Het overkwam mij zaterdag twee keer : een kindje op een fietsje dat op de verkeerde weghelft terechtkwam. Het liep beide keren goed af. Gelukkig. In beide gevallen zou ik als ouder het kind niet op die manier laten fietsen. Het ene kind reed op het fietspad achter zijn ouders aan. Pa en moe reden gezellig kwebbelend voor hun koter uit, terwijl de kleine amper het stuur recht kon houden. Hij slingerde van links naar rechts afhankelijk van met welke voet hij trapte. Maar wat wil je op zo'n iel fietsje. Zo'n kind trapt zich het leplazerus. Waarschijnlijk binnen het kader van afmatten die hap. Een van de manieren van ouders om hun eigen quality time te vergroten.
Ik weet dat veel moeders ogen op hun rug hebben, maar deze moeder (pa evenmin) zag dus niet dat het jochie bijna tegen mij aanreed. Je kind voor je uit laten fietsen lijkt mij beter voor het toezicht en de veiligheid.
In de andere situatie een bijna even jong meisje ook op een eigen fietsje. Ze reed naast haar moeder op het fietspad. Aan de buitenkant, links. Toen ik het duo bijna was genaderd, maakte het meisje een zwieper naar links. Gelukkig heb ik de gewoonte vaart te minderen en mijn handen op de remhendels te houden. Nu ook, want ik had het slingeren al eerder opgemerkt. Ik remde, stuurde verder naar rechts en riep : 'Pas op!" Moeder zei boos : "Je moet wel naast me blijven fietsen!" Maar ja, weet zo'n kind veel? Ik had ook boos kunnen roepen : "Laat je kind rechts van je fietsen!" Daar waar Fenna ook altijd naast de fiets rent. Gewoon een kwestie van het boerenverstand gebruiken.