De kapstokken moesten op een wand met gipsplaten komen. We hadden al speciale holle wand pluggen in huis. Gelukkig kwam het met de afmetingen gunstig uit. Ik had voor acht bevestigingspunten slechts twee van die pluggen nodig. De andere bevestigingspunten vielen alle op een houten balk achter de gipsplaten. Dus daar kon ik volstaan met schroeven.
De deur bij een buurtbewoonster plaatsen was het lastigste. Mevrouw had de deur uit de scharnieren getild, maar na de herinrichting van haar huisje moest dat grote ding weer opgehangen worden.
Het betrof een dichte opdekdeur met paumelles als scharnieren, dus dat werd goed mikken geblazen. Ik deed de scharnierkant, terwijl mevrouw de deur bij de krukken optilde. De deur is een vrij brede, zodat er een rolstoel doorheen kan. Dus hij woog nogal wat. We hadden de deur in een ver geopende toestand, zodat ik net met mijn vingers tussen de deur en het kozijn kon komen. Met mijn voet onder de deur manoeuvreerde ik de scharnieren tot boven die in het kozijn zaten. Dat was nog een heel gedoe, want de deur bewoog te veel. Nee, we waren beiden nuchter hoor. Het was het gewicht. Van de deur, bedoel ik. Met mijn voet lukte het de deur stabiel te krijgen tot boven de scharnieren. Daarna heb ik mijn voet langzaam teruggetrokken, zodat de scharnieren keurig in elkaar schoven. Mijn voet dus, want mijn pantoffel zat klem onder de deur. Ondanks de zeer kleine speling lukte het me mijn pantoffel onder de deur vandaan te trekken. We slaakten beiden een diepe zucht van opluchting.