Op een sociaal medium kwam ik een mij bekende naam tegen. Het betrof een familie in de Resedastraat, waarvan twee van de jongens met ons bevriend waren. Toen ik die naam zag, dook gelijk een levensechte tekening van de kop van een Duitse herder voor mij op. Die tekening hing bij hen in de huiskamer en was door een van de jongens gemaakt. Ik besloot te reageren met de vraag of hij soms familie was van die familie Van W.. Ik kreeg dit keer vrij snel een bevestigend antwoord. Zijn vader, Paul, bleek een van onze jeugdvrienden te zijn. Zijn broers heten Wim en Kees. Wim was de oudste. Kees was jonger dan Paul. Van Pauls hand was de tekening die ik me herinnerde. Hij woont in het ouderlijk huis, tekent nog steeds en houdt nog steeds dieren. Leuk! Ik vertelde over mijn herinneringen en beschreef vrij gedetailleerd hun achtertuin eruit zag.
Hun ouders reden in een Morris Minor, een grijze. In die tijd, de jaren 50, een opvallend voertuig, want in de rest van de straat was toen nog nauwelijks een auto te bekennen. Net als in de Koningstraat, waar alleen Fokkema (rijles en taxi) en een ander gezin een auto hadden.
De heer des huizes was vrachtwagenchauffeur. We leerden daar veel over vogels. Maar ook andere dieren, zoals insecten en reptielen kwamen voorbij. Kees verzamelde vogeleieren. We kregen de strenge instructie, dat we enkel uit een nest met meer dan 3 eieren er eentje mochten pakken. Achteraf gezien een bijzonder mooi uitgangspunt van zo'n jong iemand. Paul kon vrij goed voetballen en speelde later bij RCL.
De kleinzoon waarmee ik contact had stelde me nog gerust, toen ik mijn herinneringen met hem deelde : "Aan uw geheugen mankeert niets!"