woensdag 31 juli 2019

Politiek

Afgelopen week heb ik een aantal uitzendingen gezien waarin meneer Poetin werd geïnterviewd. Erg interessant. Ik moest hem op veel punten gelijk geven. Zo stelde hij dat na de val van de Sovjet Unie en het Warschau Pact, de NATO (= Amerika) zijn slagkracht en invloed ging uitbreiden in plaats van verminderen. Vanuit die optiek is de dreiging vanuit de NATO vele malen groter dan die van het huidige Rusland. Komt bij dat Amerika ruim 10 x meer besteed aan 'defensie' uitgaven dan Rusland. Ik ben het ook eens met de visie van Poetin, dat niet Rusland, maar Amerika, samen met Engeland, een dreiging vormt voor de wereldvrede.
We hebben een folder in de bus gekregen. De inhoud gaat over donorregistratie. Ja, weer gezeur over mijn organen. Per definitie is mijn lichaam eigendom van de staat geworden. Met dank aan D66. Ik kan (weer) aangeven, dat ik hiermee (weer) niet akkoord ga. De registraties vertrouw ik namelijk ook niet. Misschien worden die gegevens gehackt door iemand van D66 en verandert mijn Nee in een Ja.
Dus na een geboorte is het zaak niet alleen het kind aan te geven, maar ook te vrijwaren van D66-ideologie. Bij mij en menig ander is Nee, Nee. Maar in de politiek volgt er altijd weer een 'tenzij.' Het heeft veel weg van de Oekraïne referendum : nee wordt via een inlegvelletje ja. En dan de uitvoering. Er zijn nu allerlei soorten van dood. Schijndood, klinisch dood, biologische dood, hersendood en morsdood. Er zijn dus veel vormen van 'dood', die bij mij onder 'levend' vallen. Ik laat niet in me snijden als ik nog leef, omdat D66 stelt dat ik als niet-D66 stemmer al dood ben. Ik zie ook nergens een garantie, die mij en mijn nabestaanden vrijwaart van stiekem snijwerk. Stel ik kom om bepaalde redenen in een ziekenhuis te overlijden. Wie garandeert mij, dat men van mij afblijft? Ongewenste ingrepen, daarmee zijn we al bekend. Ik leef immers al een tijdje in een rare tijd. Dus voor mij GEEN donorschap. Ik vind de folder dus totaal overbodig. Een quasi geruststelling van een wat wazig verhaal. Zonde van het geld, dat men beter aan de gezondheidszorg kunnen besteden.