20-7
Nu we dicht bij de grens van ons landje verkeren, zie ik in supermarkten het aanbod vernederlandsen. Zo zag ik in de diepvries zowaar frikandellen, kroketten en bitterballen van Mora liggen. De bekende Duitse snackbar Imbiss, heet hier zowaar snackbar. Men verkoopt er ook frikandellen, kroketten en bitterballen. Ik ben er niet naar binnen gegaan, dus ik weet niet of de kapsalon en/of loempia hier ook verkocht wordt. Ik heb al bijna 5 weken geen kroket gegeten. En toch had ik geen las van afkickverschijnselen. Haha! Dus mijn verslaving valt wel mee. Nee, ik miste wel de rijst. Sonja zag in de diepvries van een Duitse supermarkt zowaar een zak Nasi Goreng liggen! Die heeft ze gekocht. Op de verpakking stond, dat het conform Aziatisch wijze bereid was. Ik moet zeggen dat de ‘nasi goreng’ niet verkeerd smaakte. Zo op het oog leek het alsof men gele rijst gebruikt had in plaats van witte. De gele kleur echter was van de kerrie. Daar zijn Duitsers gek op. Er zaten ook stukjes gegrilde kip en gesneden groentes doorheen. Ik zag stukjes wortel, taugé, paprika, prei, ui en wat ander groen wat ik niet kon thuisbrengen. Zoals gewoonlijk miste ik de smaak van trassi, uitgebakken spekjes en knoflook. De taugé en de wortel zou ik zelf er niet indoen. Wel ketjap. Een kwestie van smaak. Het ontbrekende ei hebben we zelf maar gebakken en er bijgedaan. Van mij krijgt de fabrikant een 7. Heeft ie nog een uitdaging om te groeien.
Bij Aziatische restaurants viel het ons op dat veel menu’s bestaan uit witte rijst met een vleesgerecht. Een beetje het idee van goulash met witte rijst. In de winkels verkoopt men Uncle Ben’s rijst. Maar Uncle Ben was geen echte sawa-trapper.
Nu we dicht bij de grens van ons landje verkeren, zie ik in supermarkten het aanbod vernederlandsen. Zo zag ik in de diepvries zowaar frikandellen, kroketten en bitterballen van Mora liggen. De bekende Duitse snackbar Imbiss, heet hier zowaar snackbar. Men verkoopt er ook frikandellen, kroketten en bitterballen. Ik ben er niet naar binnen gegaan, dus ik weet niet of de kapsalon en/of loempia hier ook verkocht wordt. Ik heb al bijna 5 weken geen kroket gegeten. En toch had ik geen las van afkickverschijnselen. Haha! Dus mijn verslaving valt wel mee. Nee, ik miste wel de rijst. Sonja zag in de diepvries van een Duitse supermarkt zowaar een zak Nasi Goreng liggen! Die heeft ze gekocht. Op de verpakking stond, dat het conform Aziatisch wijze bereid was. Ik moet zeggen dat de ‘nasi goreng’ niet verkeerd smaakte. Zo op het oog leek het alsof men gele rijst gebruikt had in plaats van witte. De gele kleur echter was van de kerrie. Daar zijn Duitsers gek op. Er zaten ook stukjes gegrilde kip en gesneden groentes doorheen. Ik zag stukjes wortel, taugé, paprika, prei, ui en wat ander groen wat ik niet kon thuisbrengen. Zoals gewoonlijk miste ik de smaak van trassi, uitgebakken spekjes en knoflook. De taugé en de wortel zou ik zelf er niet indoen. Wel ketjap. Een kwestie van smaak. Het ontbrekende ei hebben we zelf maar gebakken en er bijgedaan. Van mij krijgt de fabrikant een 7. Heeft ie nog een uitdaging om te groeien.
Bij Aziatische restaurants viel het ons op dat veel menu’s bestaan uit witte rijst met een vleesgerecht. Een beetje het idee van goulash met witte rijst. In de winkels verkoopt men Uncle Ben’s rijst. Maar Uncle Ben was geen echte sawa-trapper.