Ik vroeg de eigenaar van de foto of dat meisje soms aan de Hoofdstraat gewoond heeft ter hoogte van het Hubrechtplein. Ik zag haar soms met haar zusje door onze straat lopen, op weg naar school. Omdat hun school verderaf gelegen was en zij dus vroeger op pad moesten, zag ik hen voordat ik zelf naar school ging. 's Middags was ik al thuis als zij weer door de straat liepen. Mijn belangstelling voor het tweetal werd veroorzaakt door hun armtierige kleding. Mijn interesse werd groter, toen mijn moeder mij vertelde dat het kinderen waren uit een erg arm gezin. Van haar kreeg ik ook te horen waar zij woonden. Het was een blokje van 4 zeer oude woningen aan de Hoofdstraat. Als ik sindsdien aan die kant van het dorp kwam, keek ik altijd even naar die huisjes. Het waren regelrechte krotten waar zelfs met borden aan de buitenmuren stond vermeld, dat ze onbewoonbaar verklaard waren. Twee van de vier waren al dichtgespijkerd. Het waren speciale huisjes (van de kerk / diaconie?) ooit bedoeld voor de arme mensen. Elke keer als ik die huisjes of de kinderen zag, kreeg ik medelijden met hen.
Ik begreep uit de reactie van de eigenaar van de foto, dat mijn herinnering klopte. Hij wist meer over de situatie, omdat hij daar vlak in de buurt woonde. Het betrof inderdaad een erg arm gezin, dat onder erbarmelijke omstandigheden in een van de krotten woonde.
Het was weer zo'n typisch moment voor mij, waarop bij mij, dit keer aan de hand van een gezicht, uit het verre verleden allerlei herinneringen bij mij losmaken.
De vier huisjes (krotwoningen werden ze genoemd) zijn eind jaren 50 begin jaren 60 gesloopt om plaats te maken voor nieuwe. Net zoals in de Tuinstraat waar toen twee nieuwe blokken zijn gebouwd.