Dat ook weer niet, maar wel wat buiten adem. Gisteren en vanmorgen ben ik na lange tijd (keelontsteking) weer eens op die schitterende fiets van mij gestapt. Er stond een behoorlijk wind, dus ik moest flink aanzetten. Na een paar honderd meter begonnen mijn longen te prikkelen en leek het alsof ik al 100 km in de benen had. O, wat erg! Dat mijn conditie zo snel terugloopt bedoel ik. Gistermiddag had ik daar ook al last van. Maar ja, je moet je niet direct uit het veld laten slaan. Ook al is dat de gemakkelijkste manier om aan een uitdaging te ontkomen. Dus toch maar weer op de tweewieler gestapt, want ik wil per se in beweging blijven. In de frisse (voor zover daar sprake van is) buitenlucht.
 |
| graag! |
Fietsend door het centrum naderde ik een zebrapad. Ik zag een oudere vrouw (een leeftijdgenote dus) aanstalten maken over te steken. Ik minderde vaart en stopte. Ze keek me aan en gebaarde dat ik door moest rijden. "U was er eerder dan ik", zei ze lachend. Ik ging er direct vanuit dat ze het niet over onze leeftijden had, maar over het zebrapad. Ik heb haar uitgelegd, dat volgens de regels ik behoor te stoppen wanneer voetgangers bij een zebrapad aankomen en de intentie hebben over te steken. Nou, die regel was haar geheel onbekend. Ze stak alsnog over.
Ik was inmiddels weer wat op adem gekomen en vervolgde tegen de wind in mijn weg richting de loods. Daar aangekomen heb ik al recupererend wat oud ijzer staan scheiden. Toen die klus gedaan was, heb ik mijn fiets achterin de camper gedaan en ben op een voor mij luxe manier weer naar huis gereden. Fluitend.
