Als het zo uitkomt doe ik gewoon even helemaal niets. Heerlijk vind ik dat. Ik voel niet de behoefte om vlug nog even wat anders te gaan doen. Dat zou zonde zijn van zo'n ledig moment. Toen ik nog werkte, deed ik dat ook. Vaak ging ik dan ergens op een bankje zitten. En anders zat ik naar buiten te staren en te dagdromen. "Ik denk even na", zei ik dan als mij gevraagd werd wat ik aan het doen ben. Er was een periode waarin ik erg veel last had van een chronische vermoeidheid. Je wilt niet weten hoe vaak ik, zittend achter mijn bureau, met mijn hoofd tegen een beeldscherm geknald ben. En hoe vaak ik gevochten heb tegen de vermoeidheid. Na zo'n 10 jaar vechten bleek het aan een bepaald medicijn te liggen. Bedankt medische wereld!
Door tijdig te genieten van de momenten van rust, heb ik veel van mijn werkzaamheden kunnen volhouden. Kijkend naar anderen, die beweren het druk te hebben, krijg ik telkens weer de indruk dat ze het helemaal niet druk hebben. Ze maken zich druk. Heel erg druk.