 |
| afgebroken topje |
De laatste tijd moet ik de bus twee keer voorgloeien voordat ie start. Na de tweede keer start hij direct. Ik dacht weer aan de oude gloeibougies. Sinds 1994 is pas een keer de bougies vervangen. Vanmiddag heb ik de stoute werkschoenen en -broek aangetrokken. Ik ging de gloeibougies van de Ducato 2.5 D vervangen! Vooraf heb ik er over gelezen en wat filmpjes op YouTube bekeken. Ik zag daar ook trieste gevallen van stuk gedraaide bougies. Die zaten veel te strak aangedraaid in het blok. Ik koos voor zekerheid. Met gevolg dat ik vorige maand begonnen ben met het licht oliën van de vier gloeikaarsen bij het blok. Dat deed ik na een rit als het blok wat afgekoeld was, maar nog wel lekker warm. Ik hoopte zodoende de schroefdraad en het bougiegat alvast wat voor te bewerken / de boel los te weken. Ik heb dat diverse keren gedaan.
Vooraf heb ik ook het motorblok bekeken, voor wat betreft de bereikbaarheid van de gloeibougies. Daar schrok ik wel van; wat een spaghetti zooi, vergeleken met die van onze andere auto's en motorfietsen. Daar kon ik overal gemakkelijk bij. De bougies van de Ducato zijn erg lastig te bereiken. Vanwege de slangen, draden en leidingen en de beperkte ruimte waarin gesleuteld moest gaan worden. De tweede bougie was achter een aantal metalen leidingen weggewerkt! Wat een idioterie. Ik dacht dat alleen bepaalde cv monteurs dat deden met wandcontactdozen, maar in Italië staan zelfs complete fabrieken die zo idioot bezig zijn. Maar goed, ik zag het maar als een ultieme uitdaging. Er waren dus twee grote risico's : een bougie die afbrak en de bijna onbereikbare tweede bougie.
 |
| de oude gloeibougies met links de afgebroken top |
Ik ben eerst de bougiekabel gaan losmaken. Het is een lange, groene draad met vier bevestigingsogen, die elk afzonderlijk op de kop van een bougie vastgezet zijn met een moertje. Ik had al roestige exemplaren van dat moertje gezien, dus had ik ook die een paar keer met WD40 besproeid. Het eerste moertje losmaken verliep goed. Bij nummer 2 ook. Bij de derde ging het mis; ik draaide de top met schroefdraad en moertje kapot! Oeps! Ik denk dat ik het dopsleuteltje 7 niet mooi recht op de kop van de bougie had gekregen. Maar even diep adem gehaald en de nummer vier aangepakt. Die ging dus wel los.
Zo, toen maar even gepauzeerd. Daarna heb ik ter afwisseling de bougiekabel schoongemaakt en de vier bevestingsogen met heel fijn schuurpapier weer glanzend gemaakt. Toen was het de beurt aan de bougies. Pffff. In het begin durfde ik niet veel kracht te zetten, bang dat de boel zou afbreken. Maar toen herinnerde ik me de uitspraak van een eigenaar van een Ducato demontagebedrijf. Op mijn vraag of hij advies had om die bougies los te draaien, zei hij : "Gewoon doen. Ze breken echt niet af!"
 |
| ogen gereinigd |
Dus zette ik flink aan en.... floep, de bougie schoot los. Ik kon hem vervolgens met de hand eruit draaien. Ik zag toen dat ze een korte schacht met schroefdraad hadden en dat ze droog in het blok gedraaid waren. Ik had ze langer verwacht. Maar gelukkig waren ze lekker kort. Ik had weliswaar nieuwe, maar wie zegt mij dat het de juiste zijn? Je weet maar nooit. Het merk was Beru, de nieuwe zijn van NGK (D-power). Daarna heb ik eerst nummer drie en vier losgemaakt. Die gingen met dezelfde hoeveelheid kracht los. Tja, toen was het de beurt aan nummer twee, achter die leidingen. Ik ben daarmee behoorlijk lang bezig geweest. Uiteindelijk was de oplossing een korte dop 12 die ik na langdurig gepriegel halverwege op de bougie schoof. Vervolgens heb ik de handgreep met een verlengstuk erop gepakt en het uiteinde voorzichtig een stukje in de dop geschoven. Een stukje, want het uiteinde van de bougie stak bijna aan de bovenkant eruit. Op die manier lukte het mij ook nummer twee los te krijgen. Daarna de dop eraf en toen pas de bougie er helemaal uitdraaien. Los van het blok kantelde hij naar beneden. Met en punttang kon ik hem eruit vissen. Hèhè. Pauze! Ik ben een enorme bofkont met een zoon die niet alleen een loods maar ook veel gereedschap heeft. En een koffieapparaat.
Na de zweet- en zwoegpartij (mijn armen zaten onder de schrammen en krassen) was het weer tijd voor een korte pauze. Ik was al erg blij met het behaalde resultaat. Het was inmiddels al ruim 2,5 uur later geworden.
 |
| zweten en zwoegen |
Het monteren van de nieuwe gloeibougies verliep aanzienlijk gemakkelijker. Ik heb eerst het schroefdraad van de bougies van een likje kopervet voorzien. Ik wist de weg naar de bougiegaten tussen al die spaghetti al aardig te vinden. Met een momentsleutel heb ik op een werkbank de benodigde aantrekkracht in mijn hand-geheugen geplaatst. Eh... Bij het blok kon ik geen momentsleutel gebruiken vanwege gebrek aan ruimte. Het lastigste was weer bougie nummer twee. Maar ook die kreeg ik netjes in zijn gaatje. Daarna heb ik ze alle vier vastgedraaid met behulp van mijn hand-geheugen (bestaat dat eigenlijk?). Daarna heb ik de bougiekabel gemonteerd. De zeer kleine moertjes (sleutel 7) op het draadeindje krijgen was wat goochelwerk. Met weer als hindernis bougie nummer 2. Maar ook dat lukte. Hoe? Door met wat kit het moertje in de dop te plakken. Haha!
Toen ben ik de boel even gaan testen door de motor te starten. Eerst voorgloeien en toen.... broem! Lopen die hap! Hoera! Wat een heerlijk gevoel als ik weer eens succes heb geboekt. Prachtig! Rest mij nog de aansluitingen / moertjes met wat kopervet in te smeren. Afgezien van de eerste, waar de aansluiting van de voeding ook opzit, hebben de andere drie geen beschermkapje. Al met al een zeer lastige klus, om niet te zeggen een k*tklus, maar ook erg leerzaam. Goed voor het geduld, de stramme vingers, het creatieve brein, de doorzettingsvermogen en.... de bankrekening. Haha! En Ben : duizend maal dank!
