Niet te veel Beatles

Vandaag ben ik gekleed zoals mijn broer in zijn laatste dagen : een grijs t-shirt en een trainingsbroek. Zo heb ik hem de laatste keer gezien, toen ik met mamma de zondag voor zijn overlijden bij hem op bezoek ging vanwege zijn hartklachten. Als ik te lang naar nummers van The Beatles luister zak ik weg van een vrolijk in een depressief gevoel. Dan komen er te veel herinneringen aan mijn overleden broer naar boven borrelen. De littekens gaan weer pijn doen en wordt het gemis nog groter. Joop was een groot fan van de Fabulous Four. Gisteravond heb ik wat nummers beluisterd. Dat ging vanzelf, want YouTube presenteert vaak nog meer nummers van de artiest(en) die ik op dat moment beluister. Van het ene nummer kwam dus het ander. In 1964 kwam o.a. de lp  A hard day's night uit. Op de hoes allemaal foto's (pasfotoformaat) van de bandleden. In die tijd had Joop zijn eigen kamertje (recht tegenover de badkamer), waar een enorme zwart-wit poster van The Beatles (in kraagloze kostuums) als behang op de muur geplakt was. In dat kamertje luisterden wij, tieners, dankzij een simpele draaitafel met speaker in het deksel naar zijn nieuwste aanwinst, weer een lp van The Beatles.