Wat moet, dat moet

Zo ben ik nu eenmaal. Ik laat me niet snel van iets weerhouden, vooral als het om een al dan niet morele 'plicht' gaat. Ik wil de bus keurig verzorgd aan de jongelui overgeven, dus was ik in de hitte aan de slag. 's Morgens vroeg kwam er niet veel van. Tijdens de wandeling met Fenna kwam ik een bekende tegen. Iemand die ook de hond uitliet. Ze vroeg of het een beetje met mij ging in die warmte. Dus niet. Ze vertelde over haar schoonzoon, die uit Indonesië komt. Hij heeft ook erg veel moeite met dit soort temperaturen. Zo kwamen we dus al pratend (in de schaduw) in de tropen terecht. Ze vertelde dat haar man een boekje gemaakt had met de geschiedenis van hun familie, die van Java komt. Natuurlijk vertelde ik haar over mijn albums met verhaaltjes. Ze reageerde daar heel enthousiast op. Ze vond het een leuke manier om stukjes geschiedenis op te slaan voor het nageslacht. Tegen het einde van het gesprek (de beide honden lagen verveeld op de grond naar ons en elkaar te kijken) gaf ik haar nog wat tips voor haar man. Dat was naar aanleiding van haar opmerkingen over moeilijk te vinden informatie. Daarna vervolgden we elk onze weg. Zij met haar labrador en ik met een Friezin.

Ik ben na het ontbijt vlug nog het dorp ingegaan om wat boodschappen te doen. Maar ik was de warmte niet te vlug af. Toen was het koffietijd. Daarna hebben we de tuinbox leeggemaakt en heeft Sonja de fietsendrager tevoorschijn gehaald. Ik had de bus al met de stofzuiger schoongemaakt, maar na het verwijderen van alle overtollige bagage, werd hier en daar toch nog wat vuil gezien. Dus heb ik vanmiddag de stofzuiger nogmaals door de warme bus gehaald. Ik zweette peentjes. Maar ja, wat moet, dat moet. Dat is nu eenmaal mijn ding. Het oliepijl peil (zie reactie) is in orde. De motor verbruikt nauwelijks olie. Het literflaconnetje is nog voor bijna de helft vol sinds de aanschaf twee jaar geleden. De banden zijn op spanning, het reservoir van de ruitenwissersproeier is gevuld en de papieren, sleutels enz. liggen klaar. De bus is klaar voor vertrek. Ik heb daarna even mijn kop onder de koude kraan gehouden. Heerlijk!