bobo vindt, dat een jonger iemand meer kans maakt op een opname in een ic dan iemand van 70 of ouder. Lekker dan. Probeer ik als 70+ zo gezond mogelijk te leven, word ik misschien gepasseerd door een puberale lachgassnuiver of pillenslikker die wellicht ook anderen besmet heeft omdat ie zo nodig naar een of ander feestje moest. Ik hoop dat men vooraf de selectieprocedure uitbreidt met een controle op de levensstijl. Met dit soort selecties, is ordinaire leeftijdsdiscriminatie, zullen jongeren zich wellicht nog minder aantrekken van de regelgeving.

Met de Franse slag

Men heeft hier met een bosmaaier rondgelopen. Hier en daar heeft de meneer in het oranje hesje overbodig groen weggemaaid. Helaas is het snoeiafval niet opgeruimd.
Dat maaien heeft m.i. weinig zin. Over een week of wat staat daar weer groen te groeien. Afgezien daarvan neemt het ongewenst groen alsmaar toe, omdat het snoeiafval niet opgeruimd wordt. Op een dag als vandaag waait het aardig, wat tot gevolg heeft dat het zaad zich verspreidt. Misschien is dat bedoeld binnen het kader van de werkverschaffing. Maar ik weet zeker dat veel bewoners liever hun tuinen onkruidvrij willen houden. Kortom, van dit soort halfbakken werk ben ik niet gecharmeerd. Ik vind het zonde van het geld.

O gut, een code

lekker ouderwets

Als ik een keer besluit een mobiele telefoon mee te nemen, is het wel zo handig om vooraf even de toegangscode te noteren. Gisteren had ik hem zowaar bij me. Toen ik Sonja even wilde bellen om haar te vragen of ik wat later thuis kon komen (vanwege Fenna uitlaten), vroeg die domme smartphone mij om de code! Wat nou code? Hallo, ik ben het, de eigenaar! Stom ding.
Gelukkig was er nog een andere telefoon. Eentje die ik gewend ben. Een aan een draadje. Nee, niet met een draaischijf, maar wel met een hoorn en druktoetsen. Wanneer je met zo'n draaischijf verkeerd gedraaid had, moest je zeggen : "Sorry, ik heb mijn vinger in het verkeerde gaatje gestoken." Maar goed, dat was toen. Zo'n ouderwets toestel stelt geen gekke vragen. En ook geen gezeur over een te weinig tegoed. Gewoon de hoorn van de haak, het nummer kiezen en dan praten als er opgenomen wordt. Of mopperen als dat niet het geval is. Haha!

Vragen om problemen

En dan klagen. Vanwege Fenna's aanwezigheid adviseren wij bezoekers haar te negeren. Als Fenna genegeerd wordt, zal ze niet tegen iemand opspringen. En ze blijft wat rustiger. Wij hebben Fenna geleerd dat, wanneer ze aandacht wil in de vorm van een aai over haar kop, ze dan voor je gaat zitten. Pas dan mag ze geaaid worden.
Maar ja, vaak gaat het anders. We kregen een tijdje bezoek van een buurtbewoner die bloedverdunners gebruikte. Ondanks onze instructies begon hij bij aankomst gelijk met een hoog stemgeluid tegen Fenna te praten. Met gevolg dat ze enthousiast tegen hem opsprong. Omdat ze dan haar nagels tegen zijn handen of armen zette, kreeg meneer bloeduitstortingen. En vervolgens werd ie dan boos op 'die rothond'. We vinden het zo jammer, dat mensen domweg niet willen luisteren. Wat dat betreft is Fenna best goed opgevoed. Niet luisteren, maar wel klagen. Dus mensen, altijd een hond negeren is het beste. Ook wanneer je bang bent.

Verstralers in de bumper -2-

Vanmorgen ben ik verdergegaan met de verstralers. Dit keer heb ik de bedrading in orde gemaakt. Ik heb de lampen met zowel een + als een -draad verbonden; respectievelijk rood en zwart. Op die verbinding heb ik een aftakking gemaakt voor onder de motorruimte (relais etc.). Voor het veilige en het oog dat ook wat wil heb ik de bedrading door een pvc buis getrokken. De buis zit aan de binnenkant van de bumper bevestigd; uit het oog. Ik heb alles gesoldeerd en van een krimpkous voorzien. Onder de motorkap wil ik ze van een stekker voorzien. Als het nodig is de bumper weer te demonteren, kan ik de bedrading eenvoudig loskoppelen.
Ik heb geen gebruikgemaakt van de standaard Fiat stekkers. Niet alleen vanwege mijn wantrouwen ten aanzien van Italiaanse elektronica, maar ook vanwege de klachten over die stekkers. Voorkomen is beter dan genezen. Wat mij nu nog rest is het relais en de schakelaar installeren. Ik overweeg de reeds aanwezige schakelaar van de binnenverlichting te gebruiken. Die verlichting heb ik losgekoppeld, omdat wij hem niet gebruiken en er het een en ander aan extra bedrading aangeknepen was. Spaghetti dus. Maar de schakelaar zelf kan dus nog van nut zijn.
Nadat de bedrading gemonteerd was, heb ik de bumper er weer opgezet. Omdat ik twee handen tekort kwam heb ik eerst een verhoging gemaakt van wat hout, waar ik eerst de bumper opgelegd heb. Vanaf die hoogte kon ik het geheel op de bevestigingspunten schuiven. Neemt niet weg dat ik een verkeerde draaiende beweging maakte, waardoor ik mijn rug voelde. Misschien moet ik maar weer eens gaan twisten of de hucklebuck doen :

Een tochtgat met zwerfvuil

De loods is een pand op een hoek. Om de hoek is een straatje, dat een waar tochtgat is. Met gevolg dat daar vaak zwerfvuil ligt. Dat is geen gezicht en doet afbreuk aan het pand. Dus heb ik daar wat zwerfvuil opgeruimd. In de regen, want dat interesseert mij niet zo.
Wat mij opvalt is dat sommige winkels weinig doen aan het schoonhouden van hun omgeving. Daar zijn bepaalde regels voor, maar die schijnen per gemeente te verschillen. Ten tijde van onze winkel zorgde ik ervoor, dat na sluitingstijd de omgeving er ook weer netjes uitzag. Een kwestie van dagelijks doen en.... representatief willen blijven.

Aardlekstekker voor de bus

kan wel wat hebben

Al langere tijd overwoog ik een aardlekschakelaar in de kampeerbus te monteren. In onze caravan was er ook een aanwezig. Het probleem, ik bedoel de uitdaging was, dat ik zo'n ding ook nog moest inbouwen. De meeste zitten op een rail gemonteerd in een kast. Om een grote uitdaging in de bus te voorkomen (ik zou het elektrisch circuit deels opnieuw moeten opbouwen vanwege de beperkte ruimte), heb ik uiteindelijk gekozen voor een eenvoudiger en.... goedkopere oplossing. Ik heb een speciale stekker gekocht, een aardlekstekker. De stekker komt tussen de 230 volt paal op de kampeerplek en de aansluiting in de bus te zitten. Ik heb hem

daarom op het korte snoer met de bekende blauwe CEE stekker gemonteerd. Die kabel verbindt de haspel, die aan de paal gekoppeld is, met de aansluiting in de bus. Een extra stukje veiligheid is altijd goed. Een van de uitgangspunten met onze bus is, dat we benodigdheden niet vast in / aan de bus bevestigen. Losse delen kunnen eenvoudiger vervangen en later ook weer apart verkocht worden.

Verstralers in de bumper

Voor nog geen kwart van de nieuwprijs heb ik vorige week een set splinternieuwe, originele Fiat Ducato 230 verstralers gekocht. Leuk dat men oude voorraden zo opruimt. Vanmorgen ben ik naar de loods gereden, om de set te monteren. Dankzij YouTube wist ik te achterhalen waar de lampen geplaatst moesten worden. Het verwijderen van de bumper was niet zoveel werk. In de wielkasten moesten de kunststof spatschermen verwijderd worden. Daar achter bevinden zich de extra steunen van de bumper, waarvan ik er een laatst vernieuwd heb. De ander bleek nog een vrij goede staat. Al heeft ie wel een aai met wat schuurpapier en wat antiroest-lak nodig.
Bij de motorkap moest ik de lange smalle afdekplaat verwijderen. Toen werden de drie bevestigingspunten aan de bovenkant van de bumper zichtbaar. De drie moeren gingen er vlot vanaf. Als laatste moest ik links en rechts onderin een grote bout verwijderen. Ze bevinden zich in afgedopte gaten. Ook die gingen vrij gemakkelijk los. Ja, met zo'n oude bus weet je maar nooit. Helemaal niet omdat ie uit spaghettiland afkomstig is, de zetel van de roestduivel.
Toen ik de bumper eraf had getild, zag ik rechts onderin, bij een chassisbalk een roestbruin kleurtje. Ik dacht direct : Aanvallûh! Al met al ben ik wel zo'n 2,5 uur met het ontroesten en herstellen bezig geweest. De plek is beschadigd geraakt door accuzuur. Ik was daar al bang voor toen we de bus hadden gekocht en ik de accu verwijderd had. Toen zag ik een lekspoor lopen van de accubak naar beneden. Ik ben toch blij dat ik die bumper verwijderd heb. Ik heb de boel keurig hersteld.
Pas na het middaguur begon ik met de verstralers. Omdat ik links en rechts een loos stekkertje had zien hangen met dezelfde vorm als die aan de lampen, besloot ik eerst de set uit te proberen. Lamp verbonden, motor gestart, mistlampschakelaar ingedrukt, maar geen licht aan de voorzijde. Wel achter. Toen in combinatie met stads-, dim- en grootlicht geprobeerd, ook geen licht voor. Wat bleek? Er zat nog geen lampje in! Haha! Die Willem! Gelukkig is de autozaak daar om de hoek. Maar na montage van de lampjes deden ze het nog steeds niet. In het instructieboekje zag ik dat er een aparte schakelaar voor gebruikt wordt. Ja Willem, niet eerst doen en dan pas lezen! Dus kon ik de set niet verder testen. Dan maar de openingen in de bumper zagen. Wat denk je? Die spaghettidraaiers hadden aan de binnenkant van de bumper de ruimte al gemarkeerd! Handig! Hoewel, ze waren wel héél erg groot afgemeten. Ik heb ze kleiner afgetekend en ben toen met de decoupeerzaag in de aanval gegaan. Ik moest tijdens het plaatsen van de set wel even goochelen met de bijgeleverde steuntjes. Maar na wat gepuzzel heb ik beide verstralers mooi in de bumper weten te monteren.
Morgen maak ik de bedrading gereed, zodat ik later het relais en de schakelaar kan monteren (als dat nodig is). Tenzij er al een standaardaansluiting voor is in de bus. Dan hoef ik enkel een schakelaar te scoren en de stekker (als ie onder het dashboard aanwezig is) erin te proppen. De bus krijgt dan weer zijn neus terug.

13 auto's

Als ik tijdens een gesprek een zwaar irrelevante vraag of dito antwoord kreeg, dan reageerde ik wat verveeld : "Er staan 13 auto's op de parkeerplaats." In alle gevallen werd mij dan gevraagd waarom ik dat zei. Dan lichtte ik toe dat mijn antwoord net zoals dat van mijn gesprekspartner nergens op sloeg. Soms werd er gelachen. Heel soms. Volgens mij zei niemand dat ik gelijk had.

Auto's zijn een stuk veiliger geworden. Niet alleen voor de inzittenden, ook voor andere weggebruikers in geval van een aanrijding. Wat denk je? Gaan op een zeker moment mensen zo'n bull bar op hun auto monteren! Dag kreukelzone en zachte stootbumper. En dat mag dan zomaar. Raar hoor. Al geef ik direct toe, sommige weggebruikers gedragen zich als wilde beesten, zitten te pielen met hun telefoon of zijn stierlijk vervelend. Deze week hoop ik een begin te maken met het monteren van verstralers op de bus. Het zijn speciale Fiat Ducato accessoires en vallen weg in de bumper. Daarvoor moet ik wel dat flinke stootblok eerst verwijderen.

Vlinder opgeknapt -2-

Vandaag heb ik het gerepareerde verlengsnoer teruggebracht. Mevrouw vroeg mij naar de kosten. Ik heb er een nieuwe contrastekker opgezet. Ik wilde zeggen : "Vijf euro, maar je mag me ook in natura betalen." Gelukkig kon ik me nog net inhouden. Dat laatste zou verkeerd opgevat kunnen worden, want ik bedoelde dus in de vorm van kroketten (natuurlijk!). Dus het werd geld. Hier hangt nog een vlinder aan de muur. Ook al ruim 5 jaar en onder de overkapping en onder de roest. Origineel was ie voorzien van een zwarte laklaag. Maar die was grotendeels eraf gebladderd.
Dit keer heb ik wat oud spuitbusjes met lak opgezocht. Ik wilde een fleuriger kleurstelling maken. Zeg maar zo bijzonder, dat een verzamelaar met dikke brillenglazen en een vangnetje onze tuin binnensluipt. Haha.
Het schuren viel dit keer mee.Met wat restanten lak in spuitbusjes en een potje heb ik het beestje wat kleur gegeven. Ach, het staat leuker dan dat saaie roestbruin met zwart.

Afdwalen

Zo noem ik het maar. Op mijn berichtje over het ombouwen van de Senseo, kreeg ik veel commentaar. Niet alleen vanwege de technische oplossing, die de meesten handig en goedkoop vonden. Natuurlijk waren er ook mensen die hun afkeuring uitspraken over het gebruik van de Senseo als apparaat en de koffiepads. Als analist kreeg ik tijdens onderzoeken ook vaak irrelevante opmerkingen. Ze waren niet relevant voor het onderwerp dat ik met hen besprak. Het was wel het enige wat ze te berde konden brengen.
Wat de Senseo aanpassing betreft : Voordat ik er erg in zou hebben zouden we het over de koffieplantages in Zuid Amerika en/of Indonesië gehad hebben. Om vervolgens in de prut te belanden van de erbarmelijke arbeiders. Of dat ik via de winkels van Aldi en Lidle in 'die Joden' in plaats van diode terecht zou komen. Anderen zagen het niet zitten om al die apparaten in hun camper uit elkaar te halen. Bij ons is het slechts één apparaat en dat duurde nog geen kwartier inclusief het aanpassen. Wij zijn niet zo luxe uitgerust.
Iemand schreef dat de Senseo voor op de camping bedoeld was en niet voor in de bus, zoals ik schreef. Oké. Wij rekenen een koffieapparaat tot de standaard uitrusting van de bus en die bevindt zich in de bus en niet op een camping. Het is muggenziften, maar ook daar ben ik mee bekend.
Ik ben gewend vooraf eerst een analyse te doen. Ik doe meestal nooit zomaar wat. Het grappige is dat al die wat vreemd reagerende mensen onze situatie en wensen/eisen niet eens kennen en toch hun reactie geven. Zo stelt iemand dat ik mijn hh accu naar de knoppen help met die Senseo. Hij weet niet dat we hem enkel gebruiken als we op onze verblijfplaats staan; aan de 230 volt paal dus. Haha! Trouwens, onze omvormer heeft veel te weinig capaciteit voor een Senseo. Kortom, veel reacties komen mij over als een soort van kinnesinne, verveling, frustraties en/of korte lontjes. Misschien ook vanwege slecht begrijpend lezen. Maar vooral uit onwetendheid met betrekking tot onze manier van kamperen. Het zal allemaal wel. Toch handig dat ik tijdens mijn werk ook als praatpaal, piespaal, sociaal werker, psycholoog, psychiater, relatietherapeut enz. gefungeerd hebt. Zelfs de hondentrainingen bewezen hun nut. Haha!

Zwemmen

Op het gebied van waterrecreatie wordt niet bepaald een allesomvattend plan / beleid gevoerd. Recent werden borden geplaatst bij de haven, met een zwemverbod. Ergens begrijpelijk, maar ook weer niet. In die haven is genoeg ruimte voor de zwemliefhebbers uit Dronten. Dronten is toch zeker geen Rotterdam? Een lijn met boeien zou een oplossing kunnen zijn, maar dat ziet de gemeente niet zitten. Een voorziening aan de kant van het politiebureau zou ook nog kunnen. Er is ruimte genoeg. Zo'n voorziening lijkt me ook aantrekkelijk voor de bewoners van de nieuwe woningen.
Wat de verwijzing naar de stranden betreft : waar bevinden die zich? Niet bepaald op loop of fietsafstand voor de jeugd. Komt bij, dat men overweegt de stranden die niet goed onderhouden worden te sluiten.

Even oversteken aub

's Morgens zie ik geregeld iemand met twee grote honden lopen. Ik schat dat hij hemelsbreed zo'n 150 meter loopt. Dan loopt hij een gazon op en drentelt daar net zo lang rond, totdat de beide honden een grote boodschap gedaan hebben. De poep ruimt meneer niet op. Nee, hij maakt rechtsomkeer en gaat huiswaarts. Erg jammer, want als meneer na zo'n 100 meter van zijn huis even de weg oversteekt, dan bevindt hij zich in het Dorpsbos. Daar mogen honden niet alleen loslopen, maar ook opruimplichtvrij hun behoefte doen. Waarom ik er niets van zeg? Die tijd heb ik gehad. En ik heb geen zin om door een kerel en twee honden aangevallen te worden.

Wat een Perfect cover!

Ik bevind me nog steeds in de Filipijnen, waar ik op zoek ben naar zangtalent. Dit duo vind ik ook mooi zingen. Met enkel een gitaar als begeleiding, zonder afleidende zaken als piercings, paars haar, tatoeages en/of diepe decolleté. Zuiver zingen dus :

Vlinder opgeknapt

Het blikken beestje hangt hier al zo'n 5 jaar aan de buitenmuur. Weliswaar onder de overkapping, maar toch. Het was inmiddels van een crème kleur veranderd in roestbruin met crème. Het zag er gehavend uit. Alsof Tom hem te grazen had genomen.
Ik besloot het stuk blik wat op te knappen, maar ik knapte na een half uurtje af op het borstel- en schuurwerk. Er zit veel reliëf op en onhandige gaten. Komt bij dat het materiaal erg dun is. Ik had geen verfoplosser in het schuurtje liggen. Dus besloot ik het in de roestomvormer / primer te zetten en vervolgens met witte lak te kwasten. Toen ik het gevleugelde bleekscheetje zag liggen, heb ik het wat meer kleur gegeven : met zwart! Dat zwarte samen met het wit ziet er nog niet eens zo raar uit. Ik had nog andere restanten verf, maar die vond ik niet zo passen bij het beestje (zei de kleurendove cultuurbarbaar).
Ik heb het na droging dit keer aan de buitenkant van de overkapping opgehangen. Gezien de dikke laag verf zou ie nu nog 10 jaar mee kunnen. Tenzij ie eerder wegvliegt of gejat wordt. Je weet tegenwoordig maar nooit. Ze kunnen alles gebruiken.

Zonde van de bomen

Laatst had ik een fotoposter samengesteld en laten afdrukken. Bij de levering zouden zich ook twee strippen bevinden om de poster op te hangen. Maar die was men bij het verzenden vergeten erbij te doen. Na reclameren kreeg ik ze alsnog. Beide zaten in een flinke kartonnen koker. Ik vond het niet alleen overdreven, maar ook zonde. De strippen hadden gewoon zonder koker in de winkel, waar ik ze moest ophalen, afgeleverd kunnen worden.
Zelf heb ik ook zo mijn twijfels als ik iets via het internet koop. Vanwege de verpakkingen. Vandaag kreeg ik een behoorlijke doos met wat klein spul op de bodem. De rest van de ruimte was opgevuld met piepschuim vlokken en pakpapier. Een doosje te grootte van een derde van deze doos was voldoende geweest. Zou toch weer wat bomen schelen? Nee, dit soort artikelen zijn hier niet in een winkel te koop. Misschien als het apart besteld wordt. Eerlijk gezegd heb ik er niet naar geïnformeerd. Voor een volgende keer dan maar.

Senseo van 1500 naar 750 watt

voorzichtig gesloopt

Omdat we toch heel graag de oploskoffie wilden vervangen door het gebruik van een Senseo apparaat, heb ik het vermogen afgeknepen met een diode. Het gevolg van de ingreep is, dat het aantal watt gehalveerd is tot 750. We hoeven nu niet meer bang te zijn dat op een camping de stoppen eruit vliegen, omdat een stel mafkezen een zwaar apparaat gaan gebruiken. We hebben al eerder meegemaakt dat mensen met een caravan niet alleen een Senseo, maar ook een frituurpan(!) en een magnetron in gebruik hadden. Slechts héééél kort, want toen moest de beheerder de elektrische boel weer op gang brengen.

diode geplaatst

Ik wilde het klusje eerst uitbesteden, maar naast de verzendkosten kostte het aanpassen €50,=. Ik vond het nogal veel, vooral omdat zo'n (Conrad) diode slechts €0,20 kost. Er zijn ook winkels waar men een Senseo-diode verkoopt. Die kost dan wel €30,=. What's in a name?
Het kwam erop aan een (zwart in dit geval) draad van het verwarmingselement door te knippen en vervolgens de 20 cent diode er tussen te solderen. De - kant (wit) van de diode moet aan de kant van het verwarminselement komen. De plus (rood) aan de kant van de voeding. Zie foto. Vooraf twee stukjes krimpkous over de draden geschoven. Uiteraard na solderen voorzien van de nodige isolatie. Ik heb maar eerst even proefgedraaid. Na

dat succes heb ik het geheel afgerond. Ik denk dat het openen van de Senseo aan de achterzijde het meeste werk was. Wat een gemier! De diodes heb ik bij Conrad gekocht. Je krijgt gelijk 5 stuks. Vooraf heb ik alles bekeken en beluisterd op het roemruchte YouTube. Ik heb geen schakelaar ingezet, want de Senseo blijft enkel in de bus in gebruik. Het enige punt is, dat het zetten van koffie nu bijna 2 minuten duurt. Da's langer dan normaal, maar we zijn toch zeker lekker op vakantie? Handig hoor die videootjes!

Vreemde bijwerkingen

Vanmorgen dacht ik : "Kom ik zal mijn pijnlijke schouder eens insmeren met die nieuwe balsem. Wat denk je? Toen ik daarna Fenna ging uitlaten, kreeg ik rare neigingen om over hekjes te springen en weer thuis had ik trek in havermout. Die verschijnselen staan niet in de bijsluiter vermeld. Gelukkig grinnik ik nog steeds.

Helikopter NH90

Veel aandacht voor de crash van het NH90 toestel. Weinig aandacht voor de crash van twee zweefvliegtuigen, waarbij ook twee slachtoffers vielen te betreuren.
Geen Amerikaans maar Europees toestel, dat was de insteek toen op initiatief van Duitsland eind vorige eeuw nieuwe heli's aangeschaft moesten worden. Men besloot tot het oprichten van NHIndustries een joint venture van Franse, Duitse, Italiaanse en Nederlandse luchtvaartbedrijven. Het ontwerp van de NH90 stamt uit de jaren 90. In de eerste fase was ook het VK betrokken, maar dat land trok zich al vrij snel terug. Het voor maritieme doeleinden bedoelde toestel werd operationeel vanaf 2007 en kostte 50 miljoen per stuk. Al snel deden zich problemen voor, die zich opstapelden vanwege o.a. gebrek aan onderdelen. In 2014 hield Duitsland alle toestellen aan de grond vanwege ernstige technische problemen (met name veel roestvorming door zeewater; opvallend voor nota bene een maritiem toestel), waaronder een ontploffende motor. Er zijn toen verbeteringen aangebracht. Met het toestel mag niet langer dan een uur gevlogen worden vanwege de grote kans op gehoorschade bij de inzittenden.
Andere afnemers (o.a. België, Zweden, Australië, Noorwegen) houden de NH90 aan de grond vanwege de vele technische gebreken, gebrek aan onderdelen en de zeer hoge kosten. Men vindt het jaren 90 concept sterk verouderd, onderhoudsgevoelig en ongeschikt voor de taakstelling.
Al in 2014 waren in ons land de mankementen bekend en kostten ze Defensie toen al meer dan €100 miljoen. Voornamelijk vanwege corrosie en slijtage (onderdelen nauwelijks verkrijgbaar). De reddingspogingen vind ik niet bepaald professioneel. Slechts vier ballonnen waarvan er twee kapot gaan. Een toestel dat in het water drijft weegt aanzienlijk minder en had naar ondieper water gesleept kunnen worden.
Wat mij betreft weer zo'n typisch 'knullig en oude meuk' gebeuren bij Defensie. Men had bij de zeer ervaren fabrikanten moeten aankloppen en er voldoende geld voor moeten uittrekken. En wat de eisen betreft : een maritiem toestel dat niet tegen zoutwater bestand is. Wat een blunder.

Brabantse buien

Is na het carnaval nu de beurt aan de kermis in Tilburg om het coronavirus vanuit Brabant te verspreiden? Als ik zo die mensenmassa's zie dan vraag ik me af wat mensen en onze 'adviseurs' bezielt. Zo'n evenement had verboden moeten worden! Zo niet, dan hadden mensen hun gezond verstand moeten gebruiken door niet te gaan. Dat de regelgeving hier en daar nogal belachelijk is, ben ik mee eens. Maar dat is geen reden om er zo mee om te gaan. Na de drugscriminaliteit gaat deze provincie ook al naam maken op het gebied van verspreiding van ziektes. Zou het soms door de worstenbroodjes komen?

Tweede generatie

Spontaan raakte ik in gesprek met iemand, die ooit als gastarbeider vanuit noord Afrika naar hier gekomen is. Naar aanleiding van het onderwerp Corona zei ik : "Het is een rare en steeds vaker nare wereld geworden." Waarop mijn gesprekspartner begon over de manier van communiceren en registreren. Het bleek dat hij net als ik liever het hedendaags nieuws en de geschiedenis objectiever gebracht zou worden. "Nederland heeft ook veel nare dingen gedaan", zei hij. Hij was wel in die zin gematigd, dat hij de zwarte bladzijden in het tijdsbeeld van de tijden waarin ze plaatsvonden plaatsten. Als gastarbeider van de eerste generatie heeft hij een bedenkelijk beeld van ons land gekregen, vertelde hij. De huisvesting en de betalingen waren slecht tot zeer slecht. En er werd op de gastarbeiders neergekeken. Hij kwam er later achter dat er weliswaar pensioenpremies werden ingehouden, maar dat van een pensioen voor hem geen sprake bleek te zijn. Daar was meneer behoorlijk boos over. In wezen is ons land volgens hem weinig veranderd. Dan, zo uit het niets maakte hij de opmerking dat het goed is dat vandaag alles wat zij tekort gekomen zijn door de volgende generaties teruggehaald wordt. "Laat ze maar merken hoe het is om kaalgeplukt te worden", zei hij met een wat verontwaardigde ondertoon. Ik schrok van die uitspraak. Helaas werd het gesprekje toen afgekapt, omdat ik op tijd de kleinkinderen moest wegbrengen. Ik had willen vragen in hoeverre zo'n reactie leidt tot een verbetering van de situatie. Maar gezien zijn emoties, leek het mij beter te stoppen. Ik ben ervan overtuigd dat zijn visie (terugpakken) polariserend werkt. Meneer woont hier in de buurt, dus zal ik hem vast nog een keer tegenkomen.

't Is mijn lijf

Een buitenlandse student was zeer verrast na een bezoek aan zijn huisarts. De student had klachten, maar na een onderzoekje adviseerde de arts nog even een week te wachten. Dat was de student niet gewend. "In ons land krijg je gelijk medicijnen mee", zei hij, "vandaar dat zoveel mensen allerlei pillen slikken en verslaafd raken."
Zelf hou ik niet zo van medicatie. Aan mijn lijf geen chemische polonaise. Ik heb zelf een paar keer ingegrepen, toen ik merkte dat de voorgeschreven medicatie geen zin had of een paardenmiddel was. Dat vonden de betrokken huisartsen niet leuk. Ik heb o.a. medicatie gekregen, omdat het de huisarts geruststelde! Ik heb ook medicatie gekregen, omdat een verzekeringsmaatschappij mijn cholesterolwaarde te hoog vond. De huisarts vond van niet. Later vond een andere huisarts weer van wel. Ik heb de dosering van die medicatie vanwege de twijfels zelf gehalveerd. Het resultaat? Een mooie (LDL) waarde. Ik reageer altijd kritisch als ik plots met een ander merk geconfronteerd wordt : "Levert dat meer provisie op?" Lullige vraag, maar de wereld en vooral ook de medische draait enkel om geld.
Met de tijd is het voorschrijven en daarmee het gebruik van medicatie toegenomen. Als ik iemand met een hele ris aan medicijnen bezig zie, dan krijg ik de neiging die met een klap van tafel te vegen en weer van voor af aan te beginnen met een diagnose. Zoveel chemicaliën slikken is toch rondweg slecht, zo niet gevaarlijk? Medicatie is voor mij louter een symptoombestrijder. Er is trouwens ook nep-medicatie. Ik mag dan een leek zijn, maar gezond boerenverstand heb ik wel. En... het is mijn lijf.

Slappe knieën

Ik glimlach maar wanneer ik bij sportwedstrijden mensen op een knie gaan zitten met een gebalde vuist omhoog. Ik vind het een belachelijk gezicht. Daarom heb ik respect voor iemand als Max Verstappen. Die liet zien geen last te hebben van slappe knieën. Veel mensen weten niet hoe het met zijn race-collega Louis Hamilton gesteld is. Of beter hoe welgesteld hij is. Dankzij al de miljoenen van 'witte' bedrijven leeft hij als een vorst in Monaco. Je denkt toch niet dat Hamilton daar in een rijtjeshuis woont en zijn belastingvoordeel gebruikt om zijn rasgenoten te helpen? Ook een black live.  Net zoals de bekende basketbal speler Le Bron. Ook hij vangt graag de vele miljoenen van de witten. En zo zijn er veel meer sportlui en beroemdheden, die anders nooit aan hun zwarte medemens denken. In ons landje zijn het bn'ers die graag via de media hun zegje doen, maar zelf geen vluchteling of arme in hun met hekken en/of muren omgeven villa hebben ondergebracht. Salonsocialisten. Als al die rijken zich echt hadden ingespannen voor anderen, had de wereld er anders uitgezien. Voor mij zijn het huichelaars, waar enkel mensen met slappe knieën gedwee achteraan kruipen. Die hebben van zichzelf blijkbaar geen mening of willen ook een graantje meepikken.
Ook binnen een groep mogen de leden er hun eigen mening op na houden. Helaas zie ik veel mensen met slappe knieën. Ik wil meer sportlui zien met lef in hun lijf. Zoals Max Verstappen en anderen. Anders vergaat het zoals in Amerika met de NFL. Die league is inmiddels veranderd in de National F*cking Lefties.

Over Holland en Nederland

Mij werd onlangs wat vragen gesteld over het verschil tussen Holland en Nederland. De vragen werden gesteld door een Amerikaanse, die ik vanwege gemeenschappelijke vrienden ken. Ze vraagt mij over typisch Europese kwesties in het algemeen en over ons land in het bijzonder. Zo heb ik haar al uitleg gegeven over ons volkslied ('jullie zijn toch geen Duitsers?') en onze nationale driekleur en het gebruik ervan ('waarom vlaggen jullie bijna nooit?') en wanneer met en zonder wimpel.
Dit keer dus vragen over Holland en The Netherlands. En.... ze hoorde iets over 'double Dutch' en vroeg of wij soms twee taalsoorten hebben. Haha! Prachtig. Haar vraag geeft aan hoe groot Amerika is. Zelf woont deze mevrouw met haar gezin in New Mexico, terwijl het touwtje springen met twee touwen meer in het noordelijk deel van haar land plaatsvindt. Het is trouwens wel leuk te horen dat ik blijkbaar meer van haar land weet dan ze verwacht had. Double Dutch kent heuse kampioenschappen en er zijn veel clubs die competities afwerken. Veel leuker dan BLM. Als ik dat zo bekijk, dan denk ik niet dat ik morgen ook een paar touwen ga kopen :

Met hoge snelheid

Gisteren reed ik een stukje achter iemand, die net als ik ook op de fiets was. Naast mij kwam opeens een elektrische step voorbij. De jongeman reed op de smalle stoep en haalde net een wandelaar in. Zonder vaart te verminderen. De wandelaar schrok natuurlijk en riep iets naar de jongen. De fietser voor mij had het gebeuren ook gevolgd, maar realiseerde zich opeens dat ie linksaf moest. Ik was hem al tot vlakbij genaderd toen hij zijn stuur omgooide en linksaf sloeg. In een flits zag ie mij en schrok zichtbaar. Ik had al geremd, dus een botsing bleef uit. Meneer bood zijn excuses aan en ik stak mijn duim op. Toen herinnerde ik me plotseling dat ik in een zelfde situaties ook bijna een botsing veroorzaakte. Hoewel ik geregeld in mijn spiegel kijk, heb ik de snelheid van een fietser ver achter mij verkeerd ingeschat. Hij zat plots naast mij. Wat bleek? Die jongen was bezorger en reed op zo'n snelle e-bike. Dat is wel even wennen, wanneer fietsers met een snelheid van rond de 40 rijden. Maar het kan nog sneller. Nota bene op het fietspad. Daar reed een zeer snelle e-bike. Meneer droeg een helm. Maar van vaart minderen wilde hij niets weten toen hij met hoge snelheid tussen een groepje oudere mensen en mij slalomde. Ik vind het maar gevaarlijk. Net zoals die vervelende wielrenners. Die doen dat ook.
Vanmorgen zag ik die jongen op zijn elektrische step weer. Hij reed met hoge snelheid over de stoep. Een dag eerder las ik 24 km/uur op de teller van Sonja's fiets, toen hij mij passeerde. De step had geen kentekenplaat.

Verlengsnoer

Als vervolg op de reparatie van de haspelkabel, kreeg ik zo'n bekend oranje verlengsnoer dat vooral voor elektrisch tuingereedschap gebruikt wordt. Daar bevond de breuk zich vlakbij de contrastekker, ook wel 'vrouwtje' genoemd. De reparatie blijft beperkt tot het solderen van de uiteinden van het draad en het monteren van een nieuwe stekker. De kabel was weliswaar gerepareerd met een kroonsteentje met tape er omheen, maar ik heb in dit geval weinig vertrouwen in het gebruik van een kroonsteentje. Vaak wordt aan zo'n kabel getrokken met alle mogelijke gevolgen van dien. Zelf gebruik ik die steentjes enkel in statische situaties, zoals voor een lamp aan een lichtpunt aan het plafond.

Dromen, denken of doen?

In die volgorde herkende ik de tekst op het kaartje van de theebuidel direct. Voor mij is het niet een van de drie, maar allemaal. Ik 'droom' van iets wat ik zou willen, dan denk ik na over de haalbaarheid en als het kan doe ik het. Ik kan me daarom niet iets heugen waar ik spijt van heb. Ik heb geen 'dromen'. Laatst zei iemand dat mensen die geen spijt hebben, helden zijn. Toen ik om uitleg vroeg zei ie, dat die mensen doen waar ze van dromen. Dat klopt wat mij betreft.
Ik ben ook wel een denker. Altijd al geweest. Observeren en nadenken over datgene wat ik gezien en/of gehoord heb en er van leren. En wat het doen betreft : ik kan niet stilzitten.

Kabelhaspel

oeps!

Solderen is altijd leuk. Mits je het juiste gereedschap ervoor hebt.
Voor een bewoonster heb ik haar kabelhaspel weer bruikbaar gemaakt. De kabel was finaal doorgesneden. Niet ergens aan het begin, zodat ik enkel een stekker hoefde te plaatsen. Nee, de kabel was al een flink eind afgerold toen het knipongeluk plaatsvond. Ik heb de bedrading (drie stuks) blootgelegd en wat gestript. Voordat ik ben gaan solderen heb ik eerst wat krimpkousen aangebracht. Voor elke draad een en een grotere voor het snoer als geheel. Tijdens het solderen was het wel zaak de krimpkous koel te houden om te vroeg krimpen te voorkomen. Na het solderen heb ik de

krimpkousen over het soldeerwerk geschoven en met een gasaansteker verhit, zodat ze hun naam eer aan konden doen. Als laatste heb ik de kous van de buitenkabel over het geheel heen geschoven en verhit. De kabelhaspel heb ik nog even getest en, als zijnde goedgekeurd, opgerold.

Hulp bij frauderen

Je kent het vast wel, iemand anders tekent voor jou de presentielijst. Zo kan je fijn een vergoeding krijgen, terwijl je helemaal niet present geweest bent. Een veel voorkomend verschijnsel bij o.a. het Europees Parlement. De procedure rond taalles gegeven aan nieuwkomers (asielzoekers, vluchtelingen) kent ook zo'n verschijnsel. Als ze zich voor de les melden krijgen ze hun reiskosten vergoed. Wat denk je? Staan daar mannen die beweren dat hun vrouw ook mee is en voor die 'onzichtbare' vrouwen ook een vergoeding willen en krijgen. De betreffende administrateur werkt daaraan dus gewoon mee. De mannen gingen niet eens naar de taalles. Die gingen weer weg. Ze kwamen blijkbaar even winkelen, met een reisvergoeding. Zonder hun vrouwen.
Weer een voorbeeld van hoe vrijblijvend het allemaal is. En vooral hoe die mensen door anderen geholpen worden met frauderen. Ik denk dan maar : daar gaat ons belastinggeld! Kom op zeg, dat mag toch allemaal niet? Men zou hen ook pas een vergoeding kunnen geven nà het volgen van de les. Gewoon even het gezonde verstand gebruiken, mensen.

Wat een combi!

Vanmiddag gingen de dames naar een tuincentrum. In Elburg. En op de fiets. Dat kwam mooi uit, want ik had Sonja tevoren verteld over mijn stokroos-idee. Ik geef toe, ik ben wat laat. Maar ik ben een laatbloeier, dus was ik in mijn gewone doen en laten. Mijn hoop was gevestigd op de plant en dus geen zaadjes.
In de middag kwam ze terug met.....plantjes. "Er waren er nog maar twee", vertelde ze. Wat denk je? Een zwarte en een licht gele. Willem en Sonja. Haha! Alsof de duvel ermee speelt. Zelf geloof ik dan meer in zijn tegenpool : Jeetje, wat fijn! De zwarte variant wordt maximaal 2 meter hoog. De limoen gele 1 meter. Ik heb de gele bij het schuurtje geplant. Tegen de muur, in de zon. Want een zonnige plek hebben ze nodig. Voor het overige weinig eisen met betrekking tot de grond. Het zijn blijkbaar alleseters net als wij. De zwarte heb ik in de hoek gezet. Haha! Nee, niet racistisch bedoeld en ook geen sprake van discriminatie. Om dat voor elkaar te krijgen moest ik wel twee halve tegels verwijderen. Dus ben ik nu een wat minder erge tegelterrorist.
Ik hoop dat ze beide goed zullen aanslaan. Die in de hoek heb ik wat afgeschermd. Om te voorkomen dat straks honden tegen die zwarte staan te zeiken. Dat hoekje is nogal aantrekkelijk voor reuen. De plantjes zijn trouwens geen jaarlingen maar vaste planten. We zijn benieuwd.