Een pup zindelijk maken

Sinds 1976 houden wij honden. De meeste zijn als pup bij ons gekomen. Net zoals later met de kinderen, is de eerste levensperiode van belang. Ook om van de vroege inspanning later veel plezier en gemak te kunnen krijgen. Zo simpel is dat.
Onze pups lieten we kennismaken met al dan niet versnipperde kranten op een plastic zeil. Daar mochten ze in huis hun behoefte op doen. Wij gingen er 's nachts niet uit, als er (even) gepiept werd. Wie daarop reageert is de klos, want de hond vertaalt dat in : "Ik piep en mijn baasje komt." Net als kinderen leren pups al op zeer jonge leeftijd.
Die kranten vormen de basis voor het zindelijk maken. Telkens als de pup neigt naar zitten, wordt ie vlug op de kranten gezet. Het is ook een kwestie van vaststellen om de hoeveel tijd de pup zijn behoefte moet

doen. Als die interval bekend is, gingen we met de pup net even voor het verstrijken van de tijd naar buiten. We leidde hem dan naar het gras of de volle grond, waar ie zijn behoefte mocht doen. Waarom gras en/of volle grond? Omdat we liever niet hebben dat de hond op straat / stoep zijn behoefte zou doen. Honden schijnen aan hun poten te voelen waar het van jongs af aan mag. Wij hebben nooit een 'stoepenschijter' gehad.
Ik weet, het kost in die eerste periode veel tijd en energie (volhouden en consequent zijn). Net zoals de rest van de opvoeding. Maar die betalen zich later meer dan dubbel en dwars uit. Net als bij de kinderen.