Het is 'the day after' en... die panharing die ik gegeten heb, heeft het nog steeds naar de zin. Ik heb geen moment gemerkt dat ie net als zijn Duitse soortgenoot weer wilde zwemmen. Na het gebeuren geanalyseerd te hebben, denk ik dat de Duitse te zout voor mij waren. Die waren nog zouter dan onze zoute haring. Ik moest na de eerste hap in de Duitse direct aan de gedroogde zoute vis denken. Daar neem ik soms maar een heel klein beetje van als ik nasi eet. En als we die vis in huis hebben, want dat komt heel weinig voor. Goeie panharing dus. Ik was even bang dat ik vanwege mijn ouder wordende lijf geen panharingen meer mocht eten. Een ware straf.
Omdat het zo warm is, heb ik vanmorgen vroeg wat aan de bus gedaan. Hij wordt een dag eerder opgehaald dan afgesproken. 's Middags heb ik naar muziek zitten luisteren. Dat heb ik een vrij lange tijd niet gedaan / niet kunnen doen. In Duitsland kent het internet niet zo'n goede dekking als hier. Er zijn veel witte vlekken.
Soms hoor ik nummers, die aansluiten op mijn leven of persoonlijke ervaringen. Vreemd, net alsof de schrijver ervan op dat moment bij mij in de buurt was of zelfs in mijn hoofd keek. Die liedjes vertellen mij ook dat wat ik meemaak niet uniek is. Het overkomt ook anderen. That's life.
Muziek in Duitsland dus. Zoals dit nummer uit de jaren 80 over ene Suzanne :