Met de juiste grondhouding

Op een hondenforum las ik een stukje van een enthousiaste vrouw. Ze had namelijk na lange tijd van ergernis haar hond zover gekregen, dat hij een bepaald ongewenst gedrag achterwege laat. Ze was er heel lang mee bezig, zonder het gewenste resultaat. Totdat ze naar een aflevering van Cesar Milan had gekeken. Ze kwam tot de conclusie dat haar opgewonden en boze aanpak totaal verkeerd was. Ze moest rustig zijn en een bepaalde houding aannemen. En zie, na een paar keer op die manier haar hond te hebben gecorrigeerd, is het gedrag veranderd.
Tja, zo werkt het. Je houding, de toonzetting en zelfs je mimiek spelen een belangrijke rol bij het opvoeden en begeleiden. Een van de lezers vroeg of ze haar hond ook beloond had, toen ie eindelijk naar haar luisterde. Ze heeft dat niet gedaan, want normaal gedrag moet niet beloond worden. Dan kan je aan de gang blijven, als het goed is.
Het leuke van dat onderwerp was, dat veel lezers haar werkwijze hadden uitgeprobeerd en.... erg enthousiast waren. Zouden ze zich ook realiseren dat het ook bij kinderen werkt? Even de naam van de overtreder noemen en dan die afkeurende blik toewerpen zou voldoende moeten zijn.
Ik las ook dat veel mensen tegen de manier zijn waarop Cesar Milan honden rehabiliteert. Vooral de situaties waarbij hij met zijn voet de hond een tik geeft of de riem een rukje geeft om de hond vroegtijdig uit zijn geestestoestand te halen. Dat vinden zij heel erg zielig voor de hond. Volgens mij gaan die mensen geregeld om de tafel zitten met hun hond voor een goed gesprek.