Zo links en rechts zie ik mensen die hun hond op het ijs meenemen. Dat hebben wij afgelopen 40 jaar nooit gedaan. Zo'n slimme viervoeter is net niet slim genoeg om te kunnen weten wanneer het ijs dik of dun is. Met de ervaringen van dik, betrouwbaar ijs in zijn hondenkop, zal hij zich pardoes op onbetrouwbaar ijs kunnen gaan begeven. Niet doen dus.
Ondanks onze regel is het toch een keer voorgekomen, dat een van de honden opeens het ijs op rende. Daar zat een groepje meeuwen kabaal te maken bij wat brood. Terry stoof er opeens op af. Ze had dat gedrag niet eerder vertoond. We schrokken ons een hoedje, toen zij zich op het dunne ijs begaf. Ik weet nog wel dat ik terstond aan crisismanagement deed. Ik keek om me heen om te zien of er soms een reddingsboei, een ladder of iets anders in de buurt was, waarmee ik Terry uit het water zou kunnen halen. Hoewel het ijs flink kraakte en scheurde, lukte het ons om de hond weer bij ons te roepen. Zo zie je maar weer, zelfs wanneer je niet met een hond het ijs op gaat, kunnen er zich onverwachte situaties voordoen. Laat staan wanneer je een hond aanleert op het ijs te gaan.