In het Nieuwsblad van het Noorden las ik een opvallend artikel over een rechtszaak tegen een paar militairen. Ik heb veel geintjes, grappen en grollen meegemaakt tijdens mijn diensttijd. Maar in geen van die gevallen werd met het leven van een collega gespeeld. Oké, soms dreigde het uit de hand te lopen. Maar dan grepen we in. We beschermden elkaar, want we waren van elkaar afhankelijk.Onder bedwelming van alcohol (toen was van drugsgebruik in het leger nauwelijks sprake), deden sommigen weliswaar rare, maar geen levensgevaarlijke dingen. Het lijkt erop alsof door gebrek aan personeel Defensie de wervings- en selectie-lat aanzienlijk lager gelegd heeft. Aan de andere kant is het tegenwoordig zo, dat vernielingen, mishandelingen, brandstichtingen enzovoort ook onder kattenkwaad valt. Althans, dat beweren veel aso's.