Op Curaçao hadden wij onder het huis een bassin, waar regenwater in opgevangen werd. De meeste huizen hadden zo'n bassin. Dat opgeslagen water werd gebruikt voor de planten, het voorspoelen van de vuile was en het wassen van de kever. Bij ons tweede huis stond een windmolen in de tuin, die grondwater pompte, dat verzameld werd in een groot vat. Ik heb het over de jaren 60 van de vorige eeuw. Er werd en wordt op dat eiland serieus aandacht besteed aan het gebruik van water.
Wij hadden ooit een prins, die zich met Watermanagement ging bezighouden. Een fraaie naam voor... tja voor wat eigenlijk? Vanmorgen las ik een bericht op Teletekst, waarin een aantal drinkwaterbedrijven haar verbruikers oproept vooral zuinig te zijn met drinkwater; vanwege de droogte. Watermanagement in een nat kikkerland, waar men middels dijken en pompen de voeten tracht droog te houden. In een landje waar na een paar weken zonder regen het effect hetzelfde is als na een sneeuwbui in de winter : paniek! Het landje waar we onze tuin niet meer mogen bestraten, zodat het regenwater de grond in kan verdwijnen. Regenwater, dat we zo broodnodig hebben om structureel zuiniger met drinkwater om te kunnen gaan. We doen er bijna niets mee. Drinkwater is immers spotgoedkoop. Gezuiverd water waarmee we het toilet doorspoelen. Het land waar veel wasstraten en wasinrichtingen waar vuil materiaal wordt gereinigd en brandkranen aangesloten zijn op het drinkwatersysteem.
Watermanagement, er is nog heel veel te doen. Oproepen tot een zuiniger verbruik is het paard achter de wagen spannen. De drinkwaterbedrijven zouden er goed aan doen met oplossingen te komen, die het de verbruiker gemakkelijk en aantrekkelijk maken, om meer met regenwater te doen.