Met een hoger doel tussen mijn oren lukt het me aanzienlijk beter drempels te nemen en/of angsten te overwinnen. Dat is inmiddels duidelijk. Om die reden heb ik mijn reis naar Curaçao kunnen maken. Het hogere doel was mijn missie, de belofte die ik ooit gedaan heb.Dus stond ik in de drukte op Schiphol om voetje voor voetje de diverse controles te ondergaan. Daarna relatief dicht opeen zo'n 9 uur in een vol vliegtuig. Vaak claustrofobisch en benauwd, maar dat hogere doel sleepte me er doorheen. Net zoals op Hato en later in het verkeer in die toch vreemde en drukke omgeving, op weg naar de speciale plekjes met mooie herinneringen op dat eiland.
Op de terugreis overheerste de euforie. Het gevoel van een overwinning. Niet alleen op mezelf, maar vooral omdat mijn lang gekoesterde wens in vervulling was gegaan. De aanhouder wint nog steeds. Het waren heel wat paniekaanvallen, met ademnood, zweetpartijen en hartkloppingen, maar ik heb ze allemaal kunnen weerstaan. Dankzij dat hogere doel. Of werd ik gedragen en voortgesleept door de onzichtbare zes die mij al die tijd gezelschap hielden? Het zou zomaar kunnen. Wie zal het zeggen.