Op de heenreis zat ik naast een meneer, die voorheen arts is geweest. We spraken niet alleen over muziek (hij was iets minder jong dan ik), maar ook over onze levenservaringen. Het contact leverde interessante gesprekken op. Ik heb er maar een beetje van onthouden, want eenmaal in het hotel aangekomen was ik al weer veel van die onderwerpen kwijt.
Wat mij het meeste boeide was, toen hij vertelde over zijn ziekte.
Hij kwam een keer thuis na een zeer lange afwezigheid en begon een paar dagen later klachten te krijgen. Hij voelde zich zwak, duizelig en kreeg later koorts. Na onderzoek bleek, dat hij de veteranenziekte had opgelopen. Na thuiskomst had hij de tuin besproeid met een lange tuinslang, waar blijkbaar al die tijd water in heeft gezeten. Hij is een paar keer door de nevels gelopen, 'om lekker af te koelen' zo zei hij.
Het ging zo snel bergafwaarts met hem, dat hij in coma raakte. Die toestand duurde zo'n 6 weken. Toen hij weer bij bewustzijn kwam, trof hij een zwaar getraumatiseerde familie- en vriendenkring aan. Hij heeft heel lang een schuldgevoel gekend, terwijl hij zelf niets van die periode heeft meegekregen. Er is een stel dat nog steeds boos op hem is. Dat heeft een keer gezegd : "Je weet niet wat je ons aangedaan hebt."
