Tijdens een bezoekje aan de familie afgelopen weekend, drong het plots tot mij door. Het was het besef dat ik mijn schoonzus al ruim 60 jaar ken! In de maand mei van het jaar 1964 kwamen onze families naast elkaar te wonen. Toen hoorde ik voor het eerst haar schaterende lach. Die lach is er nog steeds. Nog steeds na 60 jaar.
Er zijn er meer die ik al zo lang ken(de), afgezien van de mensen die ik al sinds mijn geboorte ken. Als jochie kwam ik al bij mijn toekomstige zwager thuis. Dat was midden jaren 50. Zijn jongste broertje was een klasgenoot van mij. Ik mocht soms bij hem thuis komen spelen. Hij had drie grote broers. Een van hen werd later mijn zwager. Ik hoor Henkie nog roepen : "Wij worden familie!" 😀
Soms stond ik er niet bij stil hoe lang mensen al in mijn leven zijn. Het besef kwam pas na een afscheid.