Toen ik vanmorgen bij de kassa van een bouwmarkt stond, wachtte achter mij een moeder met haar zoontje van ongeveer 4 à 5 jaar. Het jochie liep direct naar het rek waar o.a. snoepgoed en drankjes in stonden. Even later klonk een schreeuw : "Mamma, ik moet drinken!!" Toen ik omkeek zag ik een jochie met een venijnige trek op zijn toet. Vooral de manier waarop hij het schreeuwde met dat woordje 'moet' erin viel mij op. Omdat moeders deed alsof ze niets hoorde, begon het ventje nog harder te schreeuwen. Hij vond het duidelijk maar raar dat zijn moeder dit keer niet naar hem luisterde. Hij bleef zijn moeder commando's geven zoals "Jij moet dit voor mij kopen!" en "Hé mamma, hoor je me niet?!" Het is interessant te zien en te horen wat het kind gewend is qua gedrag. Het is nog interessanter te zien en te horen hoe onwennig zijn moeder reageerde op de situatie en om een soort van "Nee!" als antwoord te willen geven. Het ging in de geest van : "Ja schatje, mamma komt zo even kijken." Normaal zou ze direct gereageerd hebben en heel toegefelijk gevraagd hebben : "Welke wil je hebben, schatje?" Toen ik de bouwmarkt verliet hoorde ik het ventje nog steeds schreeuwen. Ik begrijp best wel de hang van veel mensen naar kindervrije omgevingen.
Ach ik neem het het ventje niet kwalijk. Wel zijn moeder in dit geval. Zij zorgt er voor dat er straks weer een naar iemand rondloopt, die zijn zin moet krijgen en denkt iedereen met geschreeuw te kunnen commanderen. Dat soort ouders zouden eigenlijk geweerd moeten worden. Hun kinderen niet. Die komen er vanzelf achter, dat hun geschreeuw en gedram niet getolereerd wordt.