Ach, niets nieuws onder de zon. Het is al decennia een bekend verschijnsel. En het is heel eenvoudig te verklaren. Een schoonmaakploeg krijgt per huisje een zeer beperkte tijd om het schoon te maken. Dus wordt zo'n huisje 'zicht-schoon'. Dus op het oog schoon. De bacteriën zijn dermate klein, die zal niemand zien. Om het schoonmaken nog zinlozer te maken, worden matige (maar wel zeer goedkope) schoonmaakmiddelen ingezet. Vaak onder het mom van 'milieuverantwoord'. Met één schoonmaakdoekje wordt een compleet huisje schoongemaakt. Het doekje wordt tussentijds niet uitgespoeld, want dat kost weer tijd en geld.
Opvallend genoeg vragen veel parken de gasten de boel schoon achter te laten en ook nog te betalen voor de eindschoonmaak. Dat alles met als resultaat, dat de volgende gasten toch weer in een vies huisje terecht komen. Maar wat niet weet, wat niet deert.
Als ik heel toevallig(!) ergens wat zit te drinken of eten, kijk ik vaak naar de bezigheden van het personeel. Als gasten een tafeltje verlaten, komt een joch of meisje met een lapje de boel afnemen. Nou ja, afnemen. Het begint ermee dat ze mij laten zien dat ze thuis nooit iets hoeven schoon te maken. Ze wrijven de mayo, het vet en andere troep helemaal over de tafel uit. Als ze daarmee klaar zijn, doen ook nog de zittingen van de stoelen ermee. De lap blijft al die tijd op dezelfde manier gepropt of gevouwen in de hand. Alles wordt met hetzelfde stukje doek besmet en bevuild. Als er sprake is van meerder vrijgekomen tafeltjes, wordt dat zelfde doekje ook daarvoor gebruikt.
Ook hier geldt dat alles in een rap tempo dient te gebeuren en dat de boel zicht-schoon is. Vandaar dat Fenna na mijn thuiskomst steevast aan mijn achterste loopt te ruiken. Daar ruikt ze de geur van mayo, koffie, ketchup, cola en frituurvet. En misschien een heel klein beetje die van een schoonmaakmiddel. Misschien.