Daar heb ik geen last van. Ik herinner me nog de invoering van het betalen met de bankpas; het pinnen. De banken en ondernemers gokten toen op impulsief koopgedrag. En die gok bleek een voltreffer te zijn. Zelf deed ik daar niet aan mee. Mijn impulsieve daden zijn op een hand te tellen. Afgezien van de situaties waarin snel handelen vereist werd, zoals bij ongevallen of het voorkomen ervan.
Mijn eerste impulsieve daad ging om een dienstverband. Ik zegde mijn baan per direct op (onder verrekening van de nog vrije dagen) en bleef de volgende dag thuis. Met gevolg dat het toen de beurt van de werkgever was om te balen. Haha. Dat ontslag nemen kon ik toen nog doen, omdat ik nog vrijgezel was. Daarna een paar aankopen gedaan, waar ik overigens geen spijt van heb gekregen. Het betrof bepaald gereedschap, dat ik al langere tijd op mijn lijstje had staan.
De laatste impulsieve daad betrof het afgeven van een belofte aan een mij dierbaar iemand in de vorm van een door mij ondertekende schuldbekentenis van zo'n € 15.000. In die tijd, ik werkte nog, al een fors bedrag. Maar ach, het was maar geld. Een daad waarover ik vooraf niet hoefde na te denken, omdat die wat mij betrof onder een spontane 'reddingsactie' viel. Later werd die 'schuld' mij kwijtgescholden, zonder dat ik een euro heb hoeven over te maken. Misschien werd ik op die manier beloond voor mijn impulsieve goede daad.