Speelde ik tijdens mijn loopbaan geregeld stommetje, tegenwoordig doe ik dat nog steeds. Laatst vroeg een campinggast aan mij iets over zijn telefoon. Ik wist wel van hoe of wat, maar op de een of andere manier had ik er geen zin in. Ik verwees hem door naar Sonja. Later zei ik tegen die meneer, dat ik mijn loopbaan doorgebracht heb in de ICT en dat ik er na mijn pensionering liever ver van weg blijf. Daar had hij alle begrip voor. Als buitenstaander kende hij dat cowboy-wereldje vrij goed.
Tijdens mijn loopbaan deed ik ook geregeld alsof ik iets niets wist. Louter omdat het zo gemakkelijk is iets aan een ander te vragen in plaats van zelf uit te zoeken. Van die manier van informatie verzamelen leert men niets. Ik heb mijn kennis zelf vergaard door zaken uit- en/of op te zoeken. Het is mij slechts één keer in mijn hele loopbaan overkomen, dat een projectmedewerker fijntjes tegen mij zei : "Jij weet gewoon erg veel, maar je zegt niets." Ik heb hem mijn houding toen uitgelegd. Hij kon niet anders dan toegeven, dat vragen gemakkelijker is.
Tegenwoordig vindt kennisoverdracht plaats van de een naar de ander. Het gaat vaak over beperkte kennis of zelfs onjuiste kennis. In ons vakgebied zeiden we dat de ene aap de ander een truc leerde. Er zat geen kennis van zaken achter. Dat is nu het geval met al die mobieltjes. Met gaat ermee dankzij die ene aap.
Dit alles neemt niet weg dat zelfs ik steeds meer gedwongen word me te verdiepen in kwesties van de digitale wereld. Tijdens de vakantie heb ik voor het eerst relatief veel met een smartphone gedaan. Ik ben toen veel prutswerk tegengekomen, vooral in apps. Al met al blijven die smartphones in mijn beleving een slap aftreksel van het professioneel computerwerk.