Zo rot als een mispel

Op de rechter dorpel die ik een keer al vaan roest ontdaan had, ontwaarde ik afgelopen week nog een roestplekje. Toen ik in de loods was pakte ik wat schuurpapier om de plek te bekijken. Wat denk je? Schuur ik dus finaal door die plek heen. Mijn schuurpapiertje verdween pardoes in een kokerbalk. Leve Italië! Ik raakte er zo opgewonden door, dat ik de slijptol heb gepakt en met een lamellenschuurschijf aan de slag ben gegaan. Nou, onder die fraai ogende laklaag was het dus bruin. Roestbruin! Dus ging de schuurschijf eraf en

plaatste ik een slijpschijf. Ik ben nogal rigoureus in dat soort zaken. Ik zocht de nog onaangetaste plekken op en ben vanaf daar gaan slijpen. En zo verdween een groot deel van de dorpel. Hatsikidee! Weg met dat Italiaans goud! Toen het rotte plaatwerk was verdwenen zag ik pas de oorzaak : de kokerbalk lag vol nat zand. Er heeft blijkbaar ooit een gat in het spatbord gezeten, waardoor zand en water via het voorwiel naar binnen gegooid is. Samen met het eerder gevonden gaatje waar regenwater doorheen druppelde, werd het een brij voor een roestaanval.
Natuurlijk deed ik dat wegslijpen niet zomaar. Vlak na de aanschaf van de bus, kon ik zeer goedkoop wat plaatwerk aanschaffen. Kant en klare profielen voor o.a. de beide dorpels. Tja, men wist al van tevoren welke de zwakke plekken van deze Ducato zouden zijn.
Helaas past het profiel niet helemaal. Ik zal aan de boven- en achterzijde wat extra plaatwerk moeten toevoegen. Ik denk dat ik van het geheel aan nieuw plaatwerk een soort bouwpakketje maak. Ik schroef de delen voorlopig vast, zodat de lasser kan zien hoe het geheel gelast zou kunnen gaan worden. De lasser zal zelf beoordelen of mijn idee correct is.  Na het lassen kunnen die plaatschroeven er weer uit en kan het afwerken gaan beginnen.