Het ging vorige week tijdens het vervangen van de gloeibougies niet helemaal goed. Aan mijn linker hand is de nagel van een vinger wat losgescheurd. Aan de zijkant. Dat kwam waarschijnlijk door het gepriegel in die kleine ruimte. Ik kwam daar pas na een paar dagen achter. Hoewel ik wat laat was, heb ik er alsnog wat trekzalf opgedaan. Maar wat later begon de plek te ontsteken. Ik heb eerst wat jodium- / betadine gebruikt, maar ook dat hielp niet. Toen schoot me opeens een herinnering te binnen. Ik heb als kind heel lang rondgelopen met een ontstoken vleeswond aan mijn been. Tijdens een potje voetbal op het gazon achter de BG Cortslaan, hapte een vriendje met zijn schoen een fraai rechthoekig stukje vlees uit mijn rechter onderbeen. Ik kon zo het witte bot zien. Oeps! Mijn vriendje had net als ik hoge Fort schoenen aan met haken om ze dicht te snoeren. Een van die haken van zijn schoen had blijkbaar honger.Die wond begon te ontsteken en flink ook. Mijn vader was in die periode vaker thuis en hij heeft een diploma als verpleegkundige. Toen hij de wond zag, nam ie meteen maatregelen. Hij zette een emmer met heet water neer, waarin hij een paar scheppen soda oploste. Ik moest met mijn been in dat hete mengsel. Dat deed ik heel geleidelijk aan, want ik wilde mijn pootje niet verbranden. Na elke keer pootje baden, strooide mijn pa er een geel poeder op om de wond te laten drogen. Het genezingsproces heeft heel lang geduurd, dat weet ik nog wel. Maar ja, wat wil je met zo'n groot gat.
Dus heet water met soda. Dat heb ik maar ook gedaan met mijn kloppende vinger. In een kopje. Ik zeg niet welk, anders kom je geen koffie meer drinken. Haha! Het vinger-bad werkte wel direct. De pijn nam af en het geklop ook. Dat ga ik dus dagelijks een paar keer doen. En zoals gewoonlijk denk ik maar zo : het is slechts tijdelijk.