Een Amerikaan poneerde de stelling al zou een politieman nooit vervolgd moeten worden als hij iemand anders neergeschoten had. Ik reageerde dat ik het daar niet mee eens was. En dus was ik een fascist. Ik legde toch maar even uit, dat ook politieagenten mensen zijn en dus fouten kunnen maken. En ook vooroordelen kunnen hebben of krijgen en last kunnen hebben van een humeur of stress. Daarom geeft men hier de agent liever niet op voorhand een vrijbrief of een beschermde status. Er zijn ook agenten veroordeeld wegens criminele activiteiten, dus... Mijn uitleg mocht neit baten. Ik bleef in de ogen van 'gesprekspartner' een fascist. Nee, hij heeft mij niet neergeschoten.
Ik begrijp best wel dat de situatie in de USA een andere is dan hier. Daar zijn veel meer vuurwapens in omloop en de criminelen hebben een andere mentaliteit. En toch, er is nog steeds zoiets als recht en rechtsgevoel. Onlangs is iemand neergeschoten, waarvan de agent dacht dat ie een vuurwapen had. Maar het slachtoffer had alleen een telefoon in zijn handen. Afgaande op de getoonde videobeelden was de cop tamelijk trigger-happy. Het was al vrij snel schieten geblazen. En daar willen velen graag vanaf.