Het is maandag. De vrolijke gezichten die ik vanmorgen ben tegengekomen waren die van gepensioneerden. Zelfs de hardlopers die Fenna en ik tegenkwamen, keken chagrijnig. Sporten is gezond. Zeggen ze.
De brutalen hebben de halve wereld. Dus heb ik iemand die ik op het www tegenkwam en wiens naam mij bekend voorkwam een vraag voorgelegd. De bekendheid dateert uit de jaren 50. Ja, weer zo'n oude herinnering. En weer had ik het niet mis. Ik had het vermoeden, dat de persoon in kwestie iets van doen heeft gehad met het Chinees restaurant waar mijn oma gewerkt heeft. Dat was dus ook zo. De opa van deze persoon heeft nog in de keuken gestaan met mijn oma. Hij was toen nog jong. De opa vertelde dat oma zich vooral bezig heeft gehouden met het maken van loempia's. Ik vond mijn oma altijd zo lekker ruiken naar die keuken. De heerlijke geur zat vooral in haar haar, dat ze in een knotje op haar hoofd had gebonden. Soms kwam ze na het werk direct naar de Resedastraat 74a voor een praatje en een kopje koffie. Ze zat meestal links bij het raam. Ik zie haar daar zo zitten op haar vaste plekje. Op deze foto met mijn broertje David (met speelgoed geweertje) op haar schoot.