Een andere camping

Waar we nu staan is een heel andere camping dan de vorige aan de Weser. Het is hier veel commerciëler. Dat zagen we ook tijdens onze wandeling door Plau. Overal gaat het over das Badestrand en die See. Er zijn hier ook relatief veel hotels, die zich daarop gericht hebben. De camping dus ook. Voor alles moet betaald worden en de plaatsen zijn erg klein of wel een hoge prijs per m2.  Ik moest denken aan onze badplaatsen Katwijk en Noordwijk. Nee, we blijven toch de voorkeur geven aan de boerencampings en campings zoals die aan de Weser. Deze camping is zo groot, dat er ook een soort van Tokkie-buurt is. Die bestaat uit stacaravans. Als je daar doorheen loopt houd je opeens je hand op je portemonnee en vraag je je vanzelf af of je fiets eigenlijk wel op slot staat en de portieren van de bus afgesloten zijn. Gek hè? De kinderen zien eruit als kleine struikrovers en hun ouders kunnen zo voor de Duitse versie van de familie Flodder doorgaan. Maar misschien zijn het aardige mensen, waar je alleen geen ruzie mee moet krijgen. Ik schreef dat hier alles ‘billig’, goedkoop is. De vrouwen zijn hier ook nogal billig. Ik bedoel niet goedkoop, maar van een flinke billenpartij voorzien. Paarden zijn er jaloers op. Denk ik. Ze ontnemen grote delen van het uitzicht. Het zijn geen botox-, maar Imbiss-billen. Het is op deze camping, dat ik weer het internet op kan. Tegen betaling natuurlijk. Maar de kwaliteit is zeer goed. De Wifi verbinding werkt erg snel en zonder haperen. Dus heb ik snel delen van mijn dagboek overgezet naar het blog.