Ik ben maar twee keer bij de bank geweest. Een keer voor een adreswijziging die zeer moeizaam verliep en een keer om een biljet van 50 euro te laten controleren op echtheid.
Toen ik met dat biljet het kantoor binnenstapte waren beide medewerkers in keurig pak bezig met een klant. De een was aan het helpen, terwijl de ander toekeek. Het duurde wel even, maar ik had geen haast. Ik volgde hun werkzaamheden en vroeg me alleen af, waarom ze dat met z'n tweetjes moesten doen. Maar wie weet was het net als waarom een Belgische agent vaak een hond mee heeft : twee weten meer dan één. Na een kwartier geduldig wachten was ik aan de beurt. Ik liet het biljet zien en vroeg of het een geldig was. Een van de mannen liep weg om, naar ik begreep, een apparaat te halen. De ander voelde aan het biljet, hield het tegen het licht en bekeek verschillende onderdelen van het stukje papier. "Het voelt goed en het ziet er goed uit", zei hij. Hij vertelde toen ook dat er kort geleden een nieuw biljet was uitgegeven.
De andere medewerker kwam terug met een apparaat. Hij sloot het aan op 230 volt. Vervolgens hield hij het biljet onder een blauw schijnsel en concludeerde : "het is een geldig biljet".
Ik borg het briefje weer op, bedankte de beide heren en wandelde richting de uitgang. Opeens werd ik geroepen : "Meneer! Meneer!" Ik stopte en draaide me om. Een van de beide heren kwam naar mij toe en zei toen : "Mocht u toch problemen krijgen met dat biljet : wij geven geen garantie!" Toen hij dat zei, keek hij zowel naar mij als naar zijn collega. Enigszins verbaasd verliet ik alsnog het pand. Ik begrijp nu veel beter, waarom men zo'n filiaal gaat sluiten. Doe mij maar zo'n loket in de muur.