Als regel hanteren we al zo'n 40 jaar, dat de hond meegaat op vakantie. Helaas kan dat niet altijd. We hebben een paar keer een vliegvakantie gehouden, waaronder twee van de zaak. En we hebben een keer een bruiloft bijgewoond. We hadden voor de honden een oppas geregeld. Een keer heeft een hond bij mijn ouders gelogeerd, omdat mijn pa dat leuk vond. Voor de bruiloft hebben we de honden, een bouvier en een bobtail, een nachtje in een pension laten verblijven. De bobtail vond het een feest, de bouvier had heimwee. Dus dat deden we niet meer. Nooit meer. Het gaat niet zozeer om de verzorging en aandacht in zo'n pension, maar meer om de binding die de hond met zijn bazen heeft.
Al onze honden waren / zijn het campingleven gewend. Ze liggen rustig aan de riem of achter een omheining van een gespannen net. Geen geblaf of rukken aan de riem of geknaag. Een keer is een riem doorgebeten. Dat heeft die Friese teef gedaan toen we in Roemenië waren. We bekeken toen een tandartsenpraktijk en Fenna moest even buiten blijven. Maar dat zag de Friezin niet zitten. Logisch, we waren uit beeld en ze bevond zich op vreemd terrein.
