In Humanistische sfeer

Zoals bekend ben ik tamelijk gelovig opgevoed. Eerst in Sinterklaas, later in God. Als kind genoot ik van de verhalen uit de Bijbel. Het genieten ebde met de jaren weg en maakte steeds meer plaats voor een afkeer. Ik voelde me in een keurslijf geplaatst, met weinig ruimte voor andere dan de voorgeschreven bewegingen. Op de HBS leerde ik tijdens het vak Godsdienst andere geloven kennen. Ik realiseerde me toen, dat al die geloven een en dezelfde basis hadden : liefde in combinatie met iets Almachtig. Op een gegeven moment ben ik uit dat alsmaar knellende keurslijf gestapt en ben op zoek gegaan naar een meer persoonlijke beleving van het geloof. Ik kwam uiteindelijk in een soort van humanistische sfeer terecht. Een soort universeel geloof. Daarin ben ik blijven hangen, omdat die sfeer mij het beste bevalt.