Mamma is boos. Volgens haar kindje heeft de juf het kleintje 'kutkind!' genoemd. Ze vraagt : "Wat nu?" Een psycholoog adviseert haar in gesprek te gaan met de juf en niet direct de directeur erbij te halen. Na het eerste gesprek kan een tweede gesprek komen, waarin de juf het kindje wat uitleg geeft en het haar excuses aanbiedt. Aldus het advies.
Ik heb het idee, het is zomaar een idee hoor op basis van de huidige stand van zaken rond opvoeden, dat het op die kutdag van de juf als volgt gegaan is :
"Kindje X, ga je ook even zitten?"
"Nee! Kutjuf!"
"Dat soort taal wil ik hier niet horen!"
"Stom wijf! Kutjuf! Kutjuf! Kutjuf!"
"Ga nu direct zitten, anders ga je maar op de gang staan!"
"Nee, dat wil ik niet. Kutjuf, kutjuf, kutjuf."
Juf krijgt klappen en schoppen als ze het kind met zachte drang naar de gang dirigeert. Op de gang zegt juf : "Ik wil niet dat je dat soort taal hier gebruikt. Ik zeg toch ook niet kutkind tegen jou?"
Kind gaat alsnog janken en schreeuwen. Want o wat erg, juf heeft kutkind gezegd : "Dat ga ik tegen mijn mamma zeggen!"
Arme juf. Ze zal tijdens het tweede gesprek vast gezegd hebben : "Het spijt me dat je mij kutjuf genoemd hebt." Zo, mamma en kindje weer blij.