Vanmorgen, toen Fenna mij net was gaan uitlaten, zag ik iemand naast een auto staan. De vrouw leek iets te zoeken onder het stuur. Toen ik haar groette, zei ze dat ze de motorkap van haar auto wilde openen, maar de hendel niet kon vinden.
Ik ging voor haar door / op de knieën en keek onder het dashboard. Ik zag daar geen trekmechanisme of hendel. Toen wierp ik een blik tegen de zijkant, de binnenkant van de linker wielkast. En ja hoor, daar zat een klein hendel. In dezelfde kleur als de rest van het interieur, dus bijna onzichtbaar. Ik trok eraan en ik hoorde de motorkap opengaan. Mevrouw dacht dat hiermee het probleem opgelost was. Ik niet. Daarom vroeg ik haar de kap te openen. Ze had dat niet eerder gedaan bij haar nieuwe auto. En dus lukte het haar niet. Ik nam het zoeken over en gleed met mijn hand over de rand van de motorruimte, met mijn vingers naar binnen gebogen. Opeens voelde ik een obstakel. Toen ik daar tegenaan duwde bewoog het naar links. Dat was dus de extra vergrendeling. Ter afsluiting heb ik haar zelf de motorkap vanuit een gesloten toestand laten openen. Oefening baart kunst. Terwijl wij onze weg voort zetten, ging zij het reservoir van de ruitenwissersproeier bijvullen. In het goede tankje, want dat heeft ze zelf aangewezen.