We hebben gisteren op de fiets weer gebruik gemaakt van het fraaie weer. Dit keer zijn we naar Lelystad gereden. Gewoon langs de provinciale weg, omdat we dan in de zon fietsten. We kunnen ook door het bos, maar daar was de temperatuur net niet hoog genoeg voor.
Het is al weer lang geleden dat we op de fiets samen de route gereden hebben. Een maandje geleden hebben we dat elk apart gedaan toen we op een paar huisdieren gingen passen. Maar nu dus weer eens samen.
In het centrum van Lelystad aangekomen, schrokken we van de doodse stilte op het Stadhuisplein. En dat nota bene op de zaterdag rond het middaguur. Om ons heen zagen we enkel gesloten, lege panden. Wat een saaie bedoening zeg! Lelystad geeft lucht, is te lezen. Maar er is blijkbaar iets met die lucht. Staat de middenstand daar op instorten? Verderop was de weekmarkt gaande. Daar was het wel gezellig.
We besloten op een terrasje een lichte lunch te gebruiken. Licht, want thuis wachtte ons 's avonds het restant van de rijsttafel! Op het terras was het vrij rustig. Dacht ik. Maar naast ons zat een gezin met een kind van een jaar of drie. Die begon de 'rust' te verstoren met gehuil en geschreeuw. Moeder was even afwezig. Vader begon het schreeuwende jochie allerlei vragen te stellen. "Wil je drinken of wil je een koekje? Zal ik wat lekkers halen? Wat wil je dan wel?" Op elke vraag schreeuwde het ventje "nee!" De hem voorgehouden zaken sloeg hij consequent uit zijn vaders handen. Ik zag en hoorde het tafereel lijdzaam aan. Ik miste één vraag van die vader : "Wil je soms een knal voor je hoofd?" Maar ja, dat is dan weer ouderwets, kwetsend en valt onder kindermishandeling. Ik ben er niet slechter maar eerder groot, beleefd, respectvol en empathisch door geworden. 😂
Op de terugweg hebben we het
MEC bezocht. Omdat het
Stoomdag was (wisten we niet eens), hoefden we niets te betalen. Buiten stond een aantal oude machines te stampen. Wat een prachtig geluid! Het is een museum met veel oude mechanische apparaten enz. Nostalgie dus. Het ligt langs de provinciale weg tussen Dronten en Lelystad. Ik zag daar veel herkenbare machines en apparaten uit mijn jeugd. Toen er nog sprake was van noeste arbeid.
Ik vond het een prachtige collectie, waarin ook huishoudelijke apparatuur, oude auto's en een paar motorfietsen te zien waren. Als kind heb ik geregeld de scharensliep gezien. Hij kwam met een enorme handkar langs de deuren. Wat een gesjouw voor die paar centen!
Er was ook een ruimte waarin ik oude computer zag staan. Ik heb plaatsgenomen achter een Apple met twee diskettedrives. Ik herkende dat ding uit de jaren 90 toen ik een opdracht deed bij een groenbedrijf. Ik heb daar die stand-alone Apples vervangen door pc netwerk met MS en Windows. Weer zo'n momentje waarop ik even stilstond bij het feit, dat de technologie zich razendsnel heeft ontwikkeld.
