Naar de St. Michielsbaai

Omdat in de huurauto geen navigatie aanwezig was, werd ons geadviseerd een App te gebruiken. Zelf had ik in mijn grijze koppie de te rijden route geprobeerd op te slaan. Van 55 jaar geleden wist ik in grote lijnen de weg nog wel. Via Rio Canario, dan naar Julianadorp en vervolgens op de T splitsing van de (oude) weg naar Westpunt linksaf naar St Michiel. De App wees ons een andere route, die ons tot in de lokale koenoekoe leidde. Foute boel dus. Het werd toen een extra uitdaging, waarbij ik me probeerde te houden aan de hoofdwegen van toen en nu, terwijl de App bleef jammeren dat het stuur naar links en/of rechts gedraaid moest worden. Ik besloot toen de summier aanwezige bewegwijzering (soms oude, witte anwb-borden) te volgen. Die bracht uitkomst.
Ook nu viel mij op dat er veel huizen gebouwd zijn. De weidse blik van toen over de koenoekoe is op veel locaties verdwenen. De locatie Boka Sami was ook nieuw voor mij.
Bij de baai aangekomen herkende ik de plek waar we ooit gezwommen hebben. Ik herkende ook de omringende kustlijn, met rechts een heuvel en links een klif, waar ooit zomerhuisjes stonden. In een van die huisjes hebben we de laatste nachten voor ons vertrek naar Nederland doorgebracht. Er is nu enkel een duikclub op de plaats waar ooit de Marine een klein complex had. Het zag er nogal verpauperd uit. We spraken nog even met een meneer die daar aan het zwemmen was. Hij vertelde dat na een flinke storm veel vernield was langs de baai. Vandaar de wat verpauperde aanblik van het voormalig Marine zwemcomplex.