Zoals ik al eerder meldde, staat in Nienburg een mooie verkoopwagen met beperkt assortiment Vietnamese gerechten. Weliswaar op z'n Duits aangepaste gerechte, maar toch lekker. Tijdens ons tweede bezoek, haar bami smaakte immers prima, herkende ze ons direct. We bestelden weer een bami, maar wilden dit keer een extra grote portie. We begrepen best dat mevrouw liever 2 porties wilde verkopen, maar ze was flexibel. Dus zei ze ons dat ze voor 2 euro meer 'nudeln mit hänchen' (bami met kip) wilde verkopen. Tijdens het wokken vroeg ze waar ik vandaan kwam. Ik begreep best dat ze mijn culturele achtergrond bedoelde, dus zei ik niet : "Uit de boekenwinkel hier om de hoek." Toen ze begreep dat mijn ouders uit Indië kwamen, leek het alsof we oude bekenden van elkaar waren. Prachtig! Ik vroeg haar naar de tjap tjoy, de grote loempia's en meer ons bekende gerechten. Ze werd nog enthousiaster bij het horen van die gerechten. Ze zei bescheiden, dat ze maar een kleine wagen heeft. Er zijn grotere die van alles en nog wat verkopen. Ik vertelde haar dat veel wagens in Nederland nog kleiner zijn dan die van haar en dat ze enkel gefrituurde waren verkopen. Sommige ook wel bami en/of nasi.
Toen ze de bami overhandigde, deed ze er extra sambal en saus bij. "Gratis", zei ze lachend, "normaal moet hiervoor ook betaald worden." We bedankten haar vriendelijk en namen afscheid. Sonja vroeg mij of ik geen foto van de wagen wilde maken. Ik keerde om en vroeg aan de vrouw of ik een foto van haar mooie wagen mocht maken. "O", riep ze, "maar ik wil niet op de foto!" Nadat ik haar uitgelegd had, dat de foto voor mijn blog bedoeld is en dat ze zich ook mocht omdraaien, stemde ze toe. Ik bedankte haar nogmaals. Toen we even later voorbij fietsten, zwaaide ze uitbundig naar ons.
