Dat tv programma, bedoeld om aankomend talent een kans te geven, volg ik niet meer zo nadrukkelijk. Ik maak liever een puzzel en vang zo nu en dan wat op. Veel artiesten houden het op lange, hoge uithalen die in combinatie met andere stemgeluiden doen vermoeden te maken te hebben met een wedstrijd in geluids-dyslexie. Kortom, veel geschreeuw en weinig muzikale wol. Van gezongen teksten, volgens de titels meestal in het Engels, is geen woord te verstaan.
Wat leuk is is dat er ook kandidaten zijn die verstaanbaar zingen. Vooral Samantha heeft een natuurlijke stem. Ze zingt gemakkelijk, vergeleken met de schreeuwende talenten die als een hijgend hert naar het einde van hun optreden verlangen.
Leuk is ook wel het commentaar van met name za(n)geres Anouk. Zij zaagt menig kandidaat door, omdat het gezongen liedje haar smaak niet is. Lullig voor de kandidaat, dat wel. Maar ach André van Duin is ook zo begonnen. Ze reageert zelfs verontwaardigd wanneer de kijkers een andere keus maken. Dan hebben al die kijkers geen verstand van muziek, aldus Anouk, die blijkbaar weet wat goed voor ons is. Haar sneer naar RTL Late Night ('daar kijkt niemand naar') was ook opvallend. Dat was dan wel weer een terecht oordeel, maar hoorde niet in het programma thuis.
Nee, helaas The Voice is niet om aan te horen /zien. De presentatoren doen overigens alsof het om hen draait. Vooral meneer Krabbé. Wat een gemaakt gedoe! Nee, doe mij maar die songs waarvan de tekst nog te volgen is en de samenhang met de muziek optimaal is. En waar het enkel om de artiesten gaat. Komen we toch weer in de jaren 60 en 70 terecht. Het is niet anders.